Σκηνικό ποίημα
(Ο Ιάγος. Στο ένα του χέρι φοράει ένα γάντι πυγμαχίας. Το γάντι όμως αυτό είναι βαρύ, ασήκωτο σαν να είναι γεμάτο με τσιμέντο. Δεν μπορεί να το σηκώσει, μόνο το σέρνει αργά στο έδαφος πίσω του, όπως κάποιος σέρνει τις τύψεις ή τις υποσχέσεις που δεν εκπλήρωσε. Το άλλο του χέρι είναι ελεύθερο. Το χέρι που προσπαθεί να τον σκοτώσει. Ο άλλος, μέσα του. Ο εαυτός του.)
Ιάγος: Η ανάγκη με έχρισε Ιάγο
Και εχθρό τον εαυτό μου να ‘χω
(το ελεύθερο χέρι πιάνει τον λαιμό του απότομα σαν να προσπαθεί να τον πνίξει. Αυτός αντιστέκεται. Καταφέρνει να το πετάξει.)
Ιάγος: Κάτω τα χέρια σου εαυτέ
Ένα χέρι μόνο του δεν έφτασε ποτέ
Το σχέδιο εξυφαίνω
Νωθρός δεν μένω
Αυτό θα με εξυψώσει
Εαυτός: Σε έχει ήδη προδώσει
(τον πιάνει από τον λαιμό)
Ιάγος: (ενώ πνίγεται) Την παγίδα μου στήνω εδώ
(πετάει μακριά του χέρι)
Εαυτός: Μέσα στην παγίδα ετούτη θα σε δω.
Ιάγος: Ακονιζόμαστε, γινόμαστε αιχμηροί
Φτιαγμένοι απ’ το πάθος και από την οργή
Η λάμα τώρα ο εαυτός σου και θα σου δώσει ό,τι ζητήσεις
Εαυτός: Κοίτα πάνω στον εαυτό σου μην καθίσεις
(τον χαστουκίζει)
Ιάγος: Η ζήλεια ήταν το στοιχείο
Εαυτός: Η παγίδα και το εργαλείο
Ιάγος: και τώρα το εργαλείο τρυπά
Εαυτός: Τον ίδιον αυτόν που το κρατά.
Ιάγος: Το σχέδιό μου ένα μνημείο
Εαυτός: Και τώρα πέφτουμε εκεί κι οι δύο
(χαστουκίζει το πρόσωπό του)
Ιάγος: Προγραμματιζόμαστε για την αυτοκαταστροφή
Εαυτός: Μια μοίρα με τη φύση του ανθρώπου αρμονική!
(τον χαστουκίζει δυνατά)
Ιάγος: Εαυτέ κάτω τα χέρια!
Εαυτός: Τελευταία σου μέρα κάτω απ’ τα αστέρια
(τον χτυπάει στο στομάχι. Σταματά. Σκέφτεται. Παίρνει βαθιά ανάσα. Συνεχίζει)
Ιάγος: Οι συγγραφείς με έχρισαν Ιάγο
Με κρύα καρδία όμοια με πάγο
Αυτός που ένα σχέδιο εξυφαίνει
Και στον φόνο που έστησε για άλλους μπαίνει
Εαυτός: Έλα εδώ σε μένα Ιάγο
Όσο και να κλαψουρίζεις το σφίξιμο δεν παύω
(πιάνει τον λαιμό. Αυτή τη φορά για πολλή ώρα. Τον λυγίζει. Καταφέρνει να τον ρίξει κάτω)
Ιάγος: (ενώ πνίγεται) Είναι αυτοκαταστροφή!
Εαυτός: Είναι μονάχα η αφορμή
(συνεχίζει το πνίξιμο)
Ιάγος: (ενώ πνίγεται) Είναι αυτοκαταστροφή.
Εαυτός: Είναι επιλογή
(Καταφέρνει να απελευθερωθεί. Είναι πεσμένος και βαριανασαίνει. Μένει σιωπηλός.)
Ιάγος: Λίγο λίγο αυτοκτονώ
Μια εκεί και μια εδώ
Μια εδώ και μια εκεί
Μα καμία φορά δεν είναι αρκετή
(χτύπημα στο στομάχι. Φτύνει, πνίγεται. )
Ιάγος: Δίδυμος του εαυτού μου
(χτύπημα)
Γνώστης ακέραιος του κακού μου
(χτύπημα)
Δεν υπάρχει κακό
(χτύπημα)
Μόνο μια τάση προς το λάθος
Εαυτός: Τι πάθος!
(δυνατό χτύπημα)
Ιάγος: Είναι αυτοκαταστροφή
Εαυτός: Είναι επιλογή!
(Χτύπημα. Σιωπή)
Ιάγος: Λίγο λίγο αυτοκτονώ
Μα ποτέ δεν είναι αρκετό
Και τι είναι η αυτοκτονία;
Άλλη μία χειραψία
Μια χειραψία εντός μου
Το ένα χέρι ο εαυτός μου
Το άλλο χέρι εγώ
Αγκαλιασμένοι. Ας πεθάνουμε εδώ.
(το ελεύθερο χέρι του χαϊδεύει για λίγο το πρόσωπο. Πιάνει το άλλο χέρι και φέρνει το βαρύ γάντι με δυσκολία στο στήθος του. Ο Ιάγος δεν μπορεί να αναπνεύσει. Σπαρταρά και πεθαίνει.)