Το Θέατρο Άλφα ήταν, όπως αναμενόταν, ασφυκτικά γεμάτο και μάλιστα με ένα ετερόκλητο κοινό, με σημαντική παρουσία και νέων ανθρώπων. Οι δύο ομιλητές και η ομιλήτρια στη θέση τους, όπως και ο συντονιστής της συζήτησης από την εφημερίδα των Συντακτών Δ. Τερζής. Τον λόγο είχε ήδη η Έφη Αχτσιόγλου από τη Νέα Αριστερά, όταν έκανε απροειδοποίητα την εμφάνισή του ο Στ. Κασσελάκης, κόντρα στο αρνητικό κλίμα που υπήρχε τις προηγούμενες ημέρες στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Ακούστηκαν κάποια χειροκροτήματα, όχι πολλά, κάποιες αποδοκιμασίες, επίσης όχι πολλές, χαιρέτησε το πάνελ, διευκρίνισε ότι δεν θα μιλήσει, καθώς είχε εκπρόσωπό του ομιλητή και… παρακολούθησε τις ομιλίες, μέχρι που αποφάσισε να φύγει. Να σημειώσουμε ότι ο Στ. Κασσελάκης εμφανίστηκε στον χώρο της εκδήλωσης ακριβώς την ώρα που η Έφη Αχτσιόγλου αναφερόταν στην ψευδαίσθηση της αναζήτησης ενός δήθεν λαμπερού προσώπου, που θα καταφέρει να νικήσει τον Μητσοτάκη! Στη συνέχεια άκουσε την Ε. Αχτσιόγλου να μιλάει για κενό πολιτικής εκπροσώπησης, που δεν αφορά κυρίως πρόσωπα, αλλά ποια πολιτική δύναμη, ποιο πολιτικό σχέδιο. Γι’ αυτό τον λόγο ιδρύσαμε τη Νέα Αριστερά είπε…
Κάπως έτσι η κυρίαρχη είδηση που προέκυψε, εντέλει, ήταν η «αδιαμεσολάβητη» παρουσία του, παρουσία που έφερε όμως μεγαλύτερη αμηχανία, αλλά και ενόχληση στην Κουμουνδούρου, καθώς τις προηγούμενες ημέρες υπήρξαν αρνητικές αντιδράσεις για την εκδήλωση από κεντρικά στελέχη του κόμματος και βουλευτές, ενώ είχε ασκηθεί σκληρή, έως απαξιωτική κριτική για την πρωτοβουλία συμμετοχής που πήρε ο Διονύσης Τεμπονέρας δίπλα στην «αποστάτρια» Έφη Αχτσιόγλου. Όλες αυτές οι αντιδράσεις, όμως, ως φάνηκε, πήγαν περίπατο μπροστά στην ανάγκη επικοινωνιακού θορύβου.
Η συζήτηση ανάμεσα στους τρεις είχε πάντως ενδιαφέρον. Φάνηκε και από τις αντιδράσεις του κοινού, από τις συγκλίσεις σε ορισμένα ζητήματα και ασφαλώς από τις διαφορετικές προσεγγίσεις, που ήταν ορατές δια… γυμνού οφθαλμού. Εντούτοις, θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον αν το πάνελ ήταν διευρυμένο και σε άλλες δυνάμεις της Αριστεράς και της Οικολογίας.
Συμφώνησαν και οι τρεις ότι δεν συζητάνε για συγχωνεύσεις και υπερασπίστηκαν την αυτονομία των κομμάτων που εκπροσωπούν.
Αμφισβήτησαν και οι τρεις ότι το ζήτημα είναι η αναζήτηση του προσώπου που θα ηγηθεί της μάχης κατά της ΝΔ. Η Έφη Αχτσιόγλου το αποσαφήνισε από την αρχή, ενώ ο Μ. Χριστουδουλάκης είπε χαρακτηριστικά ότι «το ζητούμενο δεν είναι να ανακαλύψουμε μεσσίες μέσα από μια προσωποκεντρική στρατηγική, αλλά πως θα βάλουμε την πολιτική και τις ιδέες στο προσκήνιο». Ο Δ. Τεμπονέρας σημείωσε «ότι «το ορθό ερώτημα δεν είναι ποιος, αλλά πώς».
Διαφώνησαν ως προς την έννοια, αλλά και της ύπαρξης «δημοκρατικής παράταξης». Η Έφη Αχτσιόγλου είπε χαρακτηριστικά, αμφισβητώντας την ύπαρξή της: «Δημοκρατική παράταξη που δήθεν υπάρχει κάπου εκεί έξω». Αντίθετα, ο Μ. Χριστουδουλάκης επανέλαβε πολλές φορές την ύπαρξη και τη δυναμική της, συνδέοντάς την ασφαλώς με το ΠΑΣΟΚ.
Συμφώνησαν για τη σημασία της μάχης των ιδεών έναντι της ιδεολογικής κυριαρχίας της ΝΔ. Είναι χαρακτηριστικά μάλιστα τα έντονα χειροκροτήματα σε αναφορές για το μεταναστευτικό, τα δικαιώματα και την ακροδεξιά απειλή.
Δ. Τεμπονέρας και Μ. Χριστουδουλάκης αναφέρθηκαν στον πρωταγωνιστικό ρόλο των κομμάτων τους, ενώ έκαναν ειδική αναφορά ο καθένας στον Στ. Κασσελάκη και Ν. Ανδρουλάκη. Η Ε. Αχτσιόγλου άσκησε κριτική στην πολιτική ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, σημειώνοντας ότι ο πολιτικός χώρος που θα καταφέρει να ενοποιήσει τις κοινωνικές δυνάμεις δεν βρίσκεται ούτε στο σημερινό ΠΑΣΟΚ, ούτε στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, παρότι δέχτηκε ότι υπάρχουν δυνάμεις εντός των δύο αυτών κομμάτων, που μπορούν να κάνουν το βήμα.
Διακριτές ήταν οι τοποθετήσεις τους ως προς την κοινωνική απεύθυνση. Ο Μ. Χριστουδουλάκης μίλησε για την ανάγκη συμπόρευσης των δυνάμεων από την Αριστερά έως το δημοκρατικό και μεταρρυθμιστικό Κέντρο, δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στον μεσαίο χώρο, που όπως είπε «δεν τον χαρίζουμε στη ΝΔ». Η Έφη Αχτσιόγλου αναφέρθηκε στην κοινωνική και ταξική απεύθυνση, στη συνολική αντιπαράθεση με τη ΝΔ και όχι σε μια πολιτική συναινέσεων (εξοπλισμοί, επιστολική ψήφος, πανεπιστήμια κλπ), ενώ ο Διον. Τεμπονέρας μίλησε για μέτωπο δημοκρατίας και ανάγκη μεγάλων υπερβάσεων.
Μάλλον συμφώνησαν ότι η αντιμετώπιση της Νέας Δημοκρατίας δεν μπορεί να δομηθεί με το «αντί» και ότι χρειάζεται ταυτότητα, θέσεις, προτάσεις και μάχη των ιδεών.
Ήταν φανερή η ανάγκη τόσο του Δ. Τεμπονέρα, όσο και του Μ. Χριστουδουλάκη να πάρουν «τζούρα» νομιμοποίησης από τις ηγεσίες των κομμάτων τους. Ο πρώτος είδε την παρουσία του Στ. Κασσελάκη ως… σανίδα και κάπως έτσι ανέβασε τους τόνους, λέγοντας ότι «το θέμα δεν είναι ποιος, αλλά πώς…», σημειώνοντας όμως με έμφαση «μακριά από εμάς κάθε πρόθεση υπονόμευσης», απαντώντας στην ουσία σε όσους εντός ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είχαν εκτοξεύσει τις προηγούμενες ημέρες βέλη εναντίον του. Ο Δ. Χριστοδουλάκης έκανε ονομαστική αναφορά στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια είπε ότι μόνο το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Παράταξη μπορούν να παίξουν ρόλο πρωταγωνιστικό. Αντίθετα, η Έφη Αχτσιόγλου στάθηκε στην ανάγκη ενός συνασπισμού κοινωνικών δυνάμεων, στην ταξικότητα, στις προτεραιότητες, λέγοντας ότι δεν είμαστε με όλους και με τους μέσους όρους…
Μάλλον δεν θα άρεσε στον ηγετικό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ η αναφορά του Δ. Τεμπονέρα για τον ανταγωνισμό με το ΠΑΣΟΚ, «παρά τον κομματικό ανταγωνισμό που είναι δικαιολογημένος, αυτό δεν μπορεί να καταλήξει σε μια στείρα αντιπολίτευση για το ποιος θα είναι δεύτερος ή τρίτος», είπε….