Πανελλαδική, πανεργατική απεργία έχουν προκηρύξει η ΑΔΕΔΥ, τα Εργατικά Κέντρα πολλών πόλεων της χώρας, ομοσπονδίες και σωματεία εργαζομένων σε διάφορους κλάδους για τις 28 Φεβρουαρίου, μέρα μνήμης της τραγωδίας των Τεμπών.
«Συμπληρώνεται ένας χρόνος από το έγκλημα των Τεμπών, που στοίχισε τη ζωή σε 57 συνανθρώπους μας, οι περισσότεροι νέα παιδιά. Όπως επιβεβαιώθηκε, η βαθύτερη αιτία αυτού είναι η ίδια που οδηγεί σήμερα σε τραγικά αδιέξοδα τους ασθενείς και τους υγειονομικούς στα νοσοκομεία, δηλαδή η πολιτική του κόστους – οφέλους και του “πάμε και όπου βγει”. Για τον λόγο αυτό επιλέξαμε ως μέρα απεργίας την 28η Φεβρουαρίου, αλλά και για να τηρήσουμε την υπόσχεση που δώσαμε τότε ότι το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί και δεν θα συγκαλυφθεί, όπως επιχειρείται να γίνει με κουκούλωμα των πολιτικών και ποινικών ευθυνών. Βγαίνουμε στον δρόμο για να διεκδικήσουμε, λοιπόν, και για τις ζωές μας, αλλά και για να αποδοθεί δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών», εξηγεί στην «Εποχή» την επιλογή της ημέρας της απεργίας η Αφροδίτη Ρέτζιου, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδος (ΟΕΝΓΕ) και μέλος της ΑΔΕΔΥ.
Δεν βγαίνει ο μήνας…
Το «από τύχη ζούμε» σε συνδυασμό με την ακρίβεια, τους χαμηλούς μισθούς, τα υπέρογκα ενοίκια και τις λοιπές δυσκολίες διαβίωσης που αντιμετωπίζει η πλειοψηφία του κόσμου, δεν αφήνουν άλλο περιθώριο στους εργαζομένους παρά της κινητοποίησής τους.
«Διεκδικούμε αυξήσεις στους μισθούς και μέτρα ενάντια στην ακρίβεια που εξανεμίζει το εισόδημα των μισθωτών. Πριν πεινούσαν όσοι ήταν άνεργοι, τώρα πεινούν και όσοι δουλεύουν. Αγωνιζόμαστε για μέτρα υπέρ της ενίσχυσης της δημόσιας και δωρεάν Παιδείας και Υγείας, με κεντρικό σύνθημα “ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας”, γιατί ακριβώς αυτό επιβεβαιώνεται καθημερινά ότι αντιμετωπίζουμε. Η κυβέρνηση επικαλείται τις δημοσιονομικές αντοχές της οικονομίας όταν ζητείται να δώσει χρήματα για την Υγεία, την Παιδεία, ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, στήριξη στους αγρότες κτλ, αλλά την ίδια στιγμή δεν υπάρχει πρόβλημα όταν εξασφαλίζει δισεκατομμύρια για τα επιχειρηματικά συμφέροντα, προκλητικές φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις. Τότε τα ταμεία είναι γεμάτα», σημειώνει η πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ.
Αντίστοιχα, όπως τονίζεται στην ανακοίνωση του Εργατικού Κέντρου Αθήνας για τους λόγους της απεργίας: «Η ακρίβεια σε βασικά προϊόντα έχει ξεφύγει και οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις ανέχειας τους χαμηλά αμειβόμενους μισθωτούς, τους ανέργους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, τις μονογονεϊκές οικογένειες και γενικότερα τους πλέον ευάλωτους. Μετά από μια δεκαετία λιτότητας και απορρύθμισης, η αβεβαιότητα των παγκόσμιων οικονομικών προοπτικών και η ευθραυστότητα της ελληνικής οικονομίας δημιουργούν ανησυχία για την περαιτέρω όξυνση των ανισοτήτων. Το πρόβλημα αυτό έρχεται να προστεθεί σε απαράδεκτες καταστάσεις που συνδέονται με χρόνιες ελλείψεις και αστοχίες που απειλούν καθημερινά την ασφάλεια και τη ζωή των εργαζομένων στη δουλειά, στη δημόσια υγεία, στην εκπαίδευση, στις αστικές συγκοινωνίες, στο οδικό δίκτυο, στα μεγάλα αστικά κέντρα».
Βγαίνουμε στον δρόμο
Μπροστά σε αυτές τις συνθήκες, τα βασικά αιτήματα των εργαζομένων, όπως διεκδικούνται από το ΕΚΑ και τις άλλες οργανώσεις, είναι:
-
-Αύξηση μισθών, πέραν του κατώτατου, για την προστασία της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών με χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Η τρέχουσα πληθωριστική έξαρση δεν οφείλεται στους μισθούς, αλλά στον πληθωρισμό της απληστίας και την αισχροκέρδεια.
-
-Διενέργεια αυστηρών ελέγχων και διαφάνειας στον τρόπο διαμόρφωσης του κόστους, των τιμών και των περιθωρίων κέρδους σε όλη την εφοδιαστική αλυσίδα με την ουσιαστική ενίσχυση της επιτροπής ανταγωνισμού.
-
-Πάταξη της κερδοσκοπίας σε όλες τις επιχειρήσεις βασικών κλάδων παραγωγής και εμπορίας βασικών αγαθών διατροφής και έκτακτη φορολογία επί των κερδών αλυσίδων super market και επιχειρήσεων ενέργειας, μεταφορών και τραπεζών.
-
-Τιμαριθμική αναπροσαρμογή όλων των κοινωνικών επιδομάτων και παροχών, καθώς και διεύρυνση των δικαιούχων επιδότησης ενοικίου, βάσει εισοδηματικών και κοινωνικών κριτηρίων για να αντιμετωπιστεί το υψηλό κόστος στέγασης, ειδικά σε νέα ζευγάρια και φοιτητές, παράλληλα με τη δημιουργία δημόσιου αποθεματικού κοινωνικών κατοικιών.
Ταυτόχρονα, όπως επισημαίνει η Αφροδίτη Ρέτζιου, «στην προμετωπίδα της απεργίας είναι τα ζητήματα της Υγείας. Παρακολουθούμε την προσπάθεια της κυβέρνησης να κάνει ένα αποφασιστικό βήμα στην ενίσχυση της επιχειρηματικής λειτουργίας των ίδιων των δημόσιων νοσοκομείων, αυτό οραματίζεται η κυβέρνηση και το έχει ομολογήσει: δημιουργία ιδιωτικών κλινικών εντός των δημόσιων νοσοκομείων, εφαρμόζοντας βέβαια έναν νόμο που είχε ψηφιστεί το 2002 επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ και διατηρήθηκε απ’ όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Αντί λοιπόν να γίνουν οι απαραίτητες προσλήψεις προσωπικού, προκειμένου να λειτουργήσουν οι κλειστές αίθουσες των χειρουργείων, που ανέρχονται στο 30%, η κυβέρνηση θέλει να νομιμοποιήσει το φακελάκι και σπρώχνει τους ασθενείς να βάλουν ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, ώστε να καταφέρουν να χειρουργηθούν νωρίτερα. Και βέβαια όσοι δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα, καταδικάζονται στις μακροχρόνιες ψηφιακές λίστες αναμονής. Αγωνιζόμαστε για μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, αποφασιστική ενίσχυση των κέντρων Υγείας, και να μην απολυθούν οι συμβασιούχοι συνάδελφοί μας».
Απουσία της ΓΣΕΕ
Μέχρι στιγμής, μεταξύ άλλων, τη συμμετοχή τους στην απεργία έχουν κάνει γνωστή η ΑΔΕΔΥ, 28 Εργατικά Κέντρα (Αθήνας, Πάτρας, Πειραιά, Ιωαννίνων, Άρτας, νησιών του Ιονίου, Δωδεκανήσεων κ.α.), η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών, η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία, η Πανελλαδική Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Λογιστών, η Ομοσπονδία Εργαζομένων Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Γάλακτος Τροφίμων και Ποτών, η Ομοσπονδία Μεταλλωρύχων Ελλάδας, η Ομοσπονδία Μισθωτών Τύπου & Βιομηχανίας Χάρτου, η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας, η Ομοσπονδία Οικοδόμων και Εργαζομένων στα Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας, η Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας – Ιματισμού – Δέρματος Ελλάδας, η Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας Ελλάδος κ.ά., όπως και πολλά πρωτοβάθμια σωματεία και πανελλήνιοι σύλλογοι εργαζομένων.
Μεγάλος απών από την πανελλήνια, πανεργατική κινητοποίηση, η ΓΣΕΕ, που αντί συμμετοχής της τώρα, επέλεξε την προκήρυξη απεργίας στις 17 Απριλίου, αφού θα έχει πραγματοποιηθεί πιθανά και η οποιαδήποτε αύξηση του κατώτατου μισθού από την κυβέρνηση. Προς το παρόν για το ζήτημα αυτό, έχει περιοριστεί στην κατάθεση της άποψής της για τη διαμόρφωση του κατώτατου μισθού στα 908 ευρώ.
«Επιβεβαιώνεται ο ρόλος της ΓΣΕΕ σαν συνδικαλιστικό στήριγμα της εκάστοτε κυβέρνησης. Γι’ αυτό ακριβώς μετέθεσε την ημερομηνία της απεργίας, παρόλο που η πλειοψηφία των εργατικών κέντρων συμμετέχει στις 28 Φεβρουαρίου, ώστε να μην γίνει τίποτα, τη στιγμή που κρίνονται πάρα πολλά. Το σημαντικό, όμως, είναι ότι οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, μέσα από μαζικές συνελεύσεις στους χώρους εργασίας, με τα σωματεία και τους συλλόγους τους, πήραν απεργιακές αποφάσεις και ξεπέρασαν τη συμβιβασμένη συνδικαλιστική ηγεσία της ΓΣΕΕ, ενώ παράλληλα έχουν πετύχει την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων σε μια σειρά από κλάδους εργασίας, δείχνοντας τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι», σχολιάζει σχετικά η πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ.
Ενώ καταλήγει πως «η απεργία της 28ης Φεβρουαρίου δεν είναι η κορύφωση, αλλά σημαντικός σταθμός ενός ευρύτερου αγώνα. Είναι μια απεργιακή κλιμάκωση, αλλά όχι το τέλος των διεκδικήσεών μας. Αντίθετα, θα αποτελέσει το εφαλτήριο για ενίσχυση των δυναμικών κινητοποιήσεων, ώστε να διεκδικήσουμε όλα όσα μας χρειάζονται ενάντια στην πολιτική του κέρδους που μας σκοτώνει».
Τ. Α.