Ο επανεκλεγείς πρόεδρος στη Γαλικία, Αλφόνσο Ρουέδα με τον ηγέτη του Λαϊκού Κόμματος, Αλμπέρτο Νούνιεθ Φεϊχό.
Η προεξοφλημένη νίκη της Δεξιάς στη Γαλικία και η ιστορική ήττα των Σοσιαλιστών και της Αριστεράς δεν φαίνεται να ανησύχησε τους δύο μεγάλους κυβερνητικούς εταίρους και μάλιστα ενόψει της αναμενόμενης συνέχισης της συνεργασίας ανάμεσα στους Βάσκους εθνικιστικές του PNV και των Σοσιαλιστών στην τοπική κυβέρνηση της Χώρας των Βάσκων, μετά τις προβλεπόμενες τοπικές εκλογές στις 12 Απριλίου, και τις φιλοδοξίες των Σοσιαλιστών να συμμετέχουν στην τοπική κυβέρνηση της Καταλονίας στις εκλογές που θα διεξαχθούν το αργότερο έως τον Φεβρουάριο του 2025. Στη Χώρα των Βάσκων πάντως το αριστερό EH Bildu φιλοδοξεί να αναδειχθεί σε πρώτο κόμμα.
Η κατάρρευση του Sumar και του Podemos στη Γαλικία δεν έδειξε μόνο ότι η Αριστερά δυσκολεύεται να στεριώσει σε ορισμένες περιοχές της χώρας, ακόμη και εάν αυτή είναι η Περιφέρεια της Γιολάντα Ντίαθ, της αντιπροέδρου της κυβέρνησης, υπουργού Εργασίας και ηγέτη του Sumar. Έξι σχεδόν μήνες από τις βουλευτικές εκλογές του Ιουλίου, η Αριστερά έδειξε ότι αιμορραγεί, ενώ τον Απρίλιο θα πρέπει να αντιμετωπίσει και τις τοπικές εκλογές στη Χώρα των Βάσκων και αμέσως μετά τις ευρωεκλογές.
Οι προκλήσεις της κάλπης
Το Sumar και η Ενωμένη Αριστερά της Γαλικίας πήραν στις τοπικές εκλογές, όπου καταγράφηκε ιστορικό ρεκόρ συμμετοχής 67,3%, περίπου πέντε χιλιάδες ψήφους λιγότερες από το Vox (32.493 έναντι 28.493 ή 2,19% έναντι 1,9%) και το Podemos περίπου 1.500 ψήφους λιγότερες από το φιλοζωικό Pacma (3.854 έναντι 5.373 ή 0,26% έναντι 0,36%). Πιο απλά το σύνολο των ψήφων του Sumar και του Podemos στη Γαλικία απέχουν αρκετά από αυτές του Vox. Το προοδευτικό εθνικιστικό BNG κατάφερε πάντως να εκλέξει επιπλέον 6 τοπικούς βουλευτές με 31,57% (+8%) για να φθάσει στους 25, ενώ οι Σοσιαλιστές έχασαν 5 εκλέγοντας μόλις 9 τοπικούς βουλευτές με 14,04%, εισπράττοντας το χειρότερο εκλογικό τους αποτέλεσμα στη Γαλικία. Το δεξιό Λαϊκό Κόμμα εξασφάλισε την απόλυτη πλειοψηφία με το 47,36% εκλέγοντας 40 στους 75 τοπικούς βουλευτές, ικανοποιώντας φαινομενικά και τον ηγέτη του κόμματος Αλμπέρτο Νούνιεθ Φεϊχό, που κατάγεται από την περιοχή.
Η Ντίαθ και το Sumar, αλλά και το Podemos, υποβάθμισαν στην πράξη το μέγεθος της ήττας εκτιμώντας ότι έφταιγε το γεγονός ότι ξεκίνησαν αργά την προεκλογική τους εκστρατεία, παραβλέποντας ότι η καθυστέρηση οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στην πολύμηνη εσωτερική αντιπαράθεση ανάμεσα στις δυνάμεις της Αριστεράς.
Το Sumar θα πραγματοποιήσει στις 23 Μαρτίου το ιδρυτικό συνέδριό του, ως κόμμα ή κίνημα πολιτών, όπως θέλει να το προσδιορίσει η κάθε συνιστώσα του, όπου θα τεθεί με έμφαση και το τεράστιο πρόβλημα της παρουσίας του σε τοπικό επίπεδο. Τρεις εβδομάδες αργότερα το Catalunya en Comu της Άντα Κολάου θα πραγματοποιήσει 22 τοπικές συναντήσεις που θα κλείσουν στις 13 Απριλίου σε μια ιδεολογική συνδιάσκεψη που φιλοδοξεί να καθορίσει τη στρατηγική του για την επόμενη δεκαετία, γιατί το παρόν και το μέλλον του εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ολοκλήρωση του κύκλου της Πρωτοβουλίας για την Καταλονία ICV, γιατί, παρά το γεγονός ότι επί μια οκταετία το σχήμα της Κολάου έλεγχε το Δήμο της Βαρκελώνης και συνεχίζει να στηρίζει την κυβέρνηση της Μαδρίτης, αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα οργανωτικής διείσδυσης στην κοινωνία, όπως άλλωστε και το CUP, και δεν φαίνεται να φταίει μόνο η έλλειψη… κινημάτων.
H πορεία προς τις προσεχείς εκλογικές αναμετρήσεις θα είναι αρκετά δύσκολη για την Αριστερά, αφού μετά τη βέβαιη, εκτός απροόπτου, αυτόνομη κάθοδο του Podemos στις ευρωεκλογές με επικεφαλής την πρώην υπουργό Ισότητας Ιρένε Μοντέρο, η Ενωμένη Αριστερά, το καταλανικό Catalunya en Comu και το Compromis της Χώρας της Βαλένθια, που έμεινε και εκτός κυβέρνησης, ζητούν εκλέξιμες θέσεις στο Sumar, που θα έχει τον ή την επικεφαλής του ψηφοδελτίου. Γεγονός που τροφοδοτεί ήδη εσωτερικές αντιπαραθέσεις και αλληλομαχαιρώματα, αφού τις αναμενόμενες τρεις εκλέξιμες θέσεις τις διεκδικούν μέχρι στιγμής τουλάχιστον τέσσερα διαφορετικά κόμματα του συνασπισμού που ηγείται η Γιολάντα Ντίαθ. Μπροστά στον κίνδυνο της ανόδου της ακροδεξιάς στις ευρωεκλογές, η Αριστερά φοβάται επίσης μήπως πέσει θύμα και της χρήσιμης ψήφου που θα λειτουργήσει υπέρ των Σοσιαλιστών και των ισχυρών τοπικών εθνικιστικών κομμάτων.
Καταδίκη Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου
Τη στιγμή που η κυβέρνηση πασχίζει να δείξει ότι ενδιαφέρεται να στηρίξει τα εισοδήματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων και ότι παρέχει ασφάλεια στις εργασιακές σχέσεις, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε την Ισπανία γιατί δεν εφαρμόζει την Ευρωπαϊκή Συμφωνία για την Προσωρινή Απασχόληση, που θα οδηγούσε στη μονιμοποίηση περίπου 500.000 εργαζομενους που απασχολούνται στο δημόσιο εδώ και πολλά χρόνια με σχέσεις προσωρινής απασχόλησης και συμβάσεις περιορισμένου χρόνου. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ζητά από την Ισπανία να προσλάβει όσους εργαζόμενους απασχολεί πάνω από τρία χρόνια, ενώ παράλληλα ζητά από τα ισπανικά δικαστήρια να ευθυγραμμιστούν με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και τους κανόνες του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για την Προσωρινή Απασχόληση οδηγώντας στη μονιμοποίηση όσους απασχολούνται επί χρόνια στην ίδια θέση στο δημόσιο.
Αντιπαράθεση με Ισραήλ
Ο Πέδρο Σάντσεθ, επιστρέφοντας από το Ισραήλ και τη Δυτική Όχθη, σε συνεργασία με τον συντηρητικό πρωθυπουργό της Ιρλανδίας Λίο Βαράντκαρ ζήτησαν με κοινή τους επιστολή από την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής την υιοθέτηση οικονομικών κυρώσεων εναντίον του Ισραήλ για να αποτραπεί η ισοπέδωση της Ράφας και να πιεστεί το Τελ Αβίβ να αποδεχθεί την κατάπαυση πυρός στη Γάζα, θεωρώντας ότι παραβιάζεται το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο. Η ενέργεια αυτή του Σάντσεθ θεωρήθηκε «εχθρική προς το εβραϊκό έθνος» με την κυβέρνηση του Νετανιάχου να ανακαλεί προς στιγμή την πρέσβειρα του στη Μαδρίτη και να προειδοποιεί τον Σάντσεθ ότι θα πρέπει να ξεχάσει ότι θα αναλάβει κάποιο διεθνές αξίωμα στο μέλλον στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ ή αλλού γιατί θα χρησιμοποιήσει κάθε επιρροή του στις ΗΠΑ, ενώ δεν έλειψαν και οι διαδηλώσεις ακραίων έξω από την ισπανική πρεσβεία στο Τελ Αβίβ.
Από την πλευρά του, ο Σάντσεθ έδωσε στον ισπανό σοσιαλιστή Ύπατο Εκπρόσωπο της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Ζοζέπ Μπορέλ περιθώριο ενός μηνός για να εξετάσει εάν το Ισραήλ σέβεται τη Συμφωνία Σύνδεσης με την ΕΕ σε ό,τι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η διακοπή της Συμφωνίας Σύνδεσης πάντως απαιτεί ομοφωνία, ενώ η διακοπή ορισμένων εμπορικών συμφωνιών ενισχυμένη πλειοψηφία, κάτι που η Ισπανία και η Ιρλανδία δεν πρόκειται να πετύχουν.
Διεθνής ακραίου συντηρητισμού
O ηγέτης του Vox, Σαντιάγκο Αμπασκάλ μίλησε πάντως από το βήμα της Συνδιάσκεψης Συντηρητικής Πολιτικής Δράσης (CPAC) στο Μέριλαντ, παρουσία του Ντόναλντ Τραμπ, που αναμένεται να ανακοινώσει αμέσως μετά την υποψηφιότητά του για τις προεδρικές εκλογές, του προέδρου της Αργεντινής Χαβιέρ Μιλέι, του προέδρου του Ελ Σαλβαδόρ Ναγίμπ Μπουκέλε και της αφρόκρεμας της διεθνούς λαϊκιστικής ακροδεξιάς και των πλέον συντηρητικών δεξιών δυνάμεων με τον πρόεδρο της Συνδιάσκεψης και πρώην πολιτικό διευθυντή του Λευκού Οίκου, Ματ Σλαμπ να προσεύχεται στο Θεό «να τελειώνουμε με τους κομμουνιστές, τον ΟΗΕ και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας».