Οι τελευταίες ημέρες αποτελούν μια πολύ πυκνή περίοδο σε πολιτικά γεγονότα. Από την μια, οι λυπηρές εικόνες του συνεδρίου-αρένα του τρομακτικά μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ, με τον πρόεδρό του να «αλωνίζει» στην αίθουσα ως ευαγγελιστής πάστορας ανάμεσα σε πλήθος πιστών που αλαλάζουν. Από την άλλη, αυτό το σαββατοκύριακο, η πρώτη πανελλαδική συνδιάσκεψη της Νέας Αριστεράς, που για πολλούς αποτελεί την ελπίδα και τη διέξοδο για τη δημιουργία ενός πραγματικά αριστερού χώρου, με συλλογικές διαδικασίες και μακριά από τις μεταλλάξεις που υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και αρκετά χρόνια. Επίσης, είχαμε και τις δηλώσεις του Ευκλείδη Τσακαλώτου που απαντούσαν στην ανάρτηση του Αλέξη Τσίπρα, λίγο πριν από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Επιτέλους, η πρώτη ουσιαστική και συγκεκριμένη κριτική απέναντι στον ανέγγιχτο, για τόσα χρόνια, πρώην αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ σωστή και η κατακλείδα των δηλώσεών του περί αυτοκριτικής. «Πριν μας "αναλύσεις" τους λόγους που φύγαμε κάποιοι, μήπως να αρχίσεις εσύ με μια στοιχειώδη αυτοκριτική; Θα ήταν μια καλή αρχή!», λέει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Μόνο που, εξίσου καλή αρχή θα ήταν και μια στοιχειώδης αυτοκριτική του ιδίου αλλά και των υπολοίπων κεντρικών στελεχών της Νέας Αριστεράς, που κυβέρνησαν μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα, σε όλα τα βασικά υπουργεία και με «προτεσταντική» προσήλωση, την περίοδο του τρίτου μνημονίου. Το μόνο που έχουμε ακούσει μέχρι τώρα είναι το περιβόητο «πιστόλι στον κρόταφο», το ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έκανε ότι καλύτερο μπορούσε εφαρμόζοντας ένα μνημόνιο που δεν ήθελε και ότι τελικά έβγαλε την χώρα από τα μνημόνια. Δηλαδή, «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε», αφελείς εξωραϊσμοί, «η μπάλα στην κερκίδα» και καμιά συγκεκριμένη αυτοκριτική. Έτσι, όμως, με την επιβεβαίωση της αυταρέσκειας της Αριστεράς δεν πάει κανείς παρακάτω. Θα γίνουν πάλι αντίστοιχα λάθη, έστω και στην μικροκλίμακα ενός πολιτικού χώρου όπως η Νέα Αριστερά.
Η ενεργοποίηση του Γαβριήλ Σακελλαρίδη ήταν ένα ευχάριστο νέο. Ο Γαβριήλ εκπέμπει κάτι θετικό και ειλικρινές που περνά στον κόσμο, παραπέμπει στην θριαμβική περίοδο της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ και η αποχώρησή του μετά την μνημονιακή εμπλοκή ήταν αθόρυβη και σεμνή. Θα παίξει, όμως, πρωταγωνιστικό ρόλο στο εγχώριο πολιτικό σκηνικό ή η κατεύθυνση είναι να «εξοριστεί» στο ασφαλές τοπίο της ευρωβουλής; Θα συμβάλει ώστε να ανοίξει το παιχνίδι προς την κατεύθυνση της ριζοσπαστικής Αριστεράς, κάτι που έσπευσαν να κλείσουν πολύ νωρίς άλλα στελέχη της Νέας Αριστεράς, ή θα περιοριστεί κι αυτός στην αναζήτηση συνομιλητών στο πεδίο της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας; Στις πρώτες του εμφανίσεις και συνεντεύξεις φάνηκε αρκετά αμήχανος, σαν ποδοσφαιριστής που μπαίνει να παίξει, μετά από μακρόχρονο τραυματισμό, σε παιχνίδι που κρίνει την παραμονή της ομάδας στην κατηγορία…
Στην παρούσα φάση η νέα Αριστερά έχει μια προσωρινή ηγετική ομάδα. Τι θα προκύψει μετά την πανελλαδική συνδιάσκεψη του σαββατοκύριακου; Κάτι ακούγεται για ένα πολυμελές μεταβατικό, μέχρι το συνέδριο, όργανο το οποίο θα αποτελείται από εκλεγμένα και διορισμένα μέλη. Ποιοι θα είναι οι συσχετισμοί μεταξύ τους; Πώς θα γίνει η εκλογή και ποιος θα επιλέξει τους διορισμένους; Επίσης, τα διορισμένα μέλη θα αντικατοπτρίζουν τους συσχετισμούς των πρώην 6+6 και Ομπρέλας, συμπληρωμένα με άλλα επώνυμα στελέχη; Συζητιέται το θέμα της συλλογικής ηγεσίας με τυπικό επικεφαλής κατά το νόμο ή θα υπάρξει μονοπρόσωπη ηγεσία; Έχει ξεκαθαρίσει αν αυτό που θα προκύψει θα είναι κόμμα με συγκεκριμένες δομές ή ένας φορέας με πιο χαλαρή σύνθεση; Πόσο θα μπει σε προτεραιότητα η στρατηγική των συμμαχιών και σε ποια κατεύθυνση, σε ένα πολιτικό χώρο μάλιστα που τα ποσοστά του φαίνεται να βρίσκονται σε χαμηλές πτήσεις; Απελευθερωμένα(;) κι απογαλακτισμένα(;) από τον Αλέξη Τσίπρα τα κεντρικά στελέχη της Νέας Αριστεράς, θα μπορέσουν να σχεδιάσουν κάτι καινούργιο, όντας οι ίδιοι μάλλον παλιά «υλικά»;
Πάνος Δημητρούδης