Για τις 22 Μαρτίου αναβλήθηκε η δίκη των 9 ενηλίκων από τους συνολικά 21 κατηγορούμενους για την τρανσοφοβική επίθεση που δέχτηκαν δύο κουίρ άτομα στην πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη το περασμένο Σάββατο, λόγω απουσίας μαρτύρων (οι 12 ανήλικοι θα κληθούν σε τακτική δικάσιμο από το Μονομελές Δικαστήριο Ανηλίκων).
Και αν η ρατσιστική επίθεση ήταν αποτρόπαιη, καθώς εκατοντάδες παρευρισκόμενοι άρχισαν να προπηλακίζουν τα δύο παιδιά μόνο και μόνο επειδή δεν τους άρεσε η έκφραση φύλου τους, είναι τουλάχιστον υποκριτικό η δημόσια σφαίρα να πέφτει από τα σύννεφα με αυτή. Δεν πάνε, άλλωστε, παρά λίγες εβδομάδες απ’ την ψήφιση του νόμου για την ισότητα στον γάμο, όταν κατά τη συζήτησή του στη Βουλή ενάντιοι σ’ αυτόν βρέθηκαν σχεδόν σε όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, που είτε αναπαρήγαγαν λοατκιφοβικές προκαταλήψεις και μίσος, είτε σιώπησαν και απείχαν. Παράλληλα, στα ΜΜΕ γινόταν μία παρέλαση επωνύμων προσώπων που ερωτούνταν αν συμφωνούν με τον νόμο και διεξάγονταν συνεχείς δημοσκοπήσεις που έβαζαν ένα ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ισότητας στο ζύγι, σαν να μην επρόκειτο για αυτονόητη αξία/υποχρέωση μιας δημοκρατίας. Από δίπλα ερχόταν ο μισαλλόδοξος λόγος της εκκλησίας, που συνεχίζει να καλεί σε διαφόρων ειδών συγκεντρώσεις σκοταδισμού (πχ για την ταινία «Αδέσποτα κορμιά»). Ενώ ακόμα και από κοινωνικούς-πολιτικούς φορείς που υποστηρίζουν τον νόμο, το ζήτημα της έμφυλης ισότητας συχνά τέθηκε στη βάση μιας δυιστικής, ουσιοκρατικής λογικής για το φύλο.
Γιατί, λοιπόν, αναμένουμε από τη νέα γενιά να είναι μακράν πιο προοδευτική, σαν να έχει γαλουχηθεί με αντισεξιστικές, εξισωτικές αξίες και σεβασμό/αγάπη για τη διαφορετικότητα, όταν αυτά ούτε στον δημόσιο λόγο επικρατούν, ούτε στα σχολεία διδάσκονται;
Τα στοιχεία που προκύπτουν για τις πεποιθήσεις των νέων όσον αφορά στην έμφυλη ισότητα είναι συνήθως αντιφατικά μεταξύ τους. Ενώ και τα ίδια τα ερωτήματα των μελετών καταδεικνύουν πως εξαρχής υπάρχει πρόβλημα περιορισμένης αντίληψης του ζητήματος, καθώς το θέτουν σχεδόν αποκλειστικά υπό το πρίσμα των δικαιωμάτων/θέσης των cis ανδρών-γυναικών και των μεταξύ τους ετεροφυλοφιλικών σχέσεων, χωρίς να διερευνώνται και θέματα έκφρασης και ταυτότητας φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού και των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων.
Έτσι, σύμφωνα με σχετική έρευνα της ActionAid για το 2023, η gen Z (17-26 ετών) παρουσιάζει περισσότερες έμφυλες προκαταλήψεις όσον αφορά στην ικανότητα των γυναικών στην πολιτική και την οικονομία, όπως και στη δικαιολόγηση της σωματικής βίας εναντίον τους, σε σχέση με τις υπόλοιπες γενιές, αλλά αποδέχεται σε μεγαλύτερο βαθμό τον όρο γυναικοκτονία από τις μεγαλύτερες.
Σε άλλη έρευνα που παρήγγειλε η ΔΕΗ τον Νοέμβρη του 2023, μεταξύ άλλων, βλέπουμε πως το 95% των αγοριών μαθητών λυκείου απαντά πως δεν είναι ποτέ οκ για ένα αγόρι να χτυπήσει το κορίτσι του επειδή τον απάτησε. Από την άλλη, 5 στους 10 μαθητές και 4 στις 10 μαθήτριες πιστεύουν πως μερικές φορές φταίνε οι ίδιες οι γυναίκες όταν τις χτυπούν οι σύντροφοί τους. Αντίστοιχα, ενώ 9 στους 10 μαθητές και 10 στις 10 μαθήτριες λένε πως δεν είναι ποτέ οκ να πιέσεις κάποια να κάνει σεξ, 6 στα 10 αγόρια και 4 στα 10 κορίτσια θεωρούν πως κάποιες φορές το όχι μιας κοπέλας μπορεί να σημαίνει ναι.
Πιο ενδεικτική για το ζήτημα της λοατκιφοβίας στη νέα γενιά αποτελεί η έρευνα της Colour Youth, που διεξήχθη το 2018 σε ΛΟΑΤΚ μαθητές και μαθήτριες (13-20 ετών). Από τη μελέτη, μεταξύ άλλων, προκύπτει πως το 74,2% είχε ακούσει ομοφοβικά σχόλια από συμμαθητές-ριες και το 58,1% τα είχε ακούσει και από καθηγητές-τριες. Μία στις τρεις φορές όταν το εκπαιδευτικό προσωπικό ήταν παρόν σε τέτοια σχόλια, δεν θα παρέμβαινε. Το 74,4% δήλωνε ότι άκουγε τρανσφοβικά σχόλια έστω και σπάνια, ενώ το 18,3% ότι αυτά γίνονταν συχνά. Ένα στα τρία παιδιά είχε δεχτεί κάποια μορφή λεκτικής παρενόχλησης για τον σεξουαλικό προσανατολισμό (32%), το φύλο (31,1%), ή/και την έκφραση φύλου του (50,3%), ενώ ένα στα επτά παιδιά είχε δεχτεί κάποια μορφή σωματικής παρενόχλησης ή/και βίας για τους ίδιους λόγους. Το 65,1% των ΛΟΑΤΚ παιδιών δεν είχαν ακούσει τίποτα θετικό για ΛΟΑΤΚ άτομα σε κάποιο μάθημα του σχολείου. Αντίθετα, το 54,4% δήλωνε ότι είχε ακούσει μέσα στην τάξη απαξιωτικές αναφορές.
Τα δεδομένα που προκύπτουν από τις μελέτες για τη νέα γενιά και την έμφυλη ισότητα είναι σίγουρα αρνητικά. Από την άλλη πλευρά, όμως, μπροστά στους εκατοντάδες τρανσοφοβικούς στην πλατεία Αριστοτέλους, την επόμενη μέρα μαζεύτηκαν χιλιάδες για να διαδηλώσουν υπέρ των δύο κουήρ παιδιών και του δικαιώματος στον αυτοπροσδιορισμό. Δικαίωμα που το ασκούν περήφανα κάθε μέρα όλο και περισσότερα νέα παιδιά –κάτι που για τις προηγούμενες γενιές ήταν σχεδόν αδιανόητο. Άλλωστε, σύμφωνα με την έρευνα του ΕΝΑ για το αριστερό ημισφαίριο, τα άτομα 17-34 ετών αποτελούν τη μόνη ηλικιακή ομάδα που πλειοψηφικά (53%) πιστεύει πως δεν έχει σημασία το φύλο των γονέων για να είναι τα παιδιά ευτυχισμένα. Η νέα γενιά, λοιπόν, δεν είναι ούτε μεσσίας, ούτε διάβολος. Απλά ο αγώνας για την άρση των έμφυλων στερεοτύπων, προκαταλήψεων και ανισοτήτων, της ετεροκανονικότητας, της δυιστικής αντίληψης για το φύλο και της τοξικής αρρενωπότητας σαν μαγκιάς, συνεχίζεται.