Η θυελλώδης ιστορία του Ίγκον Πόλακ από τη ναζιστική Αυστρία μέχρι την εθνική Παλαιστίνης
Τον Απρίλιο του 1939 η εβραϊκή κοινότητα της Αυστραλίας προσκάλεσε την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της …Παλαιστίνης. Προπονητής της Παλαιστίνης ήταν μια εξαιρετική μορφή του εβραϊκού ποδοσφαίρου, ο Γκουστάβ Ίγκον Πόλακ. Πολύ καλός αμυντικός στα νιάτα του ο Πόλακ, γεννήθηκε το 1898 στη Βιέννη από εβραϊκή οικογένεια και έγινε διάσημος στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της χώρας ως μέλος της εβραϊκής ομάδας Χακόα. Στις αρχές του 1920 οι εβραίοι κάτοικοι της Βιέννης άγγιζαν το 10% του πληθυσμού και το ποδόσφαιρο ήταν ένας τρόπος διαφυγής για ένα μεγάλο ποσοστό της νεολαίας. Η Χακόα είχε ιδρυθεί το 1909 και το όνομά της σημαίνει «Δύναμη» στα εβραϊκά και ισοδυναμούσε με εθνικιστική διακήρυξη, όπως και ονόματα άλλων συλλόγων, πχ Σαμψών, Χάγκιμπορ (Ήρωας) και Μπαρ Κοχμπά, από το όνομα του μαχητή που ηγήθηκε της εξέγερσης απέναντι στον ρωμαϊκό ζυγό, στην Παλαιστίνη, τον 2ο αιώνα. Σήμα είχε το αστέρι του Δαυίδ. Το στάδιο Λέοπολντστατ των 18.000 θέσεων έγινε πολύ γρήγορα τόπος συγκέντρωσης για Εβραίους από κάθε πολιτική, κοινωνική και φιλοσοφική σέχτα, που έμαθαν να ενώνουν τις φωνές τους για να ενισχύσουν τους ποδοσφαιριστές που φορούσαν τη φανέλα της Χακόα. Ένθερμος φίλαθλος της ομάδας ήταν ο διάσημος συγγραφέας Φραντς Κάφκα.
Σε μία εποχή που ο αντισημιτισμός είχε εξελιχθεί σε κυρίαρχη ιδέα στην Αυστρία και γενικότερα στην Ευρώπη, η Χακόα έφτασε στο μοναδικό της πρωτάθλημα, το 1925, με τρόπο που ακόμα και ο Κάφκα θα αδυνατούσε να σκεφτεί και να τον χωρέσει σε λέξεις. Δύο αγωνιστικές πριν το τέλος του πρωταθλήματος, η Χακόα ήθελε νίκη για να κλειδώσει την πρωτιά. Λίγο πριν το τέλος του αγώνα, με το σκορ ισόπαλο, ο τερματοφύλακας της ομάδας Αλεξάντερ Φάμπιαν έσπασε το χέρι του. Σε μια εποχή που δεν υπήρχαν αλλαγές, ο Φάμπιαν άλλαξε θέση με τον δεξιό εξτρέμ της ομάδας και δευτερόλεπτα πριν το τελευταίο σφύριγμα ήταν αυτός που χάρισε, με δικό του γκολ, τη νίκη και την κούπα στην ομάδα του. Μέλος εκείνης της ομάδας ήταν και ο σπουδαίος Μπέλα Γκούτμαν (που έγραψε μοναδική ιστορία στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο ως προπονητής της μεγάλης Μπενφίκα), όπως και ο Μαξ Σόιερ που αργότερα αγωνίστηκε στη Μαρσέιγ πριν εκτελεστεί από τους Ναζί. Το 1938 και ενώ η Αυστρία πλέον είχε προσαρτηθεί στη ναζιστική Γερμανία, οι Ναζί διέλυσαν τελικά την Χακόα εκτελώντας και πέντε μέλη της.
Ο Πόλακ είχε προλάβει από το 1926 να φύγει από την Αυστρία, καθώς είχε πάρει μεταγραφή για τους Giants της Νέας Υόρκης όπου αγωνίστηκε σε 19 ματς. Δυο χρόνια αργότερα συστάθηκε η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Παλαιστίνης, έχοντας στις τάξεις της ομάδες Αράβων, Εβραίων και φυσικά Βρετανών της αστυνομίας και του στρατού. Το 1929 η Παλαιστίνη έγινε μέλος της FIFA με το επίσημο ντεμπούτο της ομάδας να γίνεται το 1934 απέναντι στην Αίγυπτο για το Μουντιάλ του 1934. Σε εκείνη την ομάδα αγωνίζονταν μόνο Εβραίοι και πριν τη σέντρα ακουγόταν τόσο το God Save The King, όσο και το Hatikvah.
Το 1934 ο Πόλακ αρχίζει την προπονητική του καριέρα και αναλαμβάνει την Μακάμπι Τελ-Αβίβ. Τέσσερα χρόνια αργότερα αναλαμβάνει προπονητής της εθνικής ομάδας της Παλαιστίνης και την άνοιξη του ’39 θα είναι επικεφαλής στο ταξίδι για την Αυστραλία, προκειμένου να δώσει κάποια φιλικά ματς στο Σίδνεϋ. Όμως ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος έχει αρχίσει και η ομάδα θα αναγκαστεί για μήνες να μείνει στη μακρινή ήπειρο και έτσι ο Πόλακ και οι παίκτες θα κάνουν διάφορες δουλειές για να ζήσουν αξιοπρεπώς.
Ο Ίγκον Πόλακ από τα παιδικά του χρόνια στη Βιέννη είχε μαθητεύσει δίπλα σε σπουδαίους καθηγητές μουσικής και ορθοφωνίας, τελειοποιώντας το ταλέντο του ως βαρύτονος. Μάλιστα τα χρόνια που έζησε στο Τελ Αβίβ ήταν ο βαρύτονος στη φημισμένη όπερα «Τα παραμύθια του Χόφμαν» των Ζακ Όφενμπαχ και Ζυλ Μπαρμπιέ, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές από τον καλλιτεχνικό τύπο της εποχής. Μιλούσε άπταιστα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά και φυσικά εβραϊκά και αυτό του έδινε το δικαίωμα να έχει μια ευρεία γκάμα ρεπερτορίου, κάνοντάς τον παράλληλα περιζήτητο. Έτσι άρχισε να τραγουδά σε πολλά διάσημα μέρη, βάζοντας όμως έναν –και μόνο– όρο. Θα τραγουδούσε σε όλες τις γλώσσες που θα του ζητούσαν εκτός από μία. Την γερμανική. Ο Πόλακ από την περίοδο της Αυστραλίας μέχρι και τα βαθιά του γεράματα, τη δεκαετία του 1980, όχι μόνο δεν τραγούδησε ποτέ ξανά στα γερμανικά, αλλά αρνούνταν ακόμα και να ψελλίσει έστω λίγες λέξεις στα γερμανικά λόγω του ψυχολογικού τραύματος που του είχε αφήσει το Ολοκαύτωμα. Ο πρώτος αγώνας της εθνικής ομάδας του Ισραήλ ως ανεξάρτητο έθνος ήταν στις 26 Σεπτεμβρίου 1948, εναντίον της ολυμπιακής ομάδας των ΗΠΑ, η οποία νίκησε με 3-1. Ο Πόλακ κάθισε για πρώτη και τελευταία φορά στον πάγκο της εθνικής του Ισραήλ, καθώς τον Οκτώβριο του ίδιου έτους αποχώρησε.