Φωτογραφία: Νικόλας Κοκοβλής
H εκδήλωση της Νέας Αριστεράς που έφερε στο φως τον ελέφαντα στο δωμάτιο
Την Τετάρτη 27 Μαρτίου στην Τεχνόπολη, η εκδήλωση της Νέας Αριστεράς με τίτλο «Συγκάλυψη τέλος» έφερε στο φως τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Ο Αλέξης Χαρίτσης συζήτησε με τον Βαγγέλη Βλάχο, συγγενή θύματος στη τραγωδία των Τεμπών, τον Γιάννη Σαμπάνη, τον πατέρα του δολοφονημένου από αστυνομικό Νίκου, τον σκηνοθέτη Δημήτρη Ινδαρέ, θύμα αστυνομικής αυθαιρεσίας και βίας στο ίδιο του το σπίτι, την Δήμητρα Κεραμυδά συνήγορο υπεράσπισης στην υπόθεση trafficking της Ηλιούπολης και την Κατερίνα Παπανικολάου, πρώην μέλος ΑΔΑΕ και δρ. Δημόσιου Δικαίου. Εκκαθαρίσεις και αντισυνταγματικές αντικαταστάσεις στην ΑΔΑΕ, δολοφονίες Ρομά και αστυνομική αυθαιρεσία, υπόθεση trafficking Ηλιούπολης, μονταζιέρα και Τέμπη είναι τα θέματα τα οποία συζητήθηκαν από τα παραπάνω πρόσωπα, θύματα και τα ίδια της συγκάλυψης, φέρνοντας στο προσκήνιο τις πλέον κραυγαλέες υποθέσεις παραβίασης του κράτους δικαίου.
Εισηγητικά ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Αριστεράς Αλέξης Χαρίτσης, ανέφερε πως την ίδια στιγμή που διαδραματιζόταν η εκδήλωση, ο Κώστας Καραμανλής ανέβαινε στο βήμα της βουλής για την ομιλία του στη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας προς την κυβέρνηση για το έγκλημα των Τεμπών και τη μονταζιέρα, ενώ τόνισε πως η σύγκρουση με την δεξιά για την παραβίαση του κράτους δίκαιου και η αντίληψη αυτών για την Δημοκρατία και την Δικαιοσύνη είναι ο πυρήνας της δεξιάς και της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Σύμφωνα με τον κ. Χαρίτση την 6η Μάρτη με την ψήφιση του πλέον αντιλαϊκού εκπαιδευτικού νόμου για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, η πρόταση δυσπιστίας που πρότεινε η Νέα Αριστερά καλώντας τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης σε κοινό βηματισμό δεν κινητοποίησε τα υπόλοιπα προοδευτικά κόμματα, αφήνοντας αιχμές προς αυτά για την αδράνειά τους λόγω μικροπολιτικών. Ωστόσο, ανέφερε, ήταν ήδη προφανής η σήψη του κράτους δικαίου στη χώρα, καθώς μόλις 20 μέρες μετά έχουν μεσολαβήσει σοβαρότατα γεγονότα. Το σκάνδαλο Ασημακοπούλου και η διαρροή προσωπικών δεδομένων πολιτών από το ΥΠΕΣ, η εξεταστική επιτροπή παρωδία, η μονταζιέρα το ίδιο κιόλας βράδυ της τραγωδίας και τελικά αναφέρθηκε στην ανησυχία των ευρωπαϊκών θεσμών για τη καταπάτηση του κράτους δίκαιου στην Ελλάδα. Η δύναμη όμως της κοινωνικής αντιπολίτευσης και της κοινωνίας σπάνε το φρύαγμα της σιωπής, της συγκάλυψης και της κυβερνητικής αυθαιρεσίας.
Η πολυμορφία της συγκάλυψης
Τη συζήτηση ξεκίνησε ο Δημήτρης Ινδαρές, αναφέροντας πως το σοκαριστικό στην υπόθεση τους δεν είναι η αστυνομική αυθαιρεσία αλλά όσα ακολούθησαν τα επόμενα 3 χρόνια, προκειμένου να συγκαλύψουν τα αίσχη των τεσσάρων αστυνομικών το βράδυ εκείνο. «Το σύστημα δούλεψε για να στήσει ένα ολόκληρο σενάριο, με κριτήρια παραταξιακής προκατάληψης, αναρχοάπλητοι κοκ», ανέφερε ο σκηνοθέτης ενώ συνέχισε περιγράφοντας όσα έζησαν εκείνος και η οικογένεια του τόσο στη ΓΑΔΑ όσο και στη δίκη που ακολούθησε.
Καθώς η συζήτηση στη Βουλή έφτανε σε κρίσιμα σημεία, τα λόγια του Βαγγέλη Βλάχου αντανακλούσαν μια αγωνία που διαρκούσε ένα ολόκληρο χρόνο σχετικά με την αλήθεια πίσω από την τραγωδία. Κατέστησε σαφές ότι δεν είχε πλέον πίστη σε καμία από τις κοινοβουλευτικές επιτροπές να επιλύσουν το θέμα. Εξέφρασε την ανησυχία και την αγανάκτηση του για τον τρόπο που επιλέγει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να διαχειριστεί το θέμα και να συγκαλύψει το έγκλημα των Τεμπών, διαχείριση που δεν αφήνει κανέναν χώρο για σεβασμό προς τις οικογένειες των θυμάτων.
Ο Βαγγέλης Βλάχος διέκρινε τρεις μορφές συγκάλυψης που είδε μπροστά στα μάτια του. Η πρώτη, σύμφωνα με αυτόν, ήταν πραγματική, και αφορά την ανεπαρκή ανάλυση του χώρου του δυστυχήματος και την απώλεια σημαντικών στοιχείων εξαιτίας του μπαζώματος του χώρου του δυστυχήματος. Η δεύτερη ήταν καθαρά επικοινωνιακή, καθώς τα συστημικά μέσα ενημέρωσης χρησιμοποίησαν όλα τα εργαλεία που διέθεταν για να αποδώσουν τις ευθύνες για την τραγωδία σε ανθρώπινο λάθος. Τέλος, η τρίτη μορφή, η πολιτική, αποκαλύφθηκε στην εξεταστική επιτροπή, αφού η κυβερνητική πλειοψηφία ψήφισε κατά της αποκάλυψης της αλήθειας, αφήνοντας πίσω της μια αίσθηση αδικίας και ανασφάλειας.
Η στάση της Δικαιοσύνης
Η Δήμητρα Κεραμμυδά ανέφερε ότι η υπόθεση της δεκαεννιάχρονης, θύμα trafficking, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα όπου η δικαιοσύνη κωλυσιεργεί και λειτουργεί παράτυπα, ακόμη και όταν αυτό δεν αποτελεί κάποιο σχέδιο από ανώτερα πολιτικά κλιμάκια. Συγκεκριμένα είπε πως η δεκαεννιάχρονη άργησε να αποκτήσει πρόσβαση στο δικηγόρο της, ενώ μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο για εξετάσεις ως κρατούμενη και όχι ως θύμα. Σημείωσε, παράλληλα, ότι η υπόθεση κατέληξε να εκδικαστεί στην εκπνοή της προθεσμίας των 18 μηνών. Από τους πέντε κατηγορούμενους καταδικάστηκαν μόνο οι δύο, ενώ ένα συγκεκριμένο πρόσωπο το οποίο μαζί με τη μητέρα του κατείχε το σάιτ στο οποίο αναρτούσαν υλικό και αποδεδειγμένα έχει εμπλοκή σε υποθέσεις της greek mafia δεν ερωτήθηκε ποτέ ούτε κατέθεσε, ενώ παράλληλα δεν ερευνήθηκε και του ποιος χρηματοδοτεί αυτό το site. Έχουμε λοιπόν ένα θύμα το οποίο μέχρι και την τελική εκδίκαση της υπόθεσης αντιμετωπιζόταν ως κατηγορούμενη, διότι ο αστυνομικός κακοποιητής κατέθεσε εναντίον της μήνυση, με την αιτιολογία ότι 19χρονη εκδιδόταν χωρίς τα απαραίτητα χαρτιά πράγμα το οποίο το δικαστήριο αγνόησε ότι έχει καταργηθεί με νόμο του 2019. Παράλληλα, σε πρωτοφανές βαθμό η 19χρονη αναγκάστηκε στη δίκη να καταθέτει επί ώρες απέναντι από τους κακοποιητές της, γεγονός που αποδεικνύει περίτρανα ότι ελληνική δικαιοσύνη, όχι μόνο αδυνατεί να ερευνήσει υποθέσεις σε βάθος αλλά παράλληλα αδιαφορεί και στο να αντιμετωπίσει τα θύματα με τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια.
Σειρά είχε η Κατερίνα Παπανικολάου, πρώην μέλος της ΑΔΑΕ, η οποία ανέφερε πως ο ρόλος της ανεξάρτητης αρχής, είναι να ελέγχει το αδιάβλητο τον τηλεπικοινωνιών και να λογοδοτεί στο ελληνικό κοινοβούλιο σχετικά με τα πορίσματα αυτών των ελέγχων. Στην κατεύθυνση αυτή ήρθε να λογοδοτήσει ενώπιον της βουλής και για τους ελέγχους που δημιουργήθηκαν στην εθνική υπηρεσία πληροφοριών. Ωστόσο, στην πράξη τα πορίσματα αυτά, διαστρεβλώθηκαν από παρεμβάσεις άλλων θεσμών όπως για παράδειγμα η εισαγγελική γνωμοδότηση η οποία ήρθε να περιορίσει τις αρμοδιότητες και την ελευθερία της άσκησης των καθηκόντων της ΑΔΑΕ. Δεν παρέλειψε να αναφέρει ότι η Δικαιοσύνη είναι θεμελιώδης κατάκτηση τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο και πυλώνας του δημοκρατικού πολιτεύματος. Όπως ανέφερε οι ανεξάρτητες αρχές και η κοινοβουλευτική λογοδοσία αποτελούν διακριτή ενότητα στην εφαρμογή της. Η ίδια κατέληξε ότι δεν είναι τα νομικά εργαλεία αυτά τα οποία λείπουν από το ελληνικό πολίτευμα, αλλά σε ποιο βαθμό τα ήδη υπάρχοντα εργαλεία και οι ήδη υπάρχοντες θεσμοί ενεργοποιούνται και λειτουργούν αυτόνομα και επαρκώς.
Χωρίς μέριμνα
Τον κύκλο των παρεμβάσεων έκλεισε ο Γιάννης Σαμπάνης, πατέρας του δεκαοκτάχρονου, δολοφονημένου Νίκου Σαμπάνη, πατέρα τριών μικρών παιδιών, περιγράφοντας το πως το βράδυ της δολοφονίας του οι αστυνομικές αρχές τον κράτησαν στο σκοτάδι και τον μετέφεραν από το τμήμα του Ασπρόπυργου στην Γενική Αστυνομική Διεύθυνση, ώστε να του ανακοινώσουν εκεί με κυνικό τρόπο ότι ο γιος του είναι νεκρός. Η ρατσιστική συμπεριφορά που αντιμετώπισε, σε συνέχεια της κρατικής δολοφονίας του γιου του ήρθε να κορυφωθεί όταν σε κατάσταση σοκ λιποθύμησε έξω από τη ΓΑΔΑ και ο δικηγόρος, Θανάσης Καμπαγιάννης τον μετέφερε στον καταυλισμό όπου, όταν συνήλθε του ανέφερε χαρακτηριστικά «μου φάγανε το παιδί». Στη συνέχεια αναφέρθηκε στις άθλιες συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι Ρομά στον καταυλισμό του Ασπρόπυργου και στην παντελή έλλειψη μέριμνας τόσο σε επίπεδο παιδείας και υγείας όσο και σε επίπεδο προσβασιμότητας, σημειώνοντας ότι αυτή τη στιγμή τα παιδιά του καταυλισμού δεν έχουνε πρόσβαση σε βασικά αγαθά.