Συμβασιούχος επί 19 χρόνια ο Δημήτρης Αντωνίου. Καλύπτοντας, προφανώς, «πάγιες και διαρκείς ανάγκες» του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και των βιβλιοθηκών του, αλλά και του υπολογιστικού κέντρου τους. Καλύπτοντας, προφανώς, επάξια τις διοικητικές ανάγκες του απαιτητικού φορέα στον οποίο εργαζόταν, αφού καμία διοίκηση, καμία πρυτανεία δεν είχε ζητήσει την απόλυσή του μέχρι τώρα. Δεν είναι ο μόνος συμβασιούχος αυτής της χώρας, δεν είναι ο μόνος εργαζόμενος με αναστολή εκτέλεσης απόλυσης που προσφέρει την εργασία και τις υπηρεσίες του για χρόνια στο ελληνικό δημόσιο.
Αλλά είναι συνδικαλιστής –και όχι από τους εξασφαλισμένους. Είναι φανερός και όχι συμβιβασμένος. Διεκδικεί, δεν κρύβεται παρακαλώντας το καθηγητικό και πρυτανικό κατεστημένο για μια ανανέωση της σύμβασης. Συνδικαλιστής όχι μόνο για τη δική του εργασιακή ομηρεία, ή έστω για την ομηρεία των συμβασιούχων του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αλλά και για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα του. Το μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης κατηγορήθηκε πριν μερικές εβδομάδες πως έριξε τον server και δεν έγιναν οι εξετάσεις των φοιτητών, όταν η διοίκηση του ΕΚΠΑ, τελώντας υπό κατάληψη λόγω του σχεδίου νόμου για τα ιδιωτικά ΑΕΙ, αποφάσισε να γίνει η εξεταστική μέσω διαδικτύου.
Η εκδικητική μη ανανέωση της σύμβασής του εργαζόμενου, σε ομηρεία για 20 περίπου χρόνια, λόγω της συνδικαλιστικής του δράσης, αποσκοπεί όχι μόνο στην εξουθένωση ενός ενεργού πολίτη, στην παραδειγματική τιμωρία της απείθειας και της διεκδίκησης, αλλά και στον τρομοκρατικό παραδειγματισμό των υπολοίπων. Είναι η πρώτη φορά που μετά τη χούντα, πρύτανης ελληνικού πανεπιστημίου επιβάλλει απόλυση εργαζόμενου λόγω συνδικαλιστικής δράσης. Την ίδια στιγμή που καταπατούνται νόμοι και σύνταγμα σε όλη τη χώρα, την ίδια στιγμή που η εργοδοσία αυθαιρετεί με κάθε τρόπο και το ίδιο το κράτος παρανομεί ελαστικοποιώντας απόλυτα τις εργασιακές σχέσεις, ένας χρήσιμος εργαζόμενος τιμωρείται γιατί διεκδίκησε, γιατί αντέδρασε.
Σε συνέντευξη Τύπου στις 29 Μαρτίου, ο Σύλλογος Διοικητικού Προσωπικού του ΕΚΠΑ εξέφρασε τη στήριξή του στον Δημήτρη Αντωνίου. Οι ομιλητές και οι ομιλήτριες τόνισαν τον εκδικητικό χαρακτήρα της «απόλυσης» ουσιαστικά του εργαζόμενου και αναφέρθηκαν εκτενώς τόσο στις άθλιες συνθήκες εργασίας τους, όσο και στην τρομοκρατία που ασκήθηκε στους χώρους εργασίας των πανεπιστημίων όλο το διάστημα των αντιδράσεων στη νομοθέτηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Ο πρύτανης του ΕΚΠΑ, εκτός από τον συμβασιούχο εργαζόμενο, έχει στοχοποιήσει με ΕΔΕ όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Διοικητικών Υπαλλήλων του ΕΚΠΑ, το προεδρείο της Συνέλευσης που αποφάσισε να προχωρήσουν από κοινού με φοιτητές και φοιτητικούς συλλόγους στον συμβολικό αποκλεισμό στο ΚΛΕΙΔΙ (κέντρο λειτουργίας και διαχείρισης δικτύου) του πανεπιστημίου, και τέλος δύο από τα μέλη του Κεντρικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Διοικητικών Υπαλλήλων των ΑΕΙ που εργάζονται στο ΕΚΠΑ. Ανακοίνωση στήριξης των κινητοποιήσεων των εργαζόμενων στο ΕΚΠΑ έχει εκδώσει η ΑΔΕΔΥ, ενώ αναμένονται ψηφίσματα στήριξης του Δημήτρη Αντωνίου από πολλούς χώρους και συνδικαλιστικά όργανα. Είναι πια θέμα σύσσωμου του συνδικαλιστικού κινήματος η έμπρακτη και απόλυτη υπεράσπισή του –στο πρόσωπό του τιμωρείται όποιος και όποια δεν σκύβουν το κεφάλι. Για τους μαζικούς χώρους εργασίας, τον συνδικαλισμό και τις πολιτικές δυνάμεις, η πολιτική, συνδικαλιστική και νομική υποστήριξη του διωκόμενου εργαζόμενου δεν είναι περιπτωσιακή υποχρέωση, αλλά υπαρξιακή και αυτονόητη στάση ενάντια στην αυθαιρεσία και το νεοφασισμό που διαχέεται στην ελληνική κοινωνία.