Πριν προλάβουν καλά καλά να σβήσουν τα φώτα από τη μεγάλη φιέστα του υπουργείου Πολιτικής Προστασίας και Κλιματικής Αλλαγής, όπου την 21η Μαρτίου, Διεθνή ημέρα των Δασών, παρουσιάστηκε το νέο δόγμα της Πυροσβεστικής, διατυπωμένο με εύστοχο συγκεκαλυμένο δυσνόητο νόημα, η χώρα μετράει ήδη τις πρώτες πληγές της από τις φετινές δασικές πυρκαγιές.
Αναλύοντας το «νέο» δόγμα φράση – φράση, το συμπέρασμα που εξάγεται, είναι ότι η στρατηγική του Πυροσβεστικού Σώματος έγκειται στην αποποίηση και τη μεταφορά ευθυνών στους «άλλους» και η κατασπατάληση οικονομικών πόρων τόσο στην ενοικίαση, όσο και στη χρήση των αεροσκαφών.
Παρόλες τις πομπώδεις εξαγγελίες, από τις αρχές του Απρίλη η Ελλάδα καίγεται από άκρη σε άκρη, ακόμη και δασικά οικοσυστήματα που θεωρούνται, λόγω των δασικών ειδών που φέρουν ανθεκτικά, όπως τα Πιέρια Όρη και ο Γράμμος. Για πολλοστή φορά καίγονται χιλιάδες στρέμματα δασικής έκτασης, καταστρέφονται περιουσίες και άνθρωποι οδηγούνται στο νοσοκομείο. Στη χώρα του «πάμε και όπου βγει», όμως, θα πρέπει πάντα να υπάρχει μια αληθοφανής δικαιολογία που θα δημιουργεί ένα καλό άλλοθι.
Οι εποχικοί πυροσβέστες επιρρίπτουν ευθύνες για το γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν έχουν προσληφθεί… Το δύσβατο των ελληνικών βουνών εννοείται ότι είναι ένα σημαντικός παράγοντας που πάντα θα φταίει για τη μη έγκαιρη επέμβαση και σαφέστατα η κλιματική αλλαγή. Μα ακόμη και αν είχαν προσληφθεί έγκαιρα οι εποχικοί πυροσβέστες, λόγω της επικρατούσας νοοτροπίας θα περίμεναν και αυτοί, μαζί με τους μονίμους, τους πενταετείς και τις ΕΜΟΔΕ από μακριά, τα αεροπλάνα για να σβήσουν τη φωτιά. Και αυτά αποτελούν διαπιστώσεις ετών.
Η έντονη τοπογραφία των ελληνικών βουνών είναι κάτι που δυστυχώς δεν μπορεί να αλλάξει, ακόμη τουλάχιστον, παρόλο που με τις διάφορες νομοθετικές ρυθμίσεις καταβάλλεται αρκετή προσπάθεια για αυτό (φαραωνικές επεμβάσεις λόγω της δημιουργίας αιολικών πάρκων κλπ)
Και η κλιματική αλλαγή…. Αυτή η περιβόητη κλιματική αλλαγή που δεν λέει να υπακούσει και να σταματήσει να δημιουργεί τόσα προβλήματα. Αδύνατον να γίνει κατανοητό ότι όσο μειώνονται τα δασικά οικοσυστήματα, τόσο θα επιβαρύνεται το κλίμα. Μόλις εχθές έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου ο ΟΗΕ, τονίζοντας ότι απομένουν μόνο δύο χρόνια για τη σωτηρία του πλανήτη. Και αλήθεια ποιες είναι οι ουσιαστικές αποφάσεις που έχουν ληφθεί προς την κατεύθυνση της μείωσης των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής; Η χώρα μας οδηγείται στην ερημοποίηση, αφού τα παραγωγικά εδάφη μειώνονται συνεχώς και επομένως δεν θα μπορεί να υπάρξει καλλιέργεια και άρα τροφή, με ορατό τον κίνδυνο της επισιτιστικής κρίσης. Εξάλλου η μείωση των δασικών οικοσυστημάτων έχει άμεση σχέση και επίδραση και στο νερό, στην ποιότητα και την ποσότητά του.
Το αποτέλεσμα, όμως, είναι ότι επί τοις πράγμασι, για άλλη μια φορά η κατάσβεση των φετινών δασικών πυρκαγιών δεν πραγματοποιείται άμεσα (στα Πιέρια καθυστέρησε περί τις 4 με 5 ώρες η κατάσβεση) και σίγουρα όχι μέσα στο δάσος. Η εκ του μακρόθεν κατάσβεση και η αεροπυρόσβεση είναι τόσο αποτυχημένες για τα ελληνικά δεδομένα, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν πεδίο επιστημονικής έρευνας.
Τηρουμένων των αναλογιών, η Ελλάδα διαθέτει τον μεγαλύτερο στόλο εναερίων μέσων (συμπεριλαμβανομένων των ενοικιαζόμενων), οχημάτων και αριθμού πυροσβεστών. Διαθέτει επίσης πολλές πρωτιές σε αριθμό καμένων εκτάσεων και διάρκειας ημερών και διάθεσης πιστώσεων για την καταστολή σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και εύλογα αναρωτιέται κανείς, γιατί κάθε χρόνο είναι μία χειρότερη χρονιά σε σχέση με την προηγούμενη. Η απάντηση είναι μία και μοναδική και έγκειται στην απουσία της επιστήμης από την καταστολή.
Παρόλα αυτά, διατίθεται ετησίως πακτωλός χρημάτων για μέσα. Τα μέσα, όμως, για να είναι αποτελεσματικά πρέπει να συνδυάζονται και με το επιστημονικό υπόβαθρο. Τι να το κάνεις το drone, το οποίο θα είναι συνδεδεμένο με τον δορυφόρο αν δεν μπορείς να αναλύσεις τα αποτελέσματα που σου δίνει; Πώς θα αξιοποιήσεις τους σχετικούς δείκτες βλάστησης, υγρασίας και κινδύνου πυρκαγιάς;
Όσο και να μη θέλουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση να το δεχθούν και να το αποδεχθούν, η αιτία είναι αυτή και μόνο.
Από το 1998 και μετά, καμία κυβέρνηση παρόλα τα τρία πορίσματα, δεν τόλμησε και δεν προχώρησε στην αλλαγή του τρόπου δασοπυρόσβεσης στη χώρα μας και της τραγικής πολιτικής απόφασης του 1998, που οδήγησε μέχρι σήμερα τη χώρας μας στην απώλεια εκατομμυρίων στρεμμάτων δασικών εκτάσεων, 262 συνανθρώπων μας, περιουσιών, καθώς και στη διάθεση εκατομμυρίων ευρώ για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων με την κατασκευή αντιδιαβρωτικών και αντιπλημμυρικών έργων.
Χωρίς καμία διάθεση αυτοκριτικής, αντίθετα με τη χρήση τις περισσότερες φορές παιδαριωδών δικαιολογιών, συντηρείται μία κατάσταση, η οποία εξυπηρετεί κυρίως την κάλυψη θέσεων από τους ανώτερους αξιωματικούς του Πυροσβεστικού Σώματος. Αρωγός σε όλα αυτά τα ΜΜΕ.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η αντιπολίτευση, η οποία εμμένει γενικά και αόριστα σε μία οργανωμένη Πολιτική Προστασία, χωρίς να προσδιορίζει το τι και πώς το εννοεί αυτό.
Η αντίληψη της κυβέρνησης για τα δασικά οικοσυστήματα ως οικονομικός και μόνο πόρος (διαχείριση βιομάζας), οι επικείμενες ευρωεκλογές, οι επικρατούσες φετινές χειμερινές κλιματικές συνθήκες, το γεγονός ότι ο Μάρτιος καταγράφηκε ως ο θερμότερος μήνας όλων των εποχών και η έκρηξη – εμφάνιση τόσων πολλών δασικών πυρκαγιών, μόνο ευοίωνα σημάδια δεν μπορεί να είναι για το τι μας περιμένει. Οι πολίτες ανήμποροι θα παρακολουθούν.
Η απαίτηση του κοινωνικού συνόλου και των επιστημόνων για την αλλαγή του τρόπου κατάσβεσης, κυρίως από την περσινή χρονιά, γίνεται όλο και πιο έντονη, το ζητούμενο είναι οι προθέσεις «του στρατηγού ανέμου», των «ασύμμετρων απειλών»…