Το τέλος του φετινού Πέσαχ φέρνει νέες τρικυμίες στην ισραηλινή πολιτική πραγματικότητα. Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης (ΔΠΔΧ) δια του εισαγγελέα του Καρίμ Καν αναμένεται να εκδώσει εντάλματα σύλληψης κατά του πρωθυπουργού της χώρας Μπενιαμίν Νετανιάχου, του υπουργού Άμυνας Γιοάβ Γκαλάντ και του αρχηγού του επιτελείου των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων (όπως ονομάζεται ο ισραηλινός στρατός) Χέρτζι Χαλεβί, ως ενόχους για παρεμπόδιση της παράδοσης ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λωρίδα της Γάζας, στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του, της εξέτασης δηλαδή ύπαρξης ατομικής ευθύνης για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Οι κατηγορίες συμπεριλαμβάνουν ευθύνη για υπερβολικά σκληρή απάντηση στην επίθεση της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου, ενώ για την αρχική αυτή επίθεση κατά αμάχων και την ομηρία πολιτών, το Δικαστήριο προτίθεται να εκδώσει εντάλματα και κατά των υπευθύνων από την πλευρά της Χαμάς, αν και δεν είναι καθόλου εύκολο να αποσαφηνιστεί η ταυτότητα τους. Το συνολικότερο ζήτημα της γενοκτονίας κατά των Παλαιστινίων εξετάζεται από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, διαφορετικό φορέα εφαρμογής του διεθνούς δικαίου.
Μπορεί ο Νετανιάχου να υπενθυμίζει όσο πιο ηχηρά μπορεί ότι το Ισραήλ δεν είναι μέλος του ΔΠΔΧ και δεν το αναγνωρίζει, η έκδοση εντάλματος σύλληψης όμως θα αποτελέσει σοβαρό πλήγμα στο μόνιμο αφήγημα του περί επιβεβλημένων αμυντικών ενεργειών, αντισημιτικών εξτρεμιστικών συνομωσιών και στην εικόνα ισχύος του στο εξωτερικό και το εσωτερικό της χώρας. Γι’ αυτό και έσπευσε να αποκαλέσει την πιθανότητα σύλληψης του «σκάνδαλο ιστορικής κλίμακας». Η γραμμή που επιλέγει στην προσπάθεια απονομιμοποίησης της απόφασης αυτής βασίζεται στο επιχείρημα ότι δημιουργεί επικίνδυνο προηγούμενο εναντίον όσων μάχονται την τρομοκρατία και την αλόγιστη επιθετικότητα. Ωστόσο, δεν καταφέρνει να ανατρέψει το υπάρχον αρνητικό κλίμα για τον ίδιο και τους βασικούς συνεργάτες του.
Ενόσω η αμερικανική διπλωματία επιχειρεί να αποτρέψει την έκδοση των ενταλμάτων, ο μαινόμενος «Μπίμπι» διαβεβαιώνει το εσωτερικό ακροατήριο του ότι υπό την αιγίδα του δεν θα εκχωρήσει το Ισραήλ το δικαίωμα στην αυτοάμυνα και δεν θα παραιτηθεί από τους στόχους του πολέμου που είναι –σύμφωνα με τον ίδιο– η επιστροφή των ομήρων και η συντριβή της Χαμάς. Μόνο που το άστρο του έχει προ πολλού θαμπώσει. Στριμωγμένος μεταξύ των χιλιάδων διαδηλωτών που απαιτούν την επιστροφή των ομήρων και κατηγορούν την αλαζονική και άκαμπτη στάση του για τη διαιώνιση της κράτησής τους, των ακροδεξιών κυβερνητικών εταίρων του που απειλούν με παραίτηση –και επομένως πτώση της κυβέρνησης του– αν δεν υλοποιηθεί γρήγορα η επίθεση στη Ράφα, και των κεντροδεξιών εταίρων που απειλούν να κάνουν το ίδιο αν επιλέξει την επίθεση αντί των διαπραγματεύσεων για εκεχειρία, βλέπει την πρωθυπουργία του να κρέμεται από μια κλωστή. Αν αυτή κοπεί, συμπαρασύρει και την πολύτιμη ασυλία του, όχι απέναντι στη μακρινή Χάγη, αλλά στην εγχώρια δικαιοσύνη που έχει ήδη ουκ ολίγες υποθέσεις για τον ίδιο και το οικογενειακό περιβάλλον του.
Με όποιας εθνικότητας εισαγγελέα, η Νέμεσις δεν μοιάζει τόσο μακρινή πια.