Στο Ισραήλ δεν βλέπουν πια Al Jazeera. Το υπουργικό συμβούλιο ομοφώνως αποφάσισε ότι οι εκπομπές του υποσκάπτουν την εθνική ομοψυχία. Οι μεταδόσεις σίγησαν, το περιφερειακό γραφείο το άδειασε η αστυνομία, δημοσιογράφοι και λοιπό προσωπικό εκδιώχθηκαν κακήν - κακώς. Την ίδια ώρα, Κατάρ και Αίγυπτος παρουσίασαν μια ολοκληρωμένη πρόταση κατάπαυσης του πυρός, έναν οδικό χάρτη ειρήνευσης τριών σταδίων, με χρονικό ορίζοντα 130 ημερών. Η Χαμάς το αποδέχεται. Το Ισραήλ αμφιθυμεί, ενώ για την επίθεση στη Ράφα δεν έχει κανένα δισταγμό. Ο κόσμος παρακολουθεί το δράμα. Εκτός από τα τηλεοπτικά υπάρχουν και τα κοινωνικά δίκτυα. Αυτά δεν έχουν απαγορευτεί. Ακόμα.
Το ντόμινο των αλυσιδωτών εκρήξεων κατά των κινήσεων Νετανιάχου κορυφώθηκε τις τελευταίες εβδομάδες και ονομάστηκε Φοιτητική Ιντιφάντα. Οι δεκάδες των υπό κατάληψη αμερικανικών πανεπιστημίων, που εκκενώνονται από αστυνομικές δυνάμεις, χωρίς να κάμπτεται η αποφασιστικότητα των φοιτητών τους, έδωσαν σκυτάλη στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Ο ευρωπαϊκός χάρτης γεμίζει κουκίδες που υποδηλώνουν εξεγερμένες σχολές. Από τη Σορβόννη μέχρι την απεργία πείνας των φοιτητών στη Ρέμς, το Άμστερνταμ που γεύεται την ακραία αστυνομική βιαιότητα με τραυματισμένους φοιτητές στα νοσοκομεία (ενώ η ολλανδή υπουργός Εξωτερικών στην Ιερουσαλήμ θέτει στον ομόλογο της Ίσραελ Κατζ την αναγκαιότητα του διαλόγου και της ανθρωπιστικής διόδου στη Γάζα), τη Βαρκελώνη, τη Μαδρίτη, τη Βαλένθια, τη Λισσαβόνα, τη Λοζάνη , το Αμβούργο, μέχρι τις Βρυξέλλες, το Ελσίνκι και τα campus Αυστρίας και Δανίας. Η οργή κατά του αφανισμού παλαιστινίων αμάχων συμπαρασύρει το ταμπού της γερμανικής ομερτά. Για πρώτη φορά το ενοχικό σύνδρομο της γερμανικής κοινωνίας απέναντι στο Ισραήλ δεν εμπόδισε φοιτητές του Ανοιχτού Πανεπιστημίου στο Βερολίνο ή το Αμβούργο να στήσουν αντιπολεμικές κατασκηνώσεις. Η καταστολή επιβλήθηκε με υπερβάλλοντα ζήλο και σκηνές ωμότητας, ωστόσο η αρχή του τέλους της εθελοτυφλίας είναι γεγονός.
Την ώρα που στο Μίσιγκαν οι απόφοιτοι αιφνιδιάζουν το πλήθος στην πανηγυρική προς τιμήν τους τελετή, φορώντας παλαιστινιακές μαντήλες μαζί με τις παραδοσιακές τηβέννους τους, στη Βρετανία ο πρωθυπουργός Ρίσι Σούνακ καλεί σε σύσκεψη τους πρυτάνεις για να εκπονηθεί σχέδιο αντιμετώπισης του αντισημιτισμού στις πανεπιστημιακές κοινότητες. Μόνο που δεν είναι ο αντισημιτισμός που φουντώνει, αλλά η οργή κατά του πανεπιστημιακού κατεστημένου, που εδώ και δεκαετίες σφυρηλατεί στενές σχέσεις με μεγάλες εταιρείες ισραηλινών συμφερόντων όπως η Λόκχιντ, η Μάρτιν, η Νόρθντον. Στις εποχές της παγκοσμιοποιημένης σχέσης εκπαίδευσης και αγοράς, τα αιτήματα των νέων είναι παντού κοινά: κόψτε τις γέφυρες με τις εταιρείες, αντισταθείτε στην υποταγή των χορηγιών τους, προστατέψτε την ακαδημαϊκή ελευθερία και αξιοπρέπεια. Όπως δηλαδή τα έθεσαν οι φοιτητές του Κατέμπουρι, με το ευμέγεθες πανό τους να δεσπόζει στην «ημέρα καριέρας». Στην Αβάνα και τη Λα Παζ της Βολιβίας πάλι, κυριαρχούν οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης με έμφαση στην ελευθερία της Παλαιστίνης και την άμεση ειρήνευση. Οι εταιρείες δεν έχουν πολλές δοσοληψίες εκεί. Ίσως γι’ αυτό οι πρυτάνεις συστρατεύονται με τους φοιτητές τους.
Αντιπολεμικά ποτάμια εξαπλώνονται παντού. Από το καθαρό πολιτικό μήνυμα του Κόρμπιν «Ξυπνήστε! Δεν είναι πόλεμος, είναι γενοκτονία» στη συγκέντρωση του Κολεγίου του Λονδίνου, μέχρι τις εκατοντάδες διαδηλωτών έξω από το Μουσείο Μετροπόλιταν στη Νέα Υόρκη, στο πολυπροβεβλημένο ετήσιο γκαλά και τις πανομοιότυπες σκηνές στη Σουηδία, στους ημιτελικούς της Γιουροβίζιον. Ποιους ακριβώς «ενώνει η μουσική»;
Οι εβδομαδιαίες διαδηλώσεις στην Ιερουσαλήμ συνεχίζονται. Στο αρχηγείο στρατού στο Τελ Αβίβ, τη Μπερσέμπα, τη Ράανα. Όχι μόνο για την επιστροφή των ομήρων, αλλά και για την άμεση ειρήνευση. «Σταματήστε τη γενοκτονία», «όχι στους βομβαρδισμούς στη Ράφα», «πείνα = φόνος». Οι νέοι αρνητές στράτευσης του δικτύου Μεσαρβότ αψηφούν τη σκόπιμη δημόσια διαρροή των στοιχείων τους και αντιτάσσουν στη συνενοχή της σιωπής, τον δρόμο του διαλόγου. Επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος παραλληλίζουν τη ζωή στα γκέτο με την καθημερινότητα στη Γάζα και αρνούνται να συμβάλουν στη συναισθηματική μαζική χειραγώγηση των ομοεθνών τους.
Στο Κολέγιο Τρίνιτι του Δουβλίνου, φοιτητές και διοίκηση συμφώνησαν τη διακοπή των σχέσεων με όσες ισραηλινές εταιρείες βρίσκονται στη μαύρη λίστα του ΟΗΕ. Στη Βαρκελώνη, παρομοίως. Όσο ο Τζο Μπάιντεν αναρωτιέται αν η άρνηση αποστολής πολεμικού υλικού στον Νετανιάχου ή η καταστολή του κινήματος αλληλεγγύης στους Παλαιστίνιους τον συμφέρει περισσότερο, Ισπανία, Ιρλανδία, Σλοβενία, Μάλτα ετοιμάζονται να αναγνωρίσουν πλήρως το παλαιστινιακό κράτος.
Στον αγώνα για ειρήνη και δικαιοσύνη, τίποτα δεν πάει χαμένο!