Τα εργατικά συνδικάτα παρουσιάζουν μια έντονη δραστηριότητα λίγες μέρες πριν από τις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου. Καλούν τους εργαζόμενους να πάνε στις κάλπες, γιατί η κάθε ψήφος μετράει για τις αποφάσεις – οδηγίες που θα πάρει το νέο ευρωκοινοβούλιο. Αποφάσεις που θα επηρεάσουν την καθημερινότητα των εργαζομένων, των νέων, των συνταξιούχων, καθώς και το μέλλον της ίδιας της Ευρώπης. Τη στιγμή μάλιστα που οι συντηρητικές, φιλελεύθερες, αλλά και σοσιαλδημοκρατικές ομάδες συζητούν την επιστροφή στη λιτότητα.
Οι ακροδεξιές δυνάμεις, παρά τις εσωτερικές τους διαφορές, δεν σκέφτονται τίποτα διαφορετικό. Το παράδοξο είναι ότι, ενώ είναι γνωστή η πολιτική και η τακτική που ακολουθούν, φαίνεται –σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις– θα βγουν ενισχυμένες από τις κάλπες. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει, από αυτή την άποψη, η περίπτωση της Γαλλίας όπου το ψηφοδέλτιο του κόμματος της Λεπέν προηγείται με μεγάλη διαφορά, δέκα περίπου ποσοστιαίες μονάδες, από το ψηφοδέλτιο του προέδρου Μακρόν. Αυτή η άνοδος της Ακροδεξιάς προβληματίζει και ανησυχεί τα ευρωπαϊκά συνδικάτα και αυτό εκφράζεται με το μήνυμά τους για τη συγκρότηση ενός μετώπου κατά της Ακροδεξιάς, μετά από τη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στις 16 Απριλίου, στο Παρίσι. Στη σύσκεψη αυτή, την πρωτοβουλία της οποίας είχε το Ινστιτούτο Φρήντριχ Έμπερτ, που πρόσκειται στο γερμανικό SPD και στη DGB (Γερμανική Συνομοσπονδία Εργαζομένων), πήραν μέρος ο γ.γ της ιταλικής CGIL, M. Lantini, η γ.γ. της γαλλικής CGT, Sofi Binet, η γ.γ. της CFDT, M. Leon και η Dominique Corone της Αυτόνομης Συνομοσπονδίας Εργαζομένων. Τέλος, στη σύσκεψη παραβρέθηκε και η γ.γ. της SES, Isabell Shoman.
Ευρωπαίες-οι συνδικαλίστριες-ές μίλησαν για μια Ευρώπη με κοινωνικό πρόσημο και αναφέρθηκαν στην ανάγκη ύψωσης ενός αναχώματος απέναντι στην Ακροδεξιά. Η Γιασμίν Φασίν, εκπρόσωπος των γερμανικών συνδικάτων, αναφέρθηκε στην κοινή διαπίστωση για την υποβάθμιση των κοινωνικών δικαιωμάτων και της δημοκρατίας τα προηγούμενα χρόνια και τόνισε ότι «το ρήγμα που υπήρχε μεταξύ των αστικών κέντρων και της περιφέρειας διευρύνθηκε. Η πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας είναι δύσκολη. Δεν υπάρχει προσωπικό για τους παιδικούς σταθμούς, ούτε και για τη φροντίδα των ηλικιωμένων ατόμων. Ζούμε σε αλλεπάλληλες κρίσεις. Η εργασία δεν αμείβεται όπως πριν, ούτε και αναγνωρίζεται».
«Η κοινωνία θρυμματίζεται. Το σύστημα υγείας πνέει τα λοίσθια. Οι άνθρωποι δεν αισθάνονται ότι εκπροσωπούνται», είπε από την πλευρά του ο ιταλός εκπρόσωπος M. Lantini. Οι γάλλοι συνδικαλιστές διακήρυξαν την ενότητά τους, που σφυρηλατήθηκε στη διάρκεια του αγώνα για το συνταξιοδοτικό, και τόνισαν ότι δεν δέχονται να έχουν καμία επαφή με την άκρα Δεξιά, που θεωρεί τα συνδικάτα νεκροθάφτες της οικονομίας και της εργασίας. Και, τέλος, ο εκπρόσωπος της SES δήλωσε πως «είμαστε η εμπροσθοφυλακή κατά της άκρας Δεξιάς, στους εργασιακούς χώρους και την κοινωνία».
Η άκρα Δεξιά, όπως ο Εθνικός Συναγερμός στη Γαλλία, εργάζεται πάνω σε ένα τρίπτυχο: αυστηρότητα, δικαιοσύνη και προστασία από ένα κράτος ισχυρό και αυταρχικό που υποτίθεται θα προστατέψει τους λαούς από την παγκόσμια ανωμαλία και την αταξία. Όσο για τα κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα, δεν έχει να προσθέσει τίποτα στη συντηρητική – νεοφιλελεύθερη πολιτική. Πέρα από τις γενικές καταγγελίες, κυρίως για τους ξένους και τους αδύναμους.
Ο αγώνας κατά της Ακροδεξιάς περνάει μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και της δημοκρατίας. Μέσα από αυτούς τους αγώνες αποκαλύπτεται το πραγματικό της πρόσωπο και η διγλωσσία της. Ορισμένες φορές δεν διστάζει να επιτίθεται κατά εκείνων που υποτίθεται διαπράττουν τις αδικίες, χωρίς όμως να προτείνει καμία λύση. Από αυτή την άποψη, είναι αποκαλυπτική η στάση της τόσο στα εθνικά κοινοβούλια, όσο και στο ευρωκοινοβούλιο. Χαρακτηριστικά, μάλιστα, τον Σεπτέμβριο του 2022, καταψήφισαν στο ευρωκοινοβούλιο το σχέδιο για τον ευρωπαϊκό κατώτατο μισθό. Επρόκειτο για ένα μέτρο βασικό, κυρίως για τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, που θα περιόριζε το κοινωνικό ντάμπιγκ μεταξύ των εργαζομένων στους κόλπους της ΕΕ. Το επιχείρημά τους ήταν ότι δεν πρέπει να επιβαρυνθεί η εργοδοσία, αλλά, αντίθετα, αυτή να απαλλαγεί από τις ασφαλιστικές εισφορές που καλύπτουν τις ανάγκες για κοινωνική προστασία. Επίσης, αρνήθηκε το πλαίσιο αμοιβής των νέων μαθητευόμενων εργαζόμενων για τη διασφάλιση μιας αξιοπρεπούς ζωής, καθώς, κατά την ακροδεξιά αντίληψη, αυτό μπορεί να το κρίνει μόνον η εργοδοσία. Ο αντεργατικός κατάλογος της Ακροδεξιάς είναι μακρύς…
Τα συνδικάτα προβάλλουν με ιδιαίτερη επιμονή την ανάγκη να συζητηθούν σε αυτή την προεκλογική περίοδο τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, καθώς και οι προτάσεις για την επίλυσή τους, όπως είναι η καταπολέμηση της φτώχειας και των ανισοτήτων, μαζί με την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Πρόκειται για ζητήματα ταμπού τόσο για την εργοδοσία, όσο και για τις νεοσυντηρητικές φιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις που την υποστηρίζουν. Όσο για τις ακροδεξιές δυνάμεις, οι απόψεις τους συγκεντρώνουν όλο και περισσότερο την απόρριψή τους από τα συνδικάτα και τη νεολαία, καθώς και από ευρύτερες κοινωνικές οργανώσεις και κινήματα.