Ο Κρίστιαν Στράιχ, γιος χασάπη, γεννήθηκε το 1965 στο νοτιοδυτικό άκρο της Γερμανίας, στα σύνορα με Ελβετία και Γαλλία και έπαιξε επαγγελματικά ποδόσφαιρο στο Φράιμπουργκ, λίγα χιλιόμετρα μακριά. Η ποδοσφαιρική του καριέρα έληξε άδοξα στα 30 του χρόνια, μετά από ένα κάταγμα στο μετατάρσιο. Αγωνίστηκε συνολικά μόλις 10 φορές στην Μπουντεσλίγκα και 64 στη 2η κατηγορία της Γερμανίας.
Το 2011 ο Στράιχ ανέλαβε προπονητής στη Φράιμπουργκ, την “ανέβασε” το 2016 στην πρώτη κατηγορία της Γερμανίας και μεταξύ άλλων την οδήγησε τέσσερις φορές στα ευρωπαϊκά σαλόνια.
Το περασμένο Σάββατο η Φράιμπουργκ για την προτελευταία αγωνιστική υποδέχθηκε την Χαϊντεχάιμ. Το ματς έληξε 1-1, αλλά στο φινάλε όλα ήταν δακρυσμένα. Ο λόγος; Ήταν το τελευταίο εντός έδρας ματς του Κρίστιαν Στράιχ. Το όνομα του βρισκόταν γραμμένο σε αμέτρητα μικρά πανό, με τα περισσότερα να γράφουν «Ευχαριστούμε Κρίστιαν». Όταν ο διαιτητής σφύριξε για τελευταία φορά δεν έφυγε κανένας από τη θέση του. Μετά από μια σύντομη ευχαριστήρια ομιλία από το κέντρο του γηπέδου έκανε μια τελευταία βόλτα στο δεύτερο σπίτι του, υποκλίθηκε σε όλες τις κερκίδες και αποθεώθηκε. Κάποια στιγμή έφτασε μπροστά από τη γωνία του πετάλου όπου οι οπαδοί της Χαϊντεχάιμ είχαν αναρτήσει πανό που έλεγε: «Το να είσαι πιστός και ειλικρινής είναι δυστυχώς σπάνιο. Στο καλό Κριστιάν». Όταν έφτασε μπροστά τους, όλοι σηκώθηκαν και τον χειροκρότησαν.
Ο Στράιχ κατάφερε να κερδίσει τον σεβασμό και την εκτίμηση της ποδοσφαιρικής κοινότητας της Γερμανίας με τη στάση ζωής του, τις δηλώσεις του και τις θέσεις που δεν φοβήθηκε ποτέ να πάρει για σοβαρά κοινωνικά ζητήματα, αλλά και την κακή πλευρά του ποδοσφαίρου. Παρά τις αγωνιστικές επιτυχίες και την εξαιρετική φήμη που απέκτησε δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να συζητήσει με άλλη ομάδα, πηγαίνει στο γήπεδο πάντα με το ποδήλατο του και ουκ ολίγες φορές σε συνεντεύξεις Τύπου αφήνει στην άκρη τη μπάλα για να μιλήσει για το πρόβλημα του ρατσισμού και του σεξισμού, την άνοδο της ακροδεξιάς και για διάφορα άλλα θέματα, από την ανησυχητική επιρροή του ίντερνετ μέχρι τη σχολική εκπαίδευση των παιδιών των ακαδημιών. Ο Στράιχ φοβάται την άνοδο της ξενοφοβίας και του ρατσισμού στη Γερμανία. Όπως δήλωσε μετά από τον φόνο ενός μετανάστη, στη Γερμανία έχουν ζήσει πολύ καλά την ξενοφοβία, έχουν περάσει τη φρίκη του πολέμου και δεν μπορούσε ποτέ να διανοηθεί ότι θα υπήρχε ξανά αυτός ο κίνδυνος στη χώρα του. Υποστηρίζει ότι αν κάποιος δεν μιλάει γι’ αυτό θα έχει κι ο ίδιος ευθύνη όταν τα πράγματα πάνε άσχημα. Έχει δηλώσει ότι πίεση δεν είναι η μάχη του υποβιβασμού, αλλά να φοβάσαι για τη ζωή σου και των παιδιών σου πάνω σε μια βάρκα, διασχίζοντας τη Μεσόγειο. Το 2015 στήριξε την απόφαση της Γερμανίας να ανοίξει τα σύνορά της και σε μια συνέντευξη Τύπου πριν από ένα ματς, ανέπτυξε τη θέση του για το μεταναστευτικό σε έναν 8λεπτο μονόλογο. Είπε ότι οι πλούσιες χώρες πρέπει να βοηθήσουν τις μικρότερες, ώστε να μην αναγκάζονται άνθρωποι να εγκαταλείπουν τα πάντα, αλλά και πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι χώρες στους ανθρώπους που φτάνουν στο έδαφός τους, λέγοντας ότι όλοι κάπου στο παρελθόν είχαμε έναν πρόγονο που αναγκάστηκε να μεταναστεύσει. Παράλληλα, ήταν από αυτούς που μίλησαν κατά της αγοράς της Νιούκαστλ από τους Σαουδάραβες: «Συμβαίνουν πράγματα στο ποδόσφαιρο που ξεπερνούν όλα τα όρια. Οι αγοραστές εμπλέκονται σε μια σειρά καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ανήκω στους ανθρώπους που έχουν πρόβλημα με αυτό», είπε χαρακτηριστικά.
Ο Κρίστιαν Στράιχ είναι μια ενδιαφέρουσα προσωπικότητα και σίγουρα κάτι πολύ παραπάνω από έναν προπονητή που τυχαίνει να κάθεται στον πάγκο μις ομάδας της Μπουντεσλίγκα. Σύμφωνα με τον Ότμαρ Χίτσφελντ, θα έπρεπε να ψηφίζεται ως ο καλύτερος προπονητής στη χώρα κάθε σεζόν που η Φράιμπουργκ αποφεύγει τον υποβιβασμό. Κι αν η πρόταση ακούγεται λίγο υπερβολική, η αλήθεια δεν βρίσκεται πολύ μακριά. Η Φράιμπουργκ, πιστή στην επιχειρηματική λογική και της ντόπιας αγοράς που με απλά λόγια λέει «δεν ανοίγομαι εύκολα, κάνω μικρά και σταθερά βήματα για να μεγαλώσω σταδιακά», ξεκινάει κάθε σεζόν με προσεκτική οικονομική διαχείριση, με ένα σχετικό μικρό μπάτζετ, με άσημους κυρίως παίκτες, χωρίς τη στήριξη μεγάλων χορηγών από πίσω (μέχρι πέρυσι στη φανέλα της διαφημιζόταν μια τοπική επιχείρηση γάλακτος) και παρ’ όλα αυτά αρκετές φορές βρίσκει τον τρόπο να κάνει την υπέρβαση. Αυτό συνέβη και πέρυσι που κατάφερε να βγει εύκολα στην Ευρώπη και έφτασε να παίξει στον πρώτο τελικό κυπέλου της ιστορίας της. Στο ίδιο μοτίβο συνεχίζει και φέτος, καθώς βρίσκεται στις πρώτες θέσεις για την ώρα στο πρωτάθλημα, ενώ έχει ξεκινήσει με νίκη και στους ομίλους του Γιουρόπα, στο πρώτο της παιχνίδι στο νέο της εντυπωσιακό γήπεδο που είναι και ενεργειακά αυτόνομο, καθώς η περιοχή φημίζεται εκτός των άλλων και για τις οικολογικές ανησυχίες της.