Τι υπόσχεται η ΝΔ διεκδικώντας την ψήφο στις επικείμενες εκλογές; Σταθερότητα. Στην άνοδο των τιμών, ιδιαίτερα των ειδών πρώτης ανάγκης. Στη μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθωτών και των συνταξιούχων. Στη συνεχή συρρίκνωση των εργασιακών δικαιωμάτων. Στην ασυδοσία των κερδοσκόπων απληστίας. Στη διεύρυνση των ανισοτήτων…
Για μέσα, για το εσωτερικό, αυτή τη σταθερότητα προσφέρει –και σ’ όποιον αρέσει. Η κλασική Δεξιά, προστάτιδα του πλούτου και των ολιγοπωλιακών συμφερόντων, διαπλεκόμενη εσαεί με αυτά, συναντήθηκε στη νέα «κεντροδεξιά» ΝΔ με τους, συνειδησιακά πια, νεοφιλελεύθερους (αντι)μεταρρυθμιστές και ενώθηκαν σε σάρκα μία. Διαφορές επ’ αυτού δεν έχουν.
Παραγωγός αστάθειας
Μπορεί να ισχυριστεί το ίδιο και για τα έξω η ΝΔ; Εκεί η σταθερότητα –με πολλά εισαγωγικά– που υπόσχεται, είτε από επιλογή είτε από απουσία αυτόχθονης στρατηγικής, μοιάζει περισσότερο με τέλμα ικανό να καταπιεί τους σχεδιασμούς κάθε είδους τακτικιστών, οδηγώντας τον τόπο σε επικίνδυνες καταστάσεις.
Μπορεί να ισχυριστεί σήμερα ότι η χώρα, με τη δική της κυβέρνηση, αποτελεί παράγοντα καταπολέμησης της αστάθειας και επίλυσης προβλημάτων στην ευρύτερη περιοχή;
Με την Αλβανία, εκεί που είμασταν έτοιμοι να ορίσουμε ΑΟΖ (θα μπορούσε, λένε, να είχε ήδη οριστεί με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ), η ΝΔ με την υποψηφιότητα Μπελέρη μάς έχει μπλέξει σε μια αντιπαράθεση μετατρέποντας σε διμερές πρόβλημα ένα ζήτημα εφαρμογής της αρχής του κράτους δικαίου και συνεπώς ζήτημα σχέσεων αλβανικής κυβέρνησης και ΕΕ. Συνεισφέρει στην ένταση και στην καθυστέρηση μιας επιθυμητής σταθεροποίησης στα δυτικά Βαλκάνια.
Με τη Βόρεια Μακεδονία, αντιστέκεται στην εφαρμογή της συμφωνίας των Πρεσπών, την οποία έλεγε υποκριτικά ότι είναι υποχρεωμένη ως κυβέρνηση να εφαρμόσει, με το εφεύρημα ότι την τηρεί χωρίς να την υλοποιεί! Επί πέντε χρόνια δεν φέρνει για επικύρωση τα μνημόνια που θα προχωρούσαν την υλοποίησή της και, τώρα που οι εθνικιστές στα Σκόπια παίρνουν το πάνω χέρι, σκέφτεται τυχοδιωκτικά να εγείρει θέμα κατάργησής της και επαναδιαπραγμάτευσης, προσπαθώντας να φορτώσει τον μουτζούρη στη νέα κυβέρνηση των Σκοπίων! Άλλη μια εστία έντασης εκεί που υπήρχαν οι προϋποθέσεις για μια σημαντική βάση σταθερότητας.
Με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η Ελλάδα ως μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ είχε δυνατότητα να επιχειρήσει να αποτρέψει την εξέλιξη της σύγκρουσης σε αναμέτρηση δύο στρατοπέδων. Δεν περιορίστηκε, ωστόσο, να την καταδικάσει και να προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια. Προχώρησε σε άμεση εμπλοκή, ενώ θα μπορούσε να διεκδικήσει ρόλο ανάσχεσης και συμβολής σε μεσολαβητικές προσπάθειες. Κινείται χωρίς δική της στρατηγική στόχευση εντασσόμενη απλά σε σχέδια άλλων.
Με την Τουρκία μήπως είναι καλύτερα τα πράγματα; Η διακήρυξη των Αθηνών άνοιξε δρόμο τακτικής επικοινωνίας, έφερε ηρεμία δεκαπενταμήνου στους αιθέρες του Αιγαίου… Σε ποιο έδαφος, όμως; Στο έδαφος μιας βλαπτικής ακινησίας στα κρίσιμα ζητήματα, στα οποία επείγει να υπάρξει πρόοδος. Εφαρμόζεται ένα δόγμα, που βολεύει όσους καιροφυλακτούν να καταγγείλουν τους πάντες για ενδοτισμό, για «Πρέσπες του Αιγαίου», αλλά και όσους προσποιούνται τους ανοιχτόμυαλους, χωρίς να κάνουν βήμα προς τη Χάγη. Το δόγμα δεν είναι απλά λανθασμένο, είναι εγκληματικό. Γιατί, τόσο στα ελληνοτουρκικά όσο και στο κυπριακό, κάθε χρονική μετάθεση σε επόμενη χρονική περίοδο έχει αποδειχτεί ότι οδηγεί σε αναζήτηση λύσης υπό δυσμενέστερους όρους σε χειρότερες συνθήκες.
Δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη η απαράδεκτη στάση της απέναντι στο όργιο γενοκτονικής βίας που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση Νετανιάχου με αφορμή τη φονική επιχείρηση της Χαμάς, στάση που τοποθετεί την Ελλάδα στην πλευρά εκείνων που διαιωνίζουν την πολεμική ένταση στη Μέση Ανατολή.
Η δύναμη της δεξιάς ψυχής
Στον κρίσιμο τομέα της εξωτερικής πολιτικής η ΝΔ έχει φέρει τη χώρα σε θέση που πρέπει να ψάξεις αρκετά στο πρόσφατο παρελθόν, για να βρεις χειρότερη. Είναι ένα κόμμα με δύο ψυχές, ενωμένες για τη νομή της εξουσίας. Κι αυτό γεννά παραλυτικές καταστάσεις. Δύο παραδείγματα. 1) Κάθε κίνηση για επικοινωνία με την Άγκυρα συνοδεύεται με βέλη για κινδύνους υποχωρήσεων και κατηγορίες για πολιτικές κατευνασμού της Τουρκίας από μια δομημένη ενδοκυβερνητική αντιπολίτευση. 2) Μόλις προχθές, η μισή ΝΔ πανηγύριζε που η Βόρεια Μακεδονία δίνει, επιτέλους, το πάτημα για καταγγελία της συμφωνίας των Πρεσπών και η άλλη μισή υποστήριζε ότι τα τρία μνημόνια, που δεν κυρώνονται πέντε χρόνια τώρα, θα έπρεπε να είχαν κυρωθεί προ πολλού.
Από τον διχασμό πολιτικής προσωπικότητας τη διασώζει, με πολύ μεγάλο κόστος για όλους μας, η επικράτηση της δεξιάς ψυχής, της πατριδοκαπηλίας και της υποτέλειας, που επιτρέπει στη ΝΔ να διατηρήσει την εσωτερική συνοχή και να μειώσει τις εκ δεξιών απώλειες ψήφων.
Όσοι θεωρούν ότι η στάση αυτή είναι απλά αναμενόμενη, δεν υπολογίζουν ότι είναι πιο επικίνδυνη κι από την πολιτική των ακροδεξιών κομμάτων. Τα ψηφοθηρικά ακροβατικά μιας μεγάλης δεξιάς πολιτικής δύναμης προκαλούν μεγαλύτερο και μονιμότερο κακό στο πολιτικό σκηνικό ωθώντας το ολόκληρο δεξιότερα, γαλουχούν γενιές ολόκληρες με επικίνδυνο εθνικισμό και πυροδοτούν αλυσιδωτές αντιδράσεις σε εύφλεκτες περιοχές.
Γι’ αυτό και όσοι εξ αριστερών της ΝΔ φιλοδοξούν να την υπερκεράσουν υπερθεματίζοντας σε εθνικοφροσύνη και πατριωτισμό με ταξίδια αστραπή στη Χιμάρα, για την ηγεμονία αυτής της Δεξιάς δουλεύουν, ό,τι κι αν καμώνονται πως κάνουν. Αλλά περί αυτού θα χρειάζονταν άλλες τόσες λέξεις.