Κάθε φορά, εν όψει κοινοβουλευτικών εκλογών ή ευρωεκλογών, αφήνω για λίγο σκέψεις για όσα συνέβησαν, για όσα μπορούσαν να έχουν ή να μην έχουν συμβεί και για όσα ακολούθησαν πάνω στα ίχνη που άφησαν, θέλοντας να εστιάσω φαντασία και νου στις δυνατότητες που εγκυμονούν όλα αυτά μαζί σαν πλέγμα νημάτων που μπορούμε να ξεμπλέξουμε, με τη βοήθεια ενός βεβαιωμένα σωστού γνώμονα. Κι αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από την αρχή της πραγματικότητας όπου στηρίζονται οι αναλύσεις όχι μόνον όσων πράξαμε και πάθαμε σαν χώρα, σαν πολιτικό σύστημα και σαν κόμμα που εκπροσωπεί την κοινωνία, στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς και της κεντροΑριστεράς , αλλά και των επιλογών και αποφάσεων που υλοποίησε ή προτίθεται να υλοποιήσει η Ευρώπη, με την πολιτική της στο εσωτερικό της και στον κάθετο άξονα των ανατολικών της συνόρων από τη Ουκρανία, το Αιγαίο έως και την Ανατολική Μεσόγειο.
Επειδή οι επικείμενες ευρωεκλογές, στις 9 Ιουνίου είναι πολύ κρισιμότερες για το μέλλον της χώρας και της Ευρώπης από τις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2027, η αρχή της πραγματικότητας που στηρίζει τις πολιτικο-οικονομικο-κοινωνικές αναλύσεις, προκειμένου να δώσει προοπτική και κατεύθυνση στις αριστερές πολιτικές, εδώ, και σε ολόκληρη την Ευρώπη, χρειάζεται να ανοιχθεί από το φάσμα του όντος-είναι στο φάσμα του δυνατόν -είναι ενεργοποιούμενο από το φαντασιακό της επιθυμίας και τη βούλησή μας, ενισχυμένα από την έλλογη κρίση της προσωπικής και συλλογικής μας αυτοσυνειδησίας.
Γιατί αποδείχθηκε ότι δεν αρκεί να ψηφίζουμε κατά της ακρίβειας, της ανεργίας, της εξάρθρωσης της δημόσιας υγείας και της δημόσιας παιδείας, της διαφθοράς και της σταθερής υπονόμευσης του κράτους δικαίου και της δικαιοσύνης ή της παθητικότητας της εξωτερικής μας πολιτικής. Εναντίον, δηλαδή, όλων όσοι απαθανατίζουν τον κλονισμό της χώρας εντός και εκτός των συνόρων της. Γιατί ακόμη και όταν με την ψήφο μας εναντιωνόμαστε σε όλα αυτά, δεν είναι λίγοι οι απελπισμένοι αλλά και οι καιροσκόποι που δίνουν βάση σε υποσχέσεις-παγίδα, δίνοντας, με την ψήφο τους, τη νίκη στο κυβερνών κόμμα που αντί να δώσει λύσεις στα προβλήματα της κοινωνίας, τα επιτείνει με την απροκάλυπτη συμμόρφωσή του σε μια αντιδραστική πολιτική επ’ ωφελεία των λίγων σε βάρος όχι μόνον όλων των υπολοίπων, αλλά και της ίδιας της χώρας.
Γι’ αυτό και η ψήφος μάς αφορά όχι μόνον στα άμεσα μέτρα ανακούφισης από τις δυσβάστακτες πιέσεις των φόρων και της μαύρης εργασίας που υφίστανται εργαζόμενοι, υποαπασχολούμενοι και άνεργοι, αλλά και σε ένα συνολικό σχέδιο διάσωσης και ανόρθωσης της χώρας, με την διασφάλιση της Δημόσιας Υγείας και Παιδείας από τη διάλυση και την πτώση, και με την άσκηση μιας πολιτικής αξιοπρέπειας που θα ισορροπεί το άκρατο δούναι με ένα λαβείν όχι πλέον εκχωρούμενο άκριτα και άνευ όρων σε συμφέροντα που επιβάλλουν τις γραμμές της πολιτικής μας.
Ο πρωθυπουργός ζητώντας μας να ψηφίσουμε σταθερότητα (!) , αφήνει να εννοηθεί, ότι αν δεν ψηφίσουμε το κυβερνών κόμμα της ΝΔ, μας περιμένουν χειρότερα στην οικονομία και στην πολιτική, όταν για παράδειγμα, σε πνεύμα σύμπλευσης με το εθνικιστικό κόμμα της Βόρειας Μακεδονίας, η σταθερότητα διαταράσσεται ακόμη και στις σχέσεις μας με τη γείτονα, την αίφνης αυτοαποκαλούμενη, επισήμως, «Μακεδονία» ως εάν η Συμφωνία των Πρεσπών να ήταν παιγνίδι νηπίων και όχι υπογεγραμμένη διακρατική Συνθήκη, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.
Για όλα αυτά, στις επικείμενες ευρωεκλογές, εκτός από την εκφρασμένη άρνηση της σκληρής πραγματικότητα που μας επεφύλαξε η ΝΔ, σε όλα τα χρόνια της διακυβέρνησης της, είναι ανάγκη έκφρασης της βούλησης μιας πολυμερισμένης αλλά ομονοούσας Αριστεράς για μια δημοκρατία δικαίου θεσμικά και πολιτικο-οικονομικά διασφαλισμένη που θα είχαμε, αν μαθαίναμε από τα λάθη. Αφού μέλλον δεν είναι η αναπαραγωγή της δεδομένης πραγματικότητας, αλλά η υλοποίηση των δυνατοτήτων που διαμορφώνουμε με τα υλικά πραγματικού, γνώσης και ονείρου.
Ο Εμμ. Ροΐδης, σε κείμενό του για το Έγκλημα και τιμωρία του Ντοστογιέφσκι, έκανε λόγο για το αισχύλειο ημερόφαντον όναρ, που βλέπει « ουχί είς άνθρωπος, αλλά πάντες συγχρόνως και ουχί κοιμώμενοι, αλλά γρηγορούντες»: Όνειρο πρωτότυπο έξοχων ποιητών και πολιτικών (ας προσθέσω) που κατορθώνουν να εκφράσουν αισθήματα και ιδέες ολόκληρου του λαού. Η αληθινή πρωτοτυπία του ονείρου, συνεχίζει ο Ροΐδης, έγκειται στην απεικόνιση όχι ανύπαρκτων ή υπαρκτών μόνον στη φαντασία, αλλά «των όσα ταράττουσι πάσαν καρδίαν και ασχολούσιν πάσαν διάνοιαν εν δεδομένη εποχή και χώρα».
Καθώς οι αριστερές δυνάμεις δεν έπαψαν να δίνουν μάχες για τον εκδημοκρατισμό και τον εξανθρωπισμό της κοινωνίας, με τη δημιουργία θεσμών, νόμων, συλλογικών συμβάσεων για τη μείωση της εκμετάλλευσης και της ανισότητας, επείγει να σκεφτούμε τη λογική, την νοοτροπία και την επίγνωση με την οποία ψηφίζουμε για την σταθερή βελτίωση και όχι για την παραπέρα επιδείνωση των όσων έκαναν και κάνουν αβίωτη τη ζωή μας.