«Εμείς θέλουμε την Ευρώπη της διπλωματίας και της ειρήνης, με έναν αυτόνομο πρωτογονισμό. Σήμερα η Ευρώπη κινδυνεύει να μην υπάρχει πια, κινδυνεύει να μετατραπεί στο κέλυφος νέων αυτοκρατορικών αντιλήψεων, να εκτινάξει με την οικονομία του πολέμου τις ανισότητες και να ακυρώσει τα όποια θετικά βήματα έγιναν μετά τη λιτότητα και την πανδημία με το Ταμείο Ανάκαμψης και την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης», τόνισε στην «Εποχή» ο Νικόλα Φρατοϊάνι, βουλευτής και συντονιστής της Ιταλικής Αριστεράς και πρωταγωνιστής στην κοινή κάθοδο της Ιταλικής Αριστεράς με τους Πράσινους στην Ιταλία.
Η Ευρώπη οδηγείται στις κάλπες έχοντας έναν αιματηρό πόλεμο στην Ουκρανία και μια γενοκτονία στα σύνορά της…
Βρισκόμαστε μπροστά στη σφαγή ενός λαού, μια γενοκτονία χωρίς προηγούμενο με την Ευρώπη να γίνεται συνένοχος ή να ανέχεται τις μαζικές δολοφονίες παιδιών και άμαχου πληθυσμού. Η Μελόνι μας λέει υποκριτικά ότι είναι υπέρ της δημιουργίας δύο κρατών και δεν κάνει τίποτα για να αναγνωρίσει το Κράτος της Παλαιστίνης, όπως έκαναν η Ισπανία, η Ιρλανδία, η Νορβηγία και κάνει η Σλοβενία.
Το άρθρο 2 της συμφωνίας συνεργασίας της Ευρώπης με το Ισραήλ προβλέπει τη διακοπή της σε περίπτωση παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γιατί δεν προχωράμε σε κυρώσεις κατά του Ισραήλ, όπως έγινε με τη Ρωσία του Πούτιν; Η Ευρώπη θα συνεχίζει να οπλίζει το Ισραήλ και να τροφοδοτεί τη συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία; Θα μένουμε απαθείς στη σφαγή στη Ράφα και τη Γάζα και θα συνεχίζουμε να στέλνουμε όπλα στην Ουκρανία τροφοδοτώντας τον πόλεμο ή θα στοχεύσουμε στην άμεση κατάπαυση του πυρός και την ειρήνη;
Η μετατροπή μας σε οικονομία του πολέμου αντιστρέφει ακόμη και τα δειλά βήματα που προσπαθήσαμε να κάνουμε μετά τη νεοφιλελεύθερη οικονομική κρίση και την πανδημία ακυρώνοντας ότι θετικό είχε το Ταμείο Ανάκαμψης - Ανασυγκρότησης και φαίνεται ότι θα επιστρέψουμε στην εποχή της λιτότητας, όταν μας λένε ότι μπορούμε να δαπανήσουμε στην άμυνα πόρους από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Βλέπουμε επίσης την ισχυρή επιστροφή των εθνικισμών και της ακροδεξιάς σε πολλές χώρες…
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία. Ο πόλεμος, η οικονομία του πολέμου και ο εθνικισμός πάνε παρέα. Ο πόλεμος αλέθει τα πάντα, την ανάπτυξη, την οικολογική μετάβαση, το κοινωνικό κράτος για όλους. Όταν ο πόλεμος μετατρέπεται στο μέτρο που μετράμε την πολιτική, κερδίζει έδαφος μαζί του ο εθνικισμός και η ακροδεξιά. Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη αποτελεί αποτέλεσμα του πολέμου.
Πώς διαμορφώνεται σήμερα η κατάσταση στην Ιταλία;
Η ακροδεξιά της Μελόνι διατηρεί ακόμη μια παρά πολύ υψηλή συναίνεση. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε δημιουργήσει μια εναλλακτική προοπτική, δεν έχουμε οικοδομήσει μια αντιπολίτευση που να μπορέσει να αντιπαρατεθεί μαζί της και να την κερδίσει.
Οι ευρωεκλογές διεξάγονται με αναλογικό εκλογικό σύστημα που επιτρέπει στον καθένα να αναμετρηθεί με πιο δίκαιους όρους, σε αντίθεση με το εκλογικό σύστημα που ισχύει για τις βουλευτικές εκλογές. Ως Ιταλική Αριστερά συμμαχήσαμε με τον Πράσινους και δημιουργήσαμε τη «Συμμαχία Πράσινοι - Αριστερά», στοχεύοντας να έχουμε μια ισχυρή παρουσία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ξεπερνώντας το όριο του 4%.
Οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης στην Ιταλία δεν μπορούν να χάνουν άλλο χρόνο. Θα πρέπει να εργαστούμε για τη δημιουργία μιας συμμαχίας και ενός προγράμματος που να αποτελέσουν την εναλλακτική λύση στην επικίνδυνη αυτή ακροδεξιά. Επείγει να εργαστούμε όλοι προς αυτή την κατεύθυνση.
Τα ψηφοδέλτια που παρουσιάσατε στις πέντε εκλογικές περιφέρειες της χώρας προκάλεσαν αίσθηση στον αριστερό και όχι μόνο κόσμο…
Επιλέξαμε να βάλουμε στα ψηφοδέλτια ανεξάρτητους υποψήφιους που αποτελούν σύμβολα των αγώνων των τελευταίων ετών. Στη βορειοδυτική Ιταλία, επικεφαλής του ψηφοδελτίου είναι η Ιλάρια Σάλις, που κρατείται προληπτικά στις φυλακές του Όμπαν και κινδυνεύει με 24ετή φυλάκιση για τον ελαφρύ τραυματισμό ενός νεοναζί, που δεν της έκανε ούτε μήνυση και που η ίδια δηλώνει αθώα, ενώ ούτε το υποτιθέμενο θύμα ούτε οι δύο μάρτυρές του την αναγνώρισαν στην αίθουσα του δικαστηρίου. Εμείς θέλουμε να απελευθερώσουμε με τη μαζική ψήφο μας την Ιλάρια Σάλις γιατί θέλουμε μια άλλη Ευρώπη που δεν θα έχει σχέση με το μοντέλο του Όρμπαν στην Ουγγαρία. Στο Νότο, επικεφαλής του ψηφοδελτίου είναι ο Μίμο Λουκάνο, ο πρώην δήμαρχος του Ριάτσε και σύμβολο της αλληλεγγύης, της υποδοχής, της συμβίωσης στην Ιταλία. Ένας ακτιβιστής που βρέθηκε στο στόχαστρο της δεξιάς και της ακροδεξιάς, που τον κυνήγησαν με κάθε τρόπο. Στην κεντρική Ιταλία, επικεφαλής είναι ο πρώην δήμαρχος της Ρώμης, Ινιάτζιο Μαρίνο που κυνηγήθηκε από ένα τμήμα της κεντροαριστεράς από τη δημοτική αρχή της μεγαλύτερης ιταλικής πόλης. Στην περιφέρεια των Νήσων, έχουμε τον Λεολούκα Ορλάντο, τον ιστορικό δήμαρχο του Παλέρμο, που ήταν δήμαρχος της μεγαλύτερης πόλης της Σικελίας για περισσότερα από είκοσι χρόνια και βουλευτής για μια οκταετία, δίνοντας μεγάλες μάχες κατά της Μαφίας. Κατεβαίνουμε στις εκλογές με μεγάλο κουράγιο φιλοδοξώντας να εκφράσουμε με τις υποψηφιότητές μας τον δρόμο για μια άλλη εφικτή Ευρώπη.
Προχωρήσατε σε μια συμμαχία με τους Πράσινους θέτοντας επίσης το θέμα του περιβάλλοντος και της κλιματικής κρίσης στις άμεσες προτεραιότητες σας…
Ακριβώς. Οι εθνικιστικές δυνάμεις έχουν ως στόχο να ακυρώσουν το Green Deal, παρά τις ανεπάρκειες του. Σήμερα η Αριστερά πρέπει να έχει έναν οικολογικό ριζοσπαστισμό, πρέπει να ταυτίζεται με την οικολογία. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε την κλιματική κρίση, γιατί αποτελεί και αυτή ένα μεγάλο τμήμα της πολιτικής των ανισοτήτων, χρειαζόμαστε την κλιματική δικαιοσύνη, που συνάδει με τους αγώνες για την προστασία των εργαζομένων και κυρίως της άτυπης και επισφαλούς εργασίας. Η συμμαχία μας με τους Πράσινους στην Ιταλία δεν αποτελεί απλά μια πολιτική εκλογική συνεργασία. Θα πρέπει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης να υπάρξει μια σύγκλιση ανάμεσα σε αυτές τις δυνάμεις. Η Αριστερά στην Ευρώπη θα πρέπει να εργαστεί για μια συνεργασία με αυτές της δυνάμεις. Ο πειραματισμός της συνεργασίας ανάμεσα στην Ιταλική Αριστερά και τους Πράσινους στην Ιταλία ίσως αποτελεί ένα παράδειγμα για το πώς θα πρέπει να κινηθούμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Πρέπει να δημιουργήσουμε και στην Ευρώπη ένα υποκείμενο που θα μας επιτρέψει να σκεφτούμε τις κοινές μας δράσεις για να δρομολογήσουμε την επανεκκίνηση μιας ισχυρή αντιπολίτευσης στην ακροδεξιά και τη δεξιά σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Η Αριστερά στην Ευρώπη θα πρέπει να ξεπεράσει τις δυσκολίες των τελευταίων ετών και να προχωρήσει μπροστά.
Στη νέα ευρωβουλή δεν θα λείψει η αντιπαράθεση, μιας και η φον ντερ Λάιεν διεκδικεί την επανεκλογή της, ενώ προωθείται και η υποψηφιότητα του Ντράγκι…
Ασφαλώς και θα υπάρξει μεγάλη αντιπαράθεση με αυτές τις πολιτικές. Ο πρώτος μας στόχος πρέπει να είναι η αποτροπή μιας περαιτέρω δεξιάς και ακροδεξιάς στροφής της Ευρώπης, όπως συνέβη στην Ιταλία, που κινδυνεύουμε να ξαναδούμε και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Θα δούμε τους συσχετισμούς την επόμενη ημέρα μετά τις ευρωεκλογές, αλλά για εμάς το μοντέλο της φον ντερ Λάιεν ή το μοντέλο του Ντράγκι δεν αποτελούν σε καμιά περίπτωση βάση για την επανεκκίνηση μια δικαιότερης και φιλικής στο περιβάλλον Ευρώπης. Δεν θέλουμε την επανέκδοση της συμμαχίας δεξιάς και ακροδεξιάς που έχουμε στην Ιταλία και στις Βρυξέλλες με τους διάφορους Όρμπαν και Λε Πεν ή τα διάφορα Vox. H Ευρώπη της δεξιάς, της ακροδεξιάς και των πολέμων είναι η Ευρώπη της φτωχοποίησης και των ανισοτήτων, της κλιματικής καταστροφής.