Βόρειο Ίσλιγκτον, η περιοχή που μένω τα τελευταία είκοσι χρόνια και η εκλογική περιφέρεια που εκλεγεί τον Τζέρεμι Κόρμπιν από το 1983. Και να διαφωνεί κάποιος με τον πρώην αρχηγό του Εργατικού Κόμματος, δεν μπορεί αμφισβητήσει ότι ενδιαφέρεται για την περιοχή και τους κατοίκους της και είναι πάντα παρών για να ακούσει και να βοηθήσει. Πριν αρκετά χρόνια είχαμε ένα πρόβλημα και στη δική μου πολυκατοικία και οι γείτονες μου αποφάσισαν να στείλουν ένα γράμμα στον Κόρμπιν. Παρόλο που ήδη γνωριζόμασταν και συχνά-πυκνά μιλάγαμε στα ίδια πάνελ κατά της λιτότητας, γνωρίζοντας και τον ίδιο, αλλά και την πολιτική κουλτούρα της Μεγάλης Βρετανίας (που δεν έχει καμία σχέση με την ελληνική νοοτροπία του «μέσου» για να έρθεις σε επαφή με κάποιον) δεν αναμείχθηκα. Ένα μεσημέρι άκουσα κόσμο να συζητάει στον διάδρομο, άνοιξα την πόρτα και έπεσα πρόσωπο με πρόσωπο με τον Κόρμπιν. «Α, εδώ μένεις!», μου είπε. Με λίγα λόγια, κάποιοι, ανώνυμοι, που ο ίδιος δεν γνώριζε προσωπικά, αλλά μέλη της εκλογικής του περιφέρειας, του έγραψαν και εκείνος πήρε το ποδηλατάκι του και ήρθε να τους συναντήσει και να προσφέρει τη βοήθεια του! Έτσι απλά. Γιατί κάπως έτσι δουλεύει: όχι μόνο μέσα στο κοινοβούλιο, αλλά και μέσα στην κοινωνία, στη βάση, μαζί με την κοινότητα.
Στις κοινοβουλευτικές εκλογές που θα γίνουν στις 4 Ιουλίου, για πρώτη φορά ο Κόρμπιν δεν θα είναι υποψήφιος του Εργατικού Κόμματος, αλλά θα κατέβει ως ανεξάρτητος. Πριν αναφερθώ στις δυσκολίες που παρουσιάζει αυτό το εγχείρημα, αλλά και στη βαρύτητά του, όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για την Αριστερά που ο αρχηγός των Εργατικών Κιρ Στάρμερ έχει παραγκωνίσει, μια μικρή αναδρομή για το πώς φτάσαμε εδώ. Πριν την εκλογή του, ο Στάρμερ είχε υποσχεθεί, αν και ήταν σαφές ότι θα ήταν ένας κεντρώος ηγέτης όχι μόνο σε σχέση με τον προκάτοχο του Κόρμπιν, αλλά και γενικότερα, ότι ήθελε να ενώσει όλες τις πτέρυγες των Εργατικών. Αυτό δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ από μεριάς του, αλλά, αντιθέτως, μόλις πήρε το χρίσμα άρχισε την εκκαθάριση του κόμματος από κάθε αριστερό στοιχείο. Πολλά μέλη διαγραφτήκαν με κατηγορίες για αντισημιτισμό (και όχι μόνο), πολλά έφυγαν οικειοθελώς, ενώ ο ίδιος ο Κόρμπιν, αν και εκλεγμένος βουλευτής των Εργατικών, τιμωρήθηκε αυστηρά και από τον Νοέμβριο του 2020 βρισκόταν σε αναστολή. Αφορμή η δήλωση του ότι οι κατηγορίες για τον αντισημιτισμό στο Εργατικού Κόμμα ήταν υπερβολικές. Αργότερα, η σύνδεση του Κόρμπιν με την οργάνωση «Σταματήστε τον Πόλεμο» (υπεύθυνη για τις μεγαλύτερες αντιπολεμικές συγκεντρώσεις των τελευταίων δεκαετιών και με ηγετικά στελέχη από τον τροτσκιστικό χώρο) δημιούργησε νέες προστριβές μεταξύ του πρώην και του νυν αρχηγού.
Ο Κόρμπιν υπέγραψε τη διακήρυξη της οργάνωσης «Σταματήστε τον Πόλεμο» για τον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο που προέτρεπε το ΝΑΤΟ να σταματήσει την επεκτατική του πολιτική στην περιοχή και ήταν ένας από τους ομιλητές της συγκέντρωσης. Ο Στάρμερ απάντησε ότι το Εργατικό Κόμμα είναι «ακλόνητος υποστηρικτής του ΝΑΤΟ» και κανένας βουλευτής του κόμματος δεν μπορεί να έχει διαφορετική θέση. Πριν ένα μήνα, η Εθνική Εκτελεστική Επιτροπή, το ανώτερο όργανο του Εργατικού Κόμματος, ψήφισε υπέρ της πρότασης Στάρμερ να μην επιτραπεί στον Κόρμπιν να είναι ξανά υποψήφιος του κόμματος στις εκλογές. «Η απόφαση της Εθνικής Εκτελεστικής Επιτροπής να μπλοκάρει την υποψηφιότητά μου για το Βόρειο Ίσλιγκτον είναι μια επαίσχυντη επίθεση στη δημοκρατία του κόμματος, τα μέλη του κόμματος και τη φυσική δικαιοσύνη», δήλωσε ο ίδιος. Την ίδια μέρα διαγράφηκε και οριστικά από το κόμμα.
Το προφανές ζήτημα έχει να κάνει με τη δημοκρατία μέσα στο κόμμα που είναι συνυφασμένη με τη δυνατότητα της βάσης να αποφασίζει η ίδια για το ποιος θα είναι ο υποψήφιος βουλευτής κάθε εκλογικής περιφέρειας. Με αυτό το σκεπτικό το Εργατικό Κόμμα του Βόρειου Ίσλιγκτον δήλωσε ότι «απορρίπτει την αδικαιολόγητη παρέμβαση της Εθνικής Εκτελεστικής Επιτροπής» και συμπλήρωσε ότι αυτή η κίνηση «υπονομεύει τον στόχο μας να νικήσουμε τους Συντηρητικούς και να εργαστούμε με τις κοινότητές μας για κοινωνική δικαιοσύνη».
Όμως η υποψηφιότητα του Κόρμπιν ως ανεξάρτητου μπορεί να έχει και περαιτέρω επιπτώσεις για τον Στάρμερ. Σίγουρα η υποψηφιότητα του θα προσελκύσει πολλούς αριστερούς ακτιβιστές και όσους θα δουν σε αυτή την εκστρατεία μια ευκαιρία να αντιδράσουν στο κοινοβουλευτικό κατεστημένο του κόμματος. Το Εργατικό Κόμμα προηγείται κατά πολύ των Συντηρητικών και η σχεδόν βέβαιη νίκη του δεν θα αλλάξει αν εκλεγεί ένας ανεξάρτητος βουλευτής. Αυτό το γνωρίζουν οι ψηφοφόροι και μπορούν να υποστηρίξουν τον Κόρμπιν χωρίς να ανησυχούν για το γενικότερο αποτέλεσμα των εκλογών. Αν ο Κόρμπιν εκλεγεί, αυτό δεν θα φέρει σε αμηχανία τον Στάρμερ μόνο παροδικά, αλλά μπορεί να συνεχιστεί και μέσα στο κοινοβούλιο, αν ο βουλευτής σε συνεργασία με άλλα κόμματα αποφασίσει να καταψηφίσει τις πολίτικες λιτότητας που μάλλον θα συνεχίσει ο Στάρμερ.
Βέβαια, η εκλογή του Κόρμπιν δεν θα είναι εύκολη. Παραδοσιακά είναι αρκετά δύσκολο να εκλεγεί κάποιος ως ανεξάρτητος, μιας και η συναισθηματική ταύτιση με τα δύο μεγάλα κόμματα δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί. Απ’ την άλλη μεριά, δεν είναι και ακατόρθωτο. Κάτι ανάλογο έχει συμβεί το 2000 με τον Κεν Λίβινγκστον, που ως ανεξάρτητος κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές για δήμαρχος του Λονδίνου. Αν προσθέσουμε στην εξίσωση τη γενοκτονία στη Γάζα και τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι πολλοί ψηφοφόροι των Εργατικών δεν είναι ευχαριστημένοι από τη στάση του Στάρμερ, η οποία χαρακτηρίζεται φιλο-ισραηλινή, ο Κόρμπιν μπορεί για μια ακόμη φορά, στα 75 του χρόνια, να κάνει την ανατροπή.