«Κροκόδειλος»
Δίπλα στον ποταμό Χαν, που διαρρέει τη Σεούλ, κάτω από μια γέφυρα ζει μια παράξενη παρέα: ένας νεαρός άνδρας, ένα μικρό αγόρι και ένας ηλικιωμένος. Ο νεαρός, που το παρατσούκλι του είναι Κροκόδειλος, ζει κάνοντας διάφορες μικροαπάτες, χαρτοπαίζοντας και μαζεύοντας κάπου-κάπου κάποιο πορτοφόλι από ανθρώπους που αυτοκτονούν πηδώντας από τη γέφυρα. Ο μικρός πουλάει τσίχλες ενώ ο ηλικιωμένος άνδρας ξέρει να επισκευάζει διάφορα παλιά μηχανήματα. Κατά πως φαίνεται τον ρόλο του αρχηγού της ετερόκλητης αυτής τριάδας έχει ο Κροκόδειλος, του οποίου η συμπεριφορά συχνά ξεφεύγει. Όλα θα αλλάξουν όταν μια μέρα ο Κροκόδειλος θα βουτήξει στον ποταμό και θα σώσει μια νεαρή κοπέλα που προσπάθησε να αυτοκτονήσει. Ο νεαρός νιώθει συναισθήματα για την κοπέλα αλλά αδυνατεί να τα εκφράσει και την βιάζει. Παράλληλα όμως την προστατεύει και αναλαμβάνει να πάρει εκδίκηση για λογαριασμό της.
Ο «Κροκόδειλος» (Ageo) είναι η πρώτη ταινία του Νοτιοκορεάτη Κιμ Κι Ντουκ που την γύρισε το 1996 και προβάλλεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Πρόκειται για ένα σκληρό κι ανελέητο νεορεαλιστικό δράμα το οποίο μας δείχνει μια άλλη όψη του νοτιοκορεάτικου καπιταλισμού. Την κρυμμένη όψη που επάνω της βασίζεται εν πολλοίς και το οικονομικό θαύμα της μακρινής ασιατικής χώρας. Η κάμερα του Κιμ Κι Ντουκ εξερευνά τις λεηλατημένες ζωές τριών απόβλητων, τριών ανθρώπων που ζουν στον δρόμο και μέσα από αυτές αναδεικνύει τις οικονομικές ανισότητες που αναπαράγονται μέσα στο πλαίσιο της ελεύθερης οικονομίας.
Η ματιά του είναι κοφτερή, δεν αφήνει κανέναν μελοδραματισμό και κανέναν συναισθηματισμό να εισχωρήσει. Δείχνει τα πράγματα ξεκάθαρα, σχεδόν με μίσος. Κι αν κάπου-κάπου αφήνονται να διεισδύσουν ανεπαίσθητες ανάσες τρυφερότητας, ξεχνιούνται αμέσως μόλις πέσει το επόμενο πλάνο.
Πράγματι το ντεμπούτο το Κιμ Κι Ντουκ ήταν εντυπωσιακό. Μόνον που έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια κι ο νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης να γίνει γνωστός σε ολόκληρο τον κόσμο για να φτάσει στα μάτια των θεατών το σπάνιο αυτό κινηματογραφικό διαμάντι.
Διάνοια και εγωκεντρισμός
.jpg)
«Ντααααλί!»
Η νεαρή γαλλίδα δημοσιογράφος Ζουντίτ Ροσάν, έχει αναλάβει να πάρει μια συνέντευξη από τον Σαλβαρόρ Νταλί για λογαριασμό ενός περιοδικού. Όμως η συνάντηση των δύο αποδεικνύεται φιάσκο όταν ο διάσημος -και για την εκκεντρικότητά του- ζωγράφος, αρνείται να της μιλήσει μόλις διαπιστώνει ότι δεν υπάρχουν κάμερες! Σύντομα όμως η επίμονη Ζουντίτ επιστρέφει με κάμερες και με σκοπό να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ γι’ αυτόν. Μετά κόπων και βασάνων τα γυρίσματα θα ξεκινήσουν αλλά κανείς δεν ξέρει εάν και πώς θα τελειώσουν!
Ένα, τουλάχιστον ευφυές φιλμ, με το οποίο ο Κουεντίν Ντουπιέ προσπαθεί μέσα από μια φανταστική συνέντευξη να προσεγγίσει την προσωπικότητα του Σαλβαδόρ Νταλί. Με τον τίτλο «Ντααααλί!» (Daaaali!), που από μόνος του κραυγάζει… με απόγνωση και τονίζει την ιδιόρρυθμη ιδιοσυγκρασία του ζωγράφου. Ο γάλλος σκηνοθέτης «βουτάει» κατά κάποιον τρόπο μέσα στο μυαλό του μεγάλου υπερρεαλιστή ζωγράφου κάνοντας μια ταινία που κινείται στα όρια του υπερρεαλισμού. Με μπουνιουελικές πινελιές. Άλλωστε Νταλί και Μπουνιουέλ υπήρξαν πολύ στενοί φίλοι και συνεργάτες, μέχρις ότου οι δρόμοι τους χώρισαν όταν ο πρώτος εγκατέλειψε τις αριστερές ιδέες και στράφηκε προς τον φρανκισμό και την καθολική εκκλησία. Μάλιστα να σημειώσουμε πως ο Ντουπιέ εμπνεύστηκε τη δομή της δικής του ταινίας από το αριστούργημα του Λουίς Μπονιουέλ, «Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας» (1972).
Η ταινία, λοιπόν, μοιάζει με ένα όνειρο που επανέρχεται με μια πορεία που ενώ μοιάζει να τελειώνει, μας ξαναφέρνει πίσω, με έναν ονειρικό κόσμο αισθήσεων και παραισθήσεων, με χιούμορ και φαντασία. Δεν πρόκειται για βιογραφική ταινία αλλά για μια «αληθινή ψεύτικη βιογραφία», όπως ο ίδιος ο σκηνοθέτης την χαρακτήρισε. Εκτός από τη ζωή ούτε το έργο του ζωγράφου αποτελεί θέμα της ταινίας αλλά αυτό που θέλει να καταδείξει ο Κουεντίν Ντουπιέ είναι ο εγωκεντρισμός ενός ιδιοφυούς καλλιτέχνη, ενός αναρχικού μοναρχικού που πέρασε με ορμή σίφουνα από την παγκόσμια τέχνη αφήνοντας βαριά τη σφραγίδα του. Και, βέβαια, ο Ντουπιέ αφέθηκε να παρασυρθεί από αυτήν την ορμή και να σκηνοθετήσει σαν να είναι ο Σαλβαδόρ Ντααααλί!
Ευροεκλογές αύριο και ψηφίζουμε δαγκωτό Νέα Αριστερά!