Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι ευρωεκλογές απέχουν λίγες ημέρες. Τα αποτελέσματα δεν είναι γνωστά ούτε εύκολα προβλέψιμα στις αποχρώσεις και την σημασία τους. Αυτό που όμως φαίνεται από όλες τις δημοσκοπήσεις και τις μετρήσεις είναι το γεγονός πως θα βρεθούμε ενδεχομένως μπροστά σε μεγαλύτερα ποσοστά αποχής από οποιαδήποτε άλλη εκλογική διαδικασία στο παρελθόν. Το γεγονός αυτό από μόνο του -και ανεξάρτητα από τα εκλογικά αποτελέσματα- αποτελεί σημαντικό πολιτικό γεγονός. Αν κάποιος δει την ουσία των διαδικασιών – τόσο των εκλογών, όσο και της ίδιας της αποχής- θα μπορούσε να πει πως αυτό είναι στην πραγματικότητα το σημαντικότερο πολιτικό γεγονός ανάμεσα στα άλλα γεγονότα αυτών των ευρωεκλογών.

Ο επιδερμικός δημοσιογραφικός λόγος θα βαφτίσει το φαινόμενο με τα γνωστά λεκτικά στερεότυπα: «ο κόσμος προτίμησε τις παραλίες». Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως, η ρηχότητα δεν έχει να κάνει με την αφέλεια όσο με έναν εκ του πονηρού εφησυχασμό. Και αυτό γιατί η απουσία από τις κάλπες δεν είναι αδιαφορία, είναι κάτι διαφορετικό.

Οι ευρωεκλογές στην Ελλάδα ήταν πάντοτε μια αμήχανη συνθήκη. Η ίδια η ουσία του εγχειρήματος δεν αναδεικνύεται ούτε από τις συγκεκριμένες επιλογές υποψηφίων των κομμάτων, από τις πολιτικές προτάσεις, ούτε καν από τον δημόσιο διάλογο ακόμα και στην προεκλογική περίοδο. Οι ευρωεκλογές ήταν πάντοτε μια πολλαπλή αφορμή για άλλα πράγματα. Για επίδειξη εκλογικής δύναμης από κυβερνήσεις και υποψήφιες κυβερνήσεις, για τακτοποίηση στελεχών για λόγους εσωτερικής ισορροπίας των κομμάτων, για στρατολόγηση προσώπων που -τόσο συχνά- δεν έχουν καμία σχέση με την πολιτική. Το στοιχείο αυτό ερχόταν πάντοτε σε αντίθεση με την ίδια τη σημασία που έχει η πολιτική της Ευρώπης στην διαμόρφωση της πολιτικής σφαίρας στη χώρα μας.

Φέτος τα πράγματα είναι όμοια αλλά μαζί και διαφορετικά. Η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξαν συνειδητά την απουσία κάθε αναφοράς στην ευρωπαϊκή πολιτική για πολλούς λόγους που εξυπηρετούν την επικοινωνιακή αλλά και την ουσιαστική πολιτική της κυβέρνησής τους. Ορίζοντας έτσι τις ευρωεκλογές ως έναν προθάλαμο των βουλευτικών εκλογών. Τη στάση αυτή ακολούθησε και ο ΣΥΡΙΖΑ με τη γνωστή πολιτική ευφυία που τον διακρίνει. Στον δημόσιο λόγο δεν παραχωρήθηκε χώρος για τα ευρωπαϊκά ζητήματα, τις ευρωπαϊκές πολιτικές και την σημασία των εκλογών. Δεν πιστεύω όμως πως αυτός είναι και η βασική αιτία της αποχής.

Η άποψή μου είναι πως η αποχή αυτή δεν εκφράζει αδιαφορία αλλά μια πολλαπλή πολιτική κρίση. Μια κρίση που έχει να κάνει με την πλήρη απαξίωση των όρων με τους οποίους ασκούνται οι ευρωπαϊκές πολιτικές, με την απόλυτη έλλειψη αλληλεγγύης και κοινού βηματισμού, με την ίδια της εικόνας της Ευρώπης ως ενός αδύναμου κλαμπ ισχυρών και προσεχώς με την οικονομία πολέμου της. Είναι όμως ταυτόχρονα κρίση της δημοκρατίας και της αντιπροσώπευσης, κρίση του ίδιου του πολιτικού συστήματος, των κεντρικών ή άλλων φορέων του και των διαδικασιών του.  Είναι μια κρίση που μπορεί να μοιάζει παθητική, αλλά δεν είναι. Έχει στοιχεία μελαγχολίας και έχει στοιχεία αμηχανίας και απόστασης. Πιο πολύ περιγράφουν ένα αδιέξοδο. Και το να βρεθείς σε αδιέξοδο σημαίνει πως βρίσκεσαι σε κίνηση. Δεν είναι κατάληξη αλλά στάση. Μια στάση όμως που κανείς δεν ξέρει πόσο μπορεί να κρατήσει.

Τα συμπεράσματα από τις εκλογές θα είναι πολλά. Με πολλούς τρόπους οι εκλογές αυτές θα είναι οι πρώτες σε έναν νέο κόσμο. Έναν κόσμο που σφραγίζεται από την ανασφάλεια, την πολιτική αποτυχία των ελίτ, την μισαλλοδοξία και τα τύμπανα του πολέμου. Ενός κόσμος που έχει ήδη ξεκινήσει.

 

ΓΙΑ ΤΗΝ 
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, 
ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ
ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ

Copyright © 2024 - All rights reserved

 | 

Developed by © Jetnet