Σταχυολογώ χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τις δηλώσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ: «Κατανοώ το μίσος προς το πρόσωπό μου από τη στιγμή που τους πήρα το μαγαζί». Το κόμμα, λοιπόν, ως μαγαζί που το πήρε ο Κασσελάκης ως πιο έμπειρος και καπάτσος επιχειρηματίας. Η πολιτική με καθαρούς όρους αγοράς και με μόνιμο άλλοθι την αδιαμεσολάβητη εκλογή «από τον λαό». Από που, όμως, ξεκίνησε αυτή η πορεία μετατροπής του κόμματος σε ιδιόκτητο μαγαζί και άνοιξε τον δρόμο στον πλούσιο και λαμπερό εφοπλιστή από το Αμέρικα να αλώσει εν μία νυκτί ένα αριστερό κόμμα; Από τον τέως απόλυτο άρχοντα Αλέξη Τσίπρα, που αφού εγκαθίδρυσε ένα προσωποπαγές, ολιγαρχικό μοντέλο κομματικής μπανανίας, χωρίς, δυστυχώς, ουσιαστικές αντιστάσεις από κανέναν, επέβαλε την προεδρική εκλογή «από τον λαό» και με τον εαυτό του μοναδικό υποψήφιο. Και έτρεχαν τα πλήθη των πιστών να τον ψηφίσουν, ακόμα και χωρίς αντίπαλο. Πώς να ξεχαστεί η μέγιστη ντροπή της αποδοχής επαναληπτικής ψηφοφορίας σε συνέδριο επειδή το αποτέλεσμα δεν ήταν αρεστό στον αρχηγό; Σήμερα, ο Αλέξης Τσίπρας δημιούργησε ένα ινστιτούτο, στο μοντέλο των απερχόμενων αστών πολιτικών, για να φιλοτεχνήσει την υστεροφημία του στα ευρωπαϊκά σαλόνια, και άφησε το μαγαζί, μέσω δικών του κληροδοτηθέντων διαδικασιών, στο νέο ηγεμόνα. Ας το πούμε ξεκάθαρα: για την σημερινή κατάντια του ΣΥΡΙΖΑ, ουσιαστικός υπεύθυνος είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Ο Στέφανος Κασσελάκης, απλά, βάζει τώρα την ταφόπλακα.
«Τα Ιουλιανά και η αποστασία δεν είναι στην κουλτούρα της Αριστεράς και ο δημοκρατικός λαός τούς έδειξε τον δρόμο την Κυριακή». Τα ταχύρυθμα φροντιστήρια δεν επαρκούν για την κατανόηση και την εμβάθυνση τέτοιων ιστορικών γεγονότων, κυρίως όταν ο μαθητής είναι πολιτικά αδαής και ειδικεύεται μόνο στο τικ-τοκ, στην λάιφ στάιλ επικοινωνία και στις κορώνες «σας αγαπώ» όπως στα ριάλιτι σόου. Ας προσέχουν οι σύμβουλοι του Κασσελάκη τι του υπαγορεύουν να δηλώνει. Οι ιστορικά φορτισμένες έννοιες δεν είναι στιχάκια τραγουδιών κι ούτε ερμηνεύονται με κορώνες χυδαίου αυριανισμού.
«Όσο είμαι πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, σύμπραξη με το απονομιμοποιημένο μόρφωμα "Νέα Αριστερά" δεν πρόκειται να υπάρξει». Του είπαν του Κασσελάκη οι δύσοσμοι υποβολείς του ότι «μόρφωμα» στον δημόσιο λόγο ήταν μόνο η Χρυσή Αυγή; Ο χαρακτηρισμός «απονομιμοποιημένο μόρφωμα», εκτός του ότι επιβεβαιώνει ότι ο αυριανισμός επιστρέφει και παγιώνεται επικίνδυνα εντός του ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς αναφέρεται στις βουλευτικές έδρες της Νέας Αριστεράς. Να επιστραφούν, λοιπόν, οι έδρες και να δοθούν σε νέους υπαλλήλους του μαγαζιού που θα εξαρτώνται απολύτως από το αφεντικό. Γιατί, δυστυχώς, το στελεχικό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ, για λόγους πολιτικής αλλοτρίωσης ή καριέρας, έχει υποστεί οριστική απονεύρωση και μετάλλαξη. Έτσι, ο αδιαμεσολάβητος πρόεδρος δηλώνει ευθαρσώς ότι αυτός αποφασίζει για συμπράξεις ή αποκλεισμούς, μιας και κομματικά όργανα δεν υφίστανται στην πράξη και τα πρωτοκλασάτα στελέχη είναι πλέον διακοσμητικά. Είναι αναγκαίο, λοιπόν, να παραμείνουν οι έδρες στη Νέα Αριστερά μήπως και δούμε κάποιες κοινοβουλευτικές πρωτοβουλίες σε αριστερή κατεύθυνση.
«Οι πόρτες του ΣΥΡΙΖΑ είναι ανοιχτές σε όσους συμπολίτες μας απογοητεύτηκαν από τα δρώμενα του τελευταίου χρόνου και επιθυμούν να επιστρέψουν». Δεν γνωρίζω πόσος κόσμος της Νέας Αριστεράς, απλά μέλη ή κεντρικά στελέχη, ασφυκτιούν στην πολιτική μοναξιά ενός μικρού κόμματος, έχουν εθιστεί στον κυβερνητισμό και σκέφτονται την επιστροφή στον ΣΥΡΙΖΑ ή τις διεργασίες για ένα μέτωπο ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά. Ο Κασσελάκης τους ανοίγει την πόρτα αρκεί να επιστρέψουν κατά μόνας, με σκυμμένο το κεφάλι και σε πλήρη συμμόρφωση και υποταγή. Αν είναι ισχυρή αυτή η εκδοχή, σημαίνει ότι οι επιπτώσεις του τσιπρικού μοντέλου διατρέχουν καθοριστικά και το δυναμικό της Νέας Αριστεράς, όποτε θα είναι άξιο μιας απαξιωτικής και θνησιγενούς μοίρας.
Ας το δούμε, όμως, διαφορετικά: αν ένα κόμμα που διαθέτει υπολογίσιμη κοινοβουλευτική ομάδα πάρει συνεδριακές αποφάσεις σε αριστερή και κινηματική κατεύθυνση και αναλάβει δύσκολες αλλά αναγκαίες πρωτοβουλίες διαλόγου και κοινής δράσης στην Αριστερά, θα έχει αρκετές πιθανότητες να σταθεροποιηθεί στο πολιτικό σκηνικό. Ως μια μικρή και συνεπής αριστερή δύναμη, με σημαντικό ειδικό βάρος και ελκυστική πολιτική εμβέλεια. Small is Beautiful. Σαν το παλιό ΚΚΕ Εσωτερικού!
Πάνος Δημητρούδης