Η Άννα Ιβάνκοβα ήταν τρανς γυναίκα, χορεύτρια, περφόρμερ κι εργαζόταν στο club «Κούκλες». Με καταγωγή από την Κούβα, γνωστή και ως Άννα Χερνάντεζ ή Ιβάνκα, ήρθε στην Ελλάδα για ένα καλύτερο μέλλον. Στις 10 Ιουλίου 2023 βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμα που ζούσε στον Άγιο Παντελεήμονα. Αναδημοσιεύουμε δύο κείμενα της Άννας Κουρουπού στη μνήμη της με αφορμή την εκδίκαση της υπόθεσης στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο την περασμένη Τετάρτη 5 Ιουνίου 2024.
10 Ιουλίου 2023, η μέρα που βρέθηκε νεκρή
Ξύπνησα μ’ ένα χαμόγελο.
Η Ολλανδία μάς έδειξε πάλι τον δρόμο της ελευθερίας.
Τρανς γυναίκα κέρδισε τον πρώτο τίτλο σε καλλιστεία.
Είναι αυτό δικαίωση και χαμογελάς σαν γύφτικο σκεπάρνι;
Αν είναι λέει!
Η ευτυχία στο πρόσωπο αυτής της κοπέλας, απαντά σε κάθε αμφιβολία.
Μόνο εμείς ξέρουμε πώς και πόσο καταχωνιάσαμε στο πολύ μέσα της ψυχής μας, επιθυμίες, αυτοέκφραση, όρεξη για ζωή, για να προστατέψουμε κάπως μια ήδη προδιαγεγραμμένη πορεία.
Όταν έφηβα, παρουσιάστηκε ο κόσμος μπροστά μας, δεν είχαμε ιδέα.
Όλα στο πολύ τους. Γιατί έτσι πρέπει να είναι οι νέοι άνθρωποι.
Μας έκοψαν τα φτερά απότομα, βίαια, απάνθρωπα.
Κι όταν κουρνιάζεις, δεν είσαι κίνδυνος.
Κι εμείς, φίλες μου, κουρνιάσαμε.
Όταν βγάζαμε είτε δειλά, είτε με θράσος το κεφάλι για ανάσες, καραδοκούσαν τα θηρία.
Αλλά το κάναμε, με πολύ κόστος. Συνήθως με τη ζωή μας.
Πόσες φίλες μας χάσαμε θε μου!
Πόσα λουλούδια έκοψε άγρια αυτό το μαχαίρι, που κυριαρχεί αιώνες τώρα και όλο ακονίζεται και ακονίζεται και γυαλίζει υπερφίαλο, σε περίοπτη θέση σε κάθε κοινωνία, σε κάθε σπίτι!
Πως να μη χαμογελάσω σαν ηλίθια όταν είδα μια τέτοια «ελαφριά» είδηση;
Κοιμήθηκα με δεκανίκι ένα Zanax, πικρό στο στόμα μου και μια πληγή στη ψυχή μου ορθάνοιχτη.
Μια εικόνα στο μυαλό μου, πολύ άσχημη, τρομακτική, απόκοσμη.
Ένα χαμόγελο ανθισμένο – τόσο μυρωδάτο – έγινε μια ίσια γραμμή.
Δυο μάτια αληθινά κάρβουνα έσβησαν ορθάνοιχτα.
Ένα σώμα γεννημένο με μουσική, άπληστο για το «ευ» της ζωής , άκαμπτο.
Και κόκκινο. Τόσο αίμα. Τόσο ΜΙΣΟΣ.
Η Άννα νεκρή. Σφαγμένη.
Πώς να χωρέσει ακόμη μια φίλη μας σ’ ένα τάφο;
Σε ποιο λάκκο θα βάλουμε τη χαρά;
Γιατί να χορεύει μόνο για τα μάτια του χάρου;
Άδεια σακιά που γέμισαν με μίσος που δεν κατάκτησαν την ελευθερία τους.
Που είναι μίζεροι με τη ζωή τους.
Που θέλουν αλλά δεν μπορούν.
Αυτοί μας σφάζουν αδερφές μου.
Αυτοί!
Είναι τόσο δηλητηριασμένο το αίμα τους, που και στο θάνατό μας, μας λοιδορούν.
Μας χλευάζουν.
Ακόμη και νεκρές μας φοβούνται.
Δεν αντέχουν επειδή φοβούνται. Φοβούνται γιατί δεν αντέχουν.
Και κρυφογελούν τώρα, μειδιάζουν για τον «έναν λιγότερο», ρωτούν τάχα αθώα – Γιατί δεν κάνετε πορείες για όλες τις δολοφονίες;
Για όλους αυτούς, σήμερα στις 20.00, πάμε να μυρίσουμε το αίμα της, στη γειτονιά της, στον Άγιο Παντελεήμονα.
Τραυματισμένες αλλά πάντα μα πάντα δυνατές.
Κι αν βγουν άγρια ένστικτα απ’ τη γεύση του αίματος , ακόμη καλύτερα.
Όταν σκοτώνουν μια φίλη μας «πολλαπλασιαζόμαστε».
Για την Άννα, για όλες όσες ένιωσαν το μαχαίρι στη σάρκα τους.
Για τα νέα παιδιά που ψάχνουν παρηγοριά σε ένα μήνυμα.
Που πονάνε και φοβούνται.
Εμείς πρέπει να τους πούμε «σιγά μη φοβηθείτε».
Άλλη μια φορά πρέπει να δείξουμε πως είμαστε πιο δυνατές.
5 Ιουνίου 2024, η ημέρα εκδίκασης
Το επιχείρημα της δεκαετίας του ‘70 πως ο «αθώος αρσενικός» δεν είχε πάρει χαμπάρι, ότι δεν είναι «κανονική» γυναίκα και την πάτησε - άρα γι’ αυτό θύμωσε και αντέδρασε «άσχημα», ευτυχώς σε μια έδρα εννέα γυναικών δικαστών, δεν έπιασε.
Θα μου πεις, κάτι πρέπει να ισχυριστεί προς υπεράσπισή του.
Απλά είναι γελοίο στην εποχή μας.
Συν τις καίριες ερωτήσεις της προέδρου, που δεν άφησαν περιθώριο για παραμύθια, με αποτέλεσμα την ποινή των ισοβίων - με ό,τι αυτό σημαίνει...
* παραμένει συγκλονιστικό - και για κλάσματα δευτερολέπτου καθηλωτικό - να είσαι μπροστά στον δολοφόνο ενός τόσο στυγερού εγκλήματος.
** πικρή - σκέτο φαρμάκι - η διαπίστωση πως η κοινότητα και οι συλλογικότητες ήταν τόσο έντονα απούσες.
Ο «συγκλονισμός» της 10ης Ιουλίου του 2023, ούτε έναν χρόνο δεν κράτησε.
Δεν ήταν λευκή βλέπεις.
Δεν ήταν Ελληνίδα.
Μετανάστρια ήταν, τρανς γυναίκα ήταν, σεξεργάτρια ενίοτε ήταν.
Δεν είχε "προδιαγραφές" ούτε για μαχητικό φεμινισμό , ούτε για μαζώξεις αγανάκτησης. Έκανε και ζέστη...