Η Ανδριανή γεννήθηκε στο Οράν της Αλγερίας, κόρη μεταναστών και ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία 5-6 ετών. Πολιτικοποιημένη από νέα εντάχθηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού. Εργαζόταν στο Πολυτεχνείο, στη σχολή Χημικών Μηχανικών, ως ιδιαιτέρα του καθηγητού και υπεύθυνη των παρασκευαστηρίων. Γνώρισε τον Γιάννη Καρδαρά το 1979, σε μία γιορτή δικηγόρων και ερωτεύτηκαν. Παντρεύτηκαν το 1980 και απέκτησαν τον Λεωνίδα ένα χρόνο μετά.
Στη Βούλα η Ανδριανή ήρθε το 1986 και σύντομα έγινε πρόεδρος του συλλόγου γονέων του 1ου δημοτικού σχολείου όπου φοιτούσε ο γιός της. Εντάχθηκε στον Συνασπισμό από τη συγκρότησή του. Παράλληλα ασχολήθηκε με τα αυτοδιοικητικά, συμμετέχοντας στον συνδυασμό ΕΥΝΙΚΗ τη δεκαετία του 1990, αποκτώντας εμπειρίες και γνώσεις στα ζητήματα της περιοχής μας. Στη συνέχεια εντάχθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ιδρύθηκε και στην ΡΙΚΙΠ, την αυτοδιοικητική μας παράταξη έχοντας πάντα ενεργό ρόλο όχι μόνο στις συζητήσεις αλλά και σε κάθε δράση στη γειτονιά μας. Ήταν πάντα υποψήφια δημοτική σύμβουλος προσθέτοντας με το κύρος της στην παράταξη. Μετά την αποχώρηση στελεχών από τον ΣΥΡΙΖΑ εντάχθηκε στη Νέα Αριστερά με την ίδια ζέση και συνέπεια στις αρχές της αριστεράς.
Η παρουσία της ήταν πάντα δημιουργική. Ο λόγος της ήρεμος, φιλικός και με προτάσεις. Ως γνωστό και αγαπητό μέλος της κοινότητας μας συνέβαλε στην προώθηση των αξιών, των ιδεών και των θέσεων του πολιτικού μας χώρου σημαντικά. Όμως η Ανδριανή εκτός από δραστήρια πολιτικά γυναίκα ήταν και μία καλή φίλη για τους περισσότερους και τις περισσότερες από μας. Ήταν μια ευαίσθητη γυναίκα για την οποία πάντα είχε προτεραιότητα ο Γιάννης, ο Λεωνίδας και τα εγγόνια της, ο Γιάννης και ο Φώτης. Για όλους ήταν περήφανη και στοργική.
Η Ανδριανή ήταν μια δυνατή γυναίκα, θεωρούσαμε ότι θα την είχαμε για πάντα κοντά μας. Για όλους εμάς τους συντρόφους και τους φίλους της είναι μια μεγάλη απώλεια. Θα τη θυμόμαστε πάντα με γλύκα και αγάπη.
Για την οικογένειά της δεν βρίσκω λόγια να πω. Μόνο τα ειλικρινή συλλυπητήρια όλων μας και την ευχή να είναι όλοι γεροί και να τη θυμούνται στα καλύτερά της.