Έφυγε η Ζωή της Αριστεράς, της Νομικής, του Δημόκριτου, του ΚΚΕ εσωτ., του Συνασπισμού, του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και της Νέας Αριστεράς.
Σε όλη της τη ζωή την συντρόφευε, ο στίχος του ποιητή: "Σημασία έχει τώρα τι λες". Σε αυτόν τον διαρκή αγώνα ανανέωσης, ήταν οδοιπόρος να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης, να αλλάξουμε την ζωή μας, για ένα καλύτερο αύριο.
Παρούσα στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τη διάσωση του πάρκου Κύπρου και Πατησίων όπως και κατά του νεοναζιστικού μορφώματος την ώρα που έσπαγε το "αυγό του φιδιού ".
Η αποτελεσματικότητά της, με μια "ικανότητα εγρήγορσης και αντίστασης", ενάντια στους νεοναζί στην πλατεία Αμερικής ήταν εξαιρετική. Μαζί με τις άλλες θαλασσομάχες Διαμαντω και Ρεγγίνα έκαναν την μεγάλη Ναυμαχία της Πλατείας. Όπου βούλιαξαν όλα τα σχέδια των νεοναζιστών για την κατάληψη των πλατειών.
Την έβριζαν με όνομα και επίθετο σε όλους τους Αγίους της Αχαρνών. Παντελεήμονα και Νικόλαο. Ένα σεξιστικό παραλήρημα για τους μετανάστες ήταν οι βρισιές τους.
Μια αριστοφανικου τύπου απάντηση τους γύριζε σκουπίδι στο πρόσωπό τους, στην άθλια ναζιστική ηθική τους. Έναν ολόκληρο χειμώνα η Ζωή ήταν παρούσα στην συνέλευση της πλατείας, κάθε Τρίτη στις 7μμ. Η Ζωή ήταν παρούσα και με διάθεση προσφοράς σε όλες τις δραστηριότητες των οργανώσεων της 6ης Δ.Κ, παρούσα και αρωγός στις περισσότερες δράσεις της Νομαρχιακής Επιτροπής Α' Αθήνας, καθώς και σε κεντρικές χρεώσεις, με χαμόγελο και αποτελεσματικότητα. Η Ζωή ήταν παρούσα σε παρέες και γλέντια, με πάθος για να ζήσει.
Τώρα ξεκίνησε το ταξίδι για να ανταμώσει τον Στέφανο σε ένα δικό τους Δημηνιό ,αφού όπως έλεγε (συνέπεια της εργασίας και συναναστροφής της στον Δημόκριτο) «η ενέργεια δεν χάνεται».
Η Ζωή ήταν και θα είναι παρούσα σε κάθε πάρκο σε κάθε πλατεία αγώνα, για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, για τον πολιτισμό. Για την Αριστερά.
Τα θερμά μας συλλυπητήρια στις κόρες της Έλενα και Μαρία, στον εγγονό της Στεφαν.