Μετά από δεκατρία χρόνια διώξεων, με τα οκτώ πρώτα να τα περνάει οιονεί φυλακισμένος στην πρεσβεία του Εκουαδόρ στο Λονδίνο και τα πέντε τελευταία ως κρατούμενος σε απομόνωση στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του Μπέλμαρς στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο προμηθέας της δημοσιογραφίας είναι ελεύθερος.
Ο Ασσάνζ, μέσω του Wikileaks έφερε στη δημοσιότητα έγγραφα, στοιχεία και ντοκουμέντα που αφορούσαν και αφορούν μόνο το δημόσιο συμφέρον. Αυτό, την πραγματική ουσία της δημοσιογραφίας, οι ΗΠΑ το ονόμασαν κατασκοπεία και του απήγγειλαν αντίστοιχες εξοντωτικές κατηγορίες. Ακόμα και η ίδια η κατάληξη της υπόθεσης που επέβαλε η κυβέρνηση των ΗΠΑ, εξαναγκάζοντας τον Ασσάνζ να δηλώσει ένοχος σε πλημμεληματικής φύσης κατηγορίες για κατασκοπεία για να τον απελευθερώσουν, δηλώνουν ξεκάθαρα πως για τις ΗΠΑ, η αποκάλυψη των εγκλημάτων της αποτελεί έγκλημα… Όμως, όπως είχε δηλώσει και η Στέλλα Ασσάνζ – Μόρρις, η γυναίκα του Τζούλιαν, στην εκδήλωση που είχε διοργανώσει το ΜέΡΑ25 στο Τριανόν τον Μάρτη του 2023: «ο Τζούλιαν το μόνο που έκανε ήταν να δουλεύει με τους κανόνες: για την αξιοπρέπεια, για την ελευθερία της πληροφορίας, για τη δημοκρατία, για τη λογοδοσία».
Η υπόθεση του Τζούλιαν Ασσάνζ μας διδάσκει τουλάχιστον τρία μαθήματα:
Πρώτο και κύριο μάθημα είναι πως κανένας αγώνας δεν είναι μάταιος. Όλα αυτά τα χρόνια εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, παντού, δεν ξεχάσαμε τον Τζούλιαν, διαδηλώναμε, παλεύαμε και επαναφέραμε το θέμα στη δημοσιότητα ξανά και ξανά. Αυτή η διαρκής πίεση είναι που έφερε την απελευθέρωση του Τζούλιαν.
Δεύτερο μάθημα είναι πως στα δύσκολα λίγοι μιλούν, στα εύκολα όλοι. Πολλές και πολλοί είναι εύκολοι στα λόγια τώρα που το ζήτημα κρίθηκε. Οι ίδιες και οι ίδιοι ήταν βέβαια σιωπηλοί και απαθείς όταν το ζήτημα ήταν ακόμα ανοιχτό. Το βλέπουμε τώρα, που άνθρωποι οι οποίοι ποίησαν τη νήσσαν το 2017, όταν μέσω του Γιάνη Βαρουφάκη, ο Ασσάνζ ζητούσε από την τότε κυβέρνηση να του παραχωρήσει άσυλο, τώρα, ως όψιμοι συμπαραστάτες του Τζούλιαν, προσπαθούν να τον οικειοποιηθούν, μιλώντας με στόμφο για δικαίωσή του, για την ελεύθερη δημοσιογραφία, την ελευθερία του λόγου και λοιπά ρητορικά.
Τρίτο μάθημα είναι πως απαιτεί αρετή και τόλμη η πραγματική δημοσιογραφία. Σε έναν κόσμο όπου τα μίντια ελέγχονται απόλυτα από το μεγάλο κεφάλαιο -τραπεζικό, εφοπλιστικό, στρατιωτικο/βιομηχανικό- και το πολιτικό προσωπικό του, ο Τζούλιαν Ασσάνζ μάς έδειξε πως ο δρόμος της πραγματικά ελεύθερης δημοσιογραφίας, απαιτεί αρετή, τόλμη, αλλά και θυσία. Δουλειά όλων μας είναι να προστατεύουμε εκείνες και εκείνους που ως σύγχρονοι προμηθείς, μας δίνουν, με κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή, τη «φωτιά» της εποχής μας: την πληροφορία και τη γνώση, αυτά που οι εκμεταλλευτές μας δεν θέλουν να μαθαίνουμε.
Τέλος, για όλους εμάς στο ΜέΡΑ25 και στο DiEM25, στα οποία ο Τζούλιαν είναι μαζί μας από την αρχή ως ιδρυτικό μέλος, αποτελεί ορόσημο η απελευθέρωση του συντρόφου μας. Γνωρίζουμε καλά πως δεν υπάρχει τελική ήττα και τελική νίκη. Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι είμαστε όλες και όλοι ελεύθεροι.