Στις 28 και 29 του Ιούνη πραγματοποιήθηκε στην Πάτρα, στη γωνιά του Έσπερου στην Πλατεία Γεωργίου, το 5ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ το οποίο οργανώνεται ετησίως από την Κίνηση Υπεράσπισης Δικαιωμάτων Προσφύγων/ισσών και Μεταναστών/τριών. Εκατοντάδες φίλοι και φίλες της Κίνησης, και –ελπιδοφόρα– πολλή νεολαία, συμμετείχαν και παρακολούθησαν τις εκδηλώσεις αυτής της αντιρατσιστικής γιορτής.
Η πρώτη μέρα του Φεστιβάλ (28 Ιούνη) ξεκίνησε με ένα εξαιρετικά επίκαιρο πάνελ, με τίτλο «Επαναπροωθήσεις – Ναυάγια – Παλαιστίνη». Ο διασώστης Ιάσονας Αποστολόπουλος με γλαφυρό και αποκαλυπτικό τρόπο παρουσίασε τη συστηματικότητα με την οποία οι ελληνικές λιμενικές αρχές παρανομούν και δολοφονούν πρόσφυγες/ισσες στις επιχειρήσεις απώθησής τους από τα ελληνικά παράλια, με τραγικό αποκορύφωμα των πρακτικών αυτών το δολοφονικό ναυάγιο της Πύλου. Η Χριστιάνα Μουρούζη, υπεύθυνη ανθρωπιστικών υποθέσεων της οργάνωσης «Γιατροί χωρίς σύνορα», ανέδειξε τα πολλαπλά προβλήματα και προσκόμματα που αντιμετωπίζουν από τις ελληνικές και γενικότερα τις ευρωπαϊκές αρχές τα πλοία που θέλουν να προσφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια. Τέλος, συγκλονιστική ήταν η ομιλία του Μοχάμετ Αμπουασάμπε, εκπροσώπου της παλαιστινιακής παροικίας Ελλάδας. Δεν περιορίστηκε στην περιγραφή της γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού από τις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής. Απαίτησε με τον μεστό πολιτικό του λόγο πολιτική συστράτευση στον παλαιστινιακό αγώνα. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε, στη συνέχεια, η παλαιστίνια ποιήτρια και ακτιβίστρια Dana Dajani. Μέσα από μια εμπνευσμένη θεατρική απαγγελία δύο ποιημάτων της, δήλωσε εμφατικά ότι επιλέγει την ταυτότητα της Παλαιστίνιας, προτρέποντας όλους και όλες σε αντίστοιχη πολιτική επιλογή. Ακολούθησε η προβολή του καφκικού ντοκιμαντέρ «142 Χρόνια» του Στέλιου Κούλογλου, το οποίο καταδεικνύει τον σαδιστικό παραλογισμό του ελληνικού δικαστικού συστήματος που καταδικάζει συστηματικά σε εξοντωτικές ποινές πρόσφυγες, βαφτίζοντάς τους διακινητές. Η βραδιά έκλεισε με αισιοδοξία από τις έντεχνες μελωδίες του συγκροτήματος «Αγύρτες».
Η δεύτερη μέρα του Φεστιβάλ (29 Ιούνη) περιλάμβανε ένα διαθεματικό πάνελ γύρω από ζητήματα διαφορετικότητας, με τίτλο «Μιλώντας για τον ρατσισμό και τους κοινωνικούς αποκλεισμούς». Διαφορετικότητες όπως αυτές των μεταναστών/τριών, των αναπήρων, των κουήρ, των ψυχικά «ασθενών», οι οποίες συχνά εκλαμβάνονται να υπονομεύουν τις συνοριογραμμές της εθνικής, φυσιολογικής και ετεροκανονικής τάξης και κατάταξης, αναδείχθηκαν και συζητήθηκαν σε βάθος. Η Μαριλένα Σουλοζέκη, από την Πρωτοβουλία Αλβανών Μεταναστών και Αλληλέγγυων, αναφέρθηκε λεπτομερώς στις ταξικές διακρίσεις που υφίστανται οι μετανάστες/τριες από την Αλβανία ειδικά σε σχέση με τα ζητήματα της ιθαγένειας και της συνταξιοδότησης. Ο Αντώνης Ρέλλας, από την Κίνηση Χειραφέτησης Αναπήρων «Μηδενική Ανοχή», ανέδειξε το ζήτημα του μισαναπηρισμού, το οποίο, όπως τόνισε, προκύπτει όχι από τις βλάβες καθεαυτές των σωμάτων, αλλά από τις αντιλήψεις που καλλιεργεί για τις βλάβες η ιδεολογία της εξιδανικευμένης κανονικότητας και των ικανών σωμάτων. Αναφέρθηκε εκτενώς στην ευγονική προπαγάνδα και στα μισαναπηρικά εγκλήματα που παράγει, όπως το αποτρόπαιο του Αντώνη Καρυώτη τον Σεπτέμβριο του 2023. Η Ελεάνα Κόλλια, από την κουήρ κοινότητα, με έναν έντονα βιωματικό λόγο, έθεσε σειρά ζητημάτων που σχετίζονται με την ιδεολογία και την επιβολή της ετεροκανονικότητας. Υπερασπίστηκε την ανεξαρτησία της σεξουαλικής έκφρασης από το βιολογικό φύλο, αν και υπογράμμισε ότι συχνά και από επίσημα χείλη η βιολογία επιστρατεύεται για την «αιτιολόγηση» σεξουαλικών κακοποιήσεων γυναικών, τρανς και κουήρ ατόμων. Τέλος, ο Θεόδωρος Μεγαλοοικονόμου, ψυχίατρος–ακτιβιστής, υποστήριξε με επιχειρήματα και παραδείγματα ότι η ψυχική υγεία καταλήγει συχνά να εξαρτάται από τον βαθμό ευθυγράμμισης των ατόμων στις επιβολές της κυρίαρχης κανονικότητας. Ως εκ τούτου, η ψυχοθεραπεία (με ή χωρίς ψυχοφάρμακα) αποσκοπεί κυρίως στην «καταλληλοποίηση» των ατόμων στις καπιταλιστικές εργασιακές και καταναλωτικές προσδοκίες. Δεν παρέλειψε να χαρτογραφήσει την αποκαρδιωτική εγκατάλειψη του χώρου της δημόσιας (ψυχικής και όχι μόνο) υγείας στη νεοφιλελεύθερη κερδοσκοπία. Ακολούθησε ζωηρή συζήτηση γύρω από τα παραπάνω ζητούμενα, με κεντρικότερο τον τρόπο με τον οποίο η κυρίαρχη, ηγεμονική ιδεολογία καταφέρνει να (ανα)παράγει τις θέσεις της και μέσα από απόψεις και συμπεριφορές ατόμων από κοινότητες διαφορετικοτήτων. Η βραδιά έκλεισε με έντονες μουσικές από το συγκρότημα «Υπεραστικοί» με πολιτικά τραγούδια και από το συγκρότημα Grey Gallows με τον μοναδικό darkwave ήχο τους.
Το Φεστιβάλ οργανώθηκε με μεράκι και έμπνευση. Είχε ψυχή, από την ψυχή των παλαιότερων και νεότερων μελών της Κίνησης Υπεράσπισης Δικαιωμάτων Προσφύγων/ισσών και Μεταναστών/τριών της Πάτρας που χρόνια τώρα, ακούραστα, διατρανώνουν το αίτημα της αλληλεγγύης.