Δημοκρατική, προοδευτική, αντιρατσιστική, οικολογική, φεμινιστική, εν ολίγοις ζωντανή και συμπεριληπτική –στοίχημα ζωής για τη γαλλική κοινωνία. Όσο και σε όσα δεν υπήρξε, προέχει να αναθεωρήσει με γενναιότητα. Ανάγκη κατεπείγουσα, κραυγή αγωνίας και ταυτοχρόνως απόλυτης βεβαιότητας ως προς τη σημασία της για την οικοδόμηση όχι ενός μέλλοντος μακρινού, αλλά ενός παρόντος που ήδη βρίσκεται σε ομηρία.

Στην εκπνοή του χρόνου πριν τη δεύτερη αναμέτρηση των γάλλων ψηφοφόρων, με τις αγωνίες και τη συνείδηση τους μπροστά στην κάλπη, ο διευθυντής του πασίγνωστου θεατρικού φεστιβάλ της Αβινιόν, Ντιάγκο Ροντρίγιεζ, κάλεσε –μαζί με πλειάδα καλλιτεχνών κάθε είδους– σε ολονυχτία αντίστασης απέναντι στην επελαύνουσα φασιστική απειλή, το βράδυ της Πέμπτης, 4 Ιουλίου. Η Τέχνη ως φάρος απέναντι στον απειλητικό πολιτικό και κοινωνικό ζόφο και ως προμαχώνας ελευθερίας. Μαζί με τα συνδικάτα, τα κινήματα εργαζομένων, νέων, γυναικών, μεταναστών, υπερασπιστών της ειρήνης. Δημοκρατική πολυχρωμία ως μόνη ανάσα ζωής κόντρα στο φαιό.

Ο εξωραϊσμένος φασισμός της Alt-Right και της Μαρίν Λεπέν, όπως και του ευνοουμένου της, ευειδούς 28χρονου Ζορντάν Μπαρντελά (που με τις αφρικανικές του ρίζες και τις ακραία ρατσιστικές, αντιμεταναστευτικές του θέσεις δικαιώνει τις αντιλήψεις πολλών κοινωνικών και πολιτικών επιστημόνων γύρω από την άρνηση πρωτογενών ταυτοτήτων, τη δημιουργία νέων και την υστερία ενσωμάτωσης στις ελίτ των χωρών υποδοχής), αποτυγχάνει να κρύψει τα φάλτσα του πυρήνα του: όλοι οι πολιτισμοί δεν είναι ίσοι, κάποιοι έμειναν πιο πίσω στην εξελικτική αλυσίδα, ρήσεις που ακόμα και τώρα υποψήφιοι του Εθνικού Συναγερμού δεν κρατήθηκαν να μην εκφράσουν. Η Λεπέν εξοργίζεται, ωστόσο, το καράβι της δεν κλυδωνίζεται καν.

Το βράδυ της Κυριακής, η Γαλλία, η Ευρώπη, ο κόσμος θα γνωρίζει την τελική ετυμηγορία. Σειρά θα έχουν τα σενάρια διακυβέρνησης. Στην περίπτωση νίκης Μπαρντελά, διακυβέρνησης που μπορεί να αγγίξει την πραγματική εξουσία. Στην περίπτωση του Νέου Λαϊκού Μετώπου, διακυβέρνησης με ορατές αναταράξεις και πιθανές παγίδες, όπου η εξουσία –η πραγματική– δύσκολα θα προσεγγιστεί .Όπως και να το δει όμως κανείς, άλλος δρόμος δεν υπάρχει για την 5η Γαλλική Δημοκρατία, εκτός από τη διάσωση ή το οριστικό της τέλος.

 

ΓΙΑ ΤΗΝ 
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, 
ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ
ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ

Copyright © 2024 - All rights reserved

 | 

Developed by © Jetnet