Κάθε ώρα που περνά, επιβεβαιώνεται η διαπίστωση ότι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών άνοιξε ένα νέο κύκλο στην πολιτική ζωή του τόπου. Θα επιταχύνει τις εξελίξεις στα κόμματα; Θα φέρει πλησιέστερα τον ορίζοντα των εθνικών εκλογών;
Η κρίση που διαπερνά κατεξοχήν τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, κρίση ιδεολογικού και πολιτικού προσανατολισμού, οργανωτικής συνοχής και ελλειμματικής απεύθυνσης στους πολίτες, δεν εξαιρεί τη ΝΔ. Σοβεί από καιρό στο κυβερνών κόμμα, όμως το ηχηρό «παρών» το έδωσε το απόγευμα της Δευτέρας στο Πολεμικό Μουσείο, στην παρουσίαση του βιβλίου του Μανώλη Κοττάκη «Οι Απόρρητοι Φάκελοι του Καραμανλή» από τον Κώστα Καραμανλή και τον Αντώνη Σαμαρά. Είναι χαρακτηριστικό ότι αρχικά η εκδήλωση, προγραμματισμένη πριν από τις ευρωεκλογές, προέβλεπε έναν ομιλητή, τον Κ. Καραμανλή. Ήταν μετά το απογοητευτικό 28% της ΝΔ στις κάλπες του Ιουνίου που αποφασίστηκε, ύστερα από συνεννόηση των δύο πρώην πρωθυπουργών και πρώην προέδρων του κόμματος, να μιλήσει και ο Α. Σαμαράς.
Ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα της αποκαθήλωσης του Κυριάκου Μητσοτάκη; Μένει να φανεί. Αρχές φθινοπώρου ίσως επιβεβαιωθεί η υπόνοια ότι στο Πολεμικό Μουσείο εκδόθηκε ένα… πολεμικό ανακοινωθέν.
Ήταν σίγουρα η δεύτερη ψυχρολουσία για τον πρωθυπουργό, μετά τη σφοδρή κριτική που του επιφύλαξαν τρεις δεκάδες βουλευτών στη συνεδρίαση της ΚΟ της ΝΔ την περασμένη εβδομάδα –η δεύτερη και, κατά πάσα πιθανότητα, η καθοριστική των εξελίξεων. Μετά το Πολεμικό Μουσείο κανείς δεν μπορεί να κάνει πίσω.
Αλλά γιατί οι δύο πρώην επέλεξαν να ανοίξουν μέτωπο εναντίον του νυν τώρα, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, με επίσης απογοητευτικές επιδόσεις στις ευρωκάλπες, μαστίζονται από εσωστρέφεια;
Το έκαναν επειδή διέβλεψαν κίνδυνο συσπείρωσης της αντιπολίτευσης, το ενδεχόμενο στην πορεία προς τις εθνικές εκλογές να προκύψει κάτι σαν το Νέο Λαϊκό Μέτωπο στη Γαλλία του αμέριμνου Μακρόν; Μακράν απίθανο… Εξάλλου η συνέργεια είχε ήδη παρελθόν. Από το δείπνο Καραμανλή - Σαμαρά στη ΔΕΘ το Σεπτέμβριο του 2022, μετά από πρόσκληση του πρώτου.
Το ισχνό 28% ήταν η ευκαιρία που περίμεναν από καιρό, ανησυχώντας μπροστά στον διαφαινόμενο κίνδυνο η ΝΔ, παρά τις αγκυλώσεις της αντιπολίτευσης, να καταρρεύσει υπό την ηγεσία του Κ. Μητσοτάκη, χάνοντας κρίσιμες ψήφους κυρίως προς τα δεξιά άκρα του εκλογικού χάρτη –ανησυχία που προφανώς την ενέτειναν οι υψηλές επιδόσεις της Ακροδεξιάς στις κάλπες της 9ης Ιουνίου πανευρωπαϊκά.
Από αυτή την άποψη, στον πλούτο των συμπερασμάτων που προσφέρουν αφειδώς οι δύο «παράλληλες» ομιλίες –από την καταιγιστική αποδόμηση της κυβερνητικής πολιτικής και τη ριζική αποδοκιμασία του πρωθυπουργού, τον οποίο ο Α. Σαμαράς ουσιαστικά περιέγραψε ως ξένο σώμα στη ΝΔ, χρεώνοντάς του «το χειρότερο εκλογικό αποτέλεσμα» του κόμματος, μέχρι τη δημιουργία «της μικρότερης και πιο φοβικής Νέας Δημοκρατίας όλων των εποχών» –ξεχωρίζουν κάποια από τα πολλά σημεία που απευθύνονται στο δεξιό έως ακροδεξιό ακροατήριο για να το καθησυχάσουν ότι δεν είναι ορφανό από ηγεσία.
«Πώς γίνεται όταν όλη η Δύση στρέφεται πιο δεξιά, ορισμένοι να αναζητούν διαρκώς τους ανεμόμυλους ενός φαντασιακού Κέντρου; Πώς μπορεί να λειτουργήσει μια κεντροδεξιά παράταξη χωρίς τη Δεξιά, και με ένα Κέντρο “φάντασμα”, που ο καθένας το ορίζει όπως θέλει;» (Α. Σαμαράς).
«Το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα ενίσχυσε τις πολιτικές δυνάμεις που υπεραμύνθηκαν της ταυτότητας, ατομικής, εθνικής και ευρωπαϊκής […] Φαινόμενα όπως η προσπάθεια αποπνευματικοποίησης της Ευρώπης, η προσπάθεια αποχριστιανοποίησης και η ραγδαία “ισλαμοποίησή” της δεν οδήγησαν σε έναν πιο φιλελεύθερο κόσμο, αλλά σε έναν κόσμο μη κοινωνικό, ασύδοτο, ατομικιστικό. Οι λαοί όμως δηλώνουν ότι δεν συμφωνούν. Γι’ αυτό και υπήρξε ευρωπαϊκή στροφή προς τα δεξιά» (Α. Σαμαράς).
«Οι ηγεμονικές βλέψεις της Τουρκίας, η συστηματική επιχείρηση εκ μέρους της διεύρυνσης της ατζέντας, η ευθεία αμφισβήτηση της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας είναι δεδομένες και απροκάλυπτες. Μόνο εθελοτυφλούντες μπορούν να το αμφισβητούν. Η όποια συγκυριακή ύφεση στη ρητορική και τις έμπρακτες προκλήσεις, υπαγορευόμενη από πρόσκαιρες σκοπιμότητες, δεν πρέπει να συσκοτίζουν την αλήθεια. Ότι δηλαδή η Τουρκία έχει ξεκάθαρο αναθεωρητικό σχέδιο για την περιοχή και ευθέως απειλεί την Ελλάδα και την Κύπρο» (Κ. Καραμανλής).
«Η εικόνα της χώρας μας είναι αποκαρδιωτική. Τρώμε τη μια προσβολή, τη μια ταπείνωση μετά την άλλη! Από τους Σκοπιανούς, τους Αλβανούς και, φυσικά, τους “φίλους” μας τους Τούρκους. Καλώ τον πρωθυπουργό να αποφασίσει άμεσα την αλλαγή της ακολουθούμενης εξωτερικής πολιτικής» (Α. Σαμαράς).
«Είναι αδύνατη και αδιανόητη η σύναψη συνυποσχετικού που θα κρύβει τεχνηέντως και εκ του πονηρού, υπό το πρόσχημα της προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την οριοθέτηση της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας, την εκχώρηση, με ασαφείς και διπλωματικά ευρηματικές διατυπώσεις, δικαιώματος στο Διεθνές Δικαστήριο να αποφανθεί περί του εύρους των χωρικών υδάτων ή ακόμα και της εδαφικής κυριαρχίας νήσων και βραχονησίδων. Είμαι κατηγορηματικός σε αυτό» (Κ. Καραμανλής).
Ο Κ. Μητσοτάκης είναι σε δύσκολη θέση και έτσι θα συνεχίσει στο εξής. «Δεν σχολιάζουμε ομιλίες πρώην πρωθυπουργών», ανατέθηκε στον κυβερνητικό εκπρόσωπο Παύλο Μαρινάκη να πει αντ’ αυτού. Προσθέτοντας το τετριμμένο: «Λάβαμε πριν έναν χρόνο μια πολύ ισχυρή εντολή, υλοποιούμε ένα πρόγραμμα που στο τέλος της τετραετίας θα βελτιώσει την καθημερινότητα και για αυτό θα κριθούμε, αυτό ενδιαφέρει τον κόσμο».
Ο ίδιος, μιλώντας το βράδυ της Τρίτης στο συνέδριο του Economist, κράτησε ασφαλείς αποστάσεις από την πρόκληση. Αρκέστηκε σε «αυτό που ενδιαφέρει τον κόσμο», καταθέτοντας τις προτεραιότητές του: βελτίωση της υγείας, μείωση του κόστους ζωής, αύξηση των μισθών. Αρκούν οι υποσχέσεις για να πάρει παράταση η περίοδος χάριτος που εξασφάλισε στον Κ. Μητσοτάκη το 41%, όταν το 28% απειλεί να είναι αυτό το ποσοστό της ΝΔ στις εθνικές εκλογές; Μέχρι το φθινόπωρο, ναι…