Ακόμα και την ώρα που γράφονται αυτές ο γραμμές, τα δεδομένα αλλάζουν και προκύπτουν νέες καταστάσεις και συνθήκες. Μετά την επικράτηση του Νέου Λαϊκού Μετώπου και την απομάκρυνση της πιθανότητας η Εθνική Συσπείρωση της Λεπέν να ανέλθει στην εξουσία, οι διεργασίες είναι έντονες και αποκαλυπτικές. Πέρα από αυτό, έρχονται στο φως της δημοσιότητας και κινήσεις ενδεικτικές της σκέψης του στρατοπέδου του Μακρόν εδώ και πολύ καιρό, πριν ακόμη από τις ευρωεκλογές ή και την απόφασή του να προκηρύξει βουλευτικές εκλογές. Ενώ διαφαινόταν η ήττα και το ασταθές πολιτικό σκηνικό που θα επικρατούσε, ο Εντουάρ Φιλίπ, πρώην πρωθυπουργός σε κυβέρνηση Μακρόν και τωρινός επικεφαλής του κεντρώου σχηματισμού Horizons, μέλος της κεντρώας συμμαχίας για τις εκλογές, ήρθε μυστικά σε επαφή με τη Μαρίν Λεπέν, σε δείπνο που οργάνωσε σύμβουλος του Μακρόν. Όπως ο ίδιος εξήγησε, θέλησε να τη γνωρίσει καλύτερα, ενώ κατέληξε πως κατά τη διάρκεια της συνομιλίας τους, διαφάνηκαν οι πολιτικές τους διαφορές. Η συνάντηση αυτή προκάλεσε αντιδράσεις, καθώς δεν χρειαζόταν ένα γεύμα με τη Μαρίν Λεπέν για να δει κανείς αν έχει αντίθετες απόψεις με το μισαλλόδοξο και ρατσιστικό πρόγραμμά της. Παράλληλα, αρκετά τέτοια μυστικά δείπνα έχουν διοργανωθεί με καλεσμένους στελέχη του πολιτικού χώρου του Μακρόν και με βουλευτές ή στελέχη της Δεξιάς ή Ακροδεξιάς. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, στο ίδιο άρθρο, αναφέρουν πως σε κάποιες συναντήσεις παρευρέθη και ο Ζορντάν Μπαρντελά.
Πέρα απ’ τις συναντήσεις αυτές, η ανοιχτή επιστολή του προέδρου Μακρόν δείχνει, δίχως να κατονομάσει, πως το μόνο που επιθυμεί είναι μια νέα κυβέρνηση με συμμαχία του κόμματος του και της Δεξιάς. Αναφερόμενος αόριστα σε δυνάμεις με ευρωπαϊκό προσανατολισμό, με πίστη σε δημοκρατικές αξίες, ανακυκλώνει έμμεσα τη θεωρία των δύο άκρων, προκειμένου να δει την κατάληξη των διεργασιών για σχηματισμό κυβέρνησης του πολιτικού του χώρου με συμμαχίες στα δεξιά του, όπως άλλωστε το επιθυμούν κορυφαία στελέχη, όπως οι πρώην υπουργοί Νταρμανέν και Μπερζέ.
Αντίθετα, πληθαίνουν οι φωνές και πέρα από το Λαϊκό Μέτωπο, όπως για παράδειγμα αυτή του πρώην υπουργού Ντομινίκ Ντε Βιλπέν, που υποστηρίζουν ότι πρέπει ο Μακρόν να αναθέσει τον σχηματισμό κυβέρνησης στο πρώτο κόμμα των εκλογών, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, τηρώντας τη δημοκρατική αυτή παράδοση.
Ήδη, όπως λέγεται αυτές τις μέρες, ακόμη και μέσα στο Σαββατοκύριακο αυτό, οι τέσσερις κύριες δυνάμεις που συγκροτούν το Λαϊκό Μέτωπο θα προτείνουν ως πρωθυπουργό πρόσωπο κοινής αποδοχής για την αριστερή συμμαχία. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, φάνηκε ξεκάθαρα ότι πέρα από την εναντίωση στην Άκρα Δεξιά των Λεπέν και Μπαρντελά, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο ενσαρκώνει το αίτημα για μια άλλη διακυβέρνηση, με διαφορετικό πρόγραμμα από αυτό των κυβερνήσεων Μακρόν και άλλων πολιτικών δυνάμεων του παρελθόντος.
Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο δεν θα πρέπει να επιμείνει σε μια στείρα αντιπαράθεση απέναντι στις επιλογές του Μακρόν που φλερτάρει με την Ακροδεξιά, καθώς όπως διατείνεται ο ίδιος, αυτή η τελευταία είναι καλύτερη από την Αριστερά. Οφείλει ακόμη και να επιμείνει να ανέλθει στην εξουσία, αδιαφορώντας για το επιχείρημα που αντιτείνουν πολλοί πως αφού η Γαλλική Βουλή, συνολικά στην πλειοψηφία της, κλίνει προς τη Δεξιά, η κυβέρνηση πρέπει να αποτελείται από μια δεξιά συμμαχία. Από την άλλη, δημιουργείται το ερώτημα πώς θα μπορέσει να κυβερνήσει δίχως κοινοβουλευτική πλειοψηφία και με δεδομένο ότι η αντιπολίτευση είναι γενικά αντίθετη στο πρόγραμμά της.
Για να έχει, όμως, αξιοπιστία μια κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου και να μπορέσει να εδραιωθεί αυτό το αίτημα για κοινωνικοπολιτική και οικονομική αλλαγή, είναι απαραίτητη η απόρριψη κάθε πιθανής κυβερνητικής συνεργασίας με την πλευρά Μακρόν, υποστηρίζοντας ταυτόχρονα σθεναρά και αυστηρά το πρόγραμμά του και μόνον αυτό.
Εφόσον δεν έχει την πλειοψηφία, θα χρειαστεί βεβαίως να αναζητήσει συναίνεση στα διάφορα νομοσχέδια που θα φέρει προς ψήφιση, ειδικά αυτά που αφορούν τα οικονομικά. Και μπορεί το Νέο Λαϊκό Μέτωπο να μην έχει απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, έχει όμως τη στήριξη της κοινωνίας των πολιτών. Άλλωστε, αυτό είναι που πρέπει να τονίσει ξεκάθαρα στο στρατόπεδο Μακρόν. Είναι γνωστό ότι μεγάλα τμήματά της νεολαίας, συνδικαλιστικών οργανώσεων και κοινωνικών φορέων στήριξαν και επιθυμούν να δουν μια διακυβέρνηση από το Νέο Λαϊκό Μέτωπο. Μια τέτοια κυβέρνηση θα αποκτήσει μεγαλύτερη αξιοπιστία όταν αφουγκραστεί, όπως πρέπει να γίνεται στη δημοκρατία, τα αιτήματα που αναδύονται από την καθημερινή ζωή των ανθρώπων και στους χώρους εργασίας, δίχως να αναλώνεται σε μυστικές συνεννοήσεις σε γραφεία πολιτικών και σε μυστικά δείπνα, όπως συμβαίνει τον τελευταίο καιρό μεταξύ κεντρώων, δεξιών και ακροδεξιών, δείχνοντας το κυνικό και υποκριτικό προσωπείο της πολιτικής.
Όλα αυτά συνοψίζονται στα λόγια της Σοφί Μπινέ, συνδικαλίστριας και γενικής γραμματέως της CGT, σε μια συνέντευξη της στο Mediapart: «Είναι το μέλλον της χώρας που διακυβεύεται. Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, να προτείνει τάχιστα ένα κυβερνητικό σχέδιο. Αλλιώς, όλα όσα κάναμε μέχρι τώρα θα καταρρεύσουν σαν τραπουλόχαρτα».