Στις περιφερειακές εκλογές του Σεπτέμβρη το συμμαχικό σχήμα «Μαζί για το Ναι», με πυλώνα το κόμμα της εθνικιστικής δεξιάς «Δημοκρατική Σύγκλιση Καταλονίας» (ΔΣΚ- CDC) και με επικεφαλής τον απερχόμενο πρόεδρο Άρτουρ Μας, σύμβολο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που επιβλήθηκαν στην Καταλονία από την προηγούμενη αυτοδύναμη κυβέρνησή του, δεν κατάφερε να κατακτήσει ούτε την αυτοδυναμία των εδρών (62/135), ούτε πολύ περισσότερο την απόλυτη πλειοψηφία των ψήφων (39,75%), που θα νομιμοποιούσε μια δήλωση ανεξαρτησίας και τη δρομολόγηση των μονομερών διαδικασιών προς αυτήν την κατεύθυνση. Έτσι, ρυθμιστής των πολιτικών εξελίξεων αναδείχθηκε το κόμμα της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς CUP (Λαϊκή Ενότητα Καταλονίας), που συναπαρτίζει το μέτωπο του «Ναι» και εκτοξεύτηκε στο 8,5% και 10 έδρες (3 έδρες το 2011).
Προεκλογικά το CUP είχε δηλώσει ότι θα στηρίξει κυβέρνηση με πρόεδρο τον Α. Μας μόνο στην περίπτωση που το ψηφοδέλτιο στο οποίο ηγείται, κατακτήσει την απόλυτη πλειοψηφία των ψήφων. Παρόλο που η απαιτούμενη πλειοψηφία δεν επετεύχθη, το CUP συμμετείχε ενεργά όλο αυτό το τρίμηνο στις διαπραγματεύσεις με τον Μας και την κεντροαριστερή Ρεπουμπλικανική Αριστερά της Καταλονίας (ΡΑΚ-ΕRC), δεύτερη σε μέγεθος «συνιστώσα» του «Μαζί για το Ναι». Επιπρόσθετα, οι εκπρόσωποι και των δύο μερών με τις δηλώσεις τους είχαν δημιουργήσει την εντύπωση ότι τελικά θα τα βρούνε.
Ναυάγιο των διαπραγματεύσεωνΟι τρίμηνες, περίπου, διαπραγματεύσεις για σχηματισμό κυβέρνησης πλειοψηφίας του «Ναι» ναυάγησαν μετά την απόφαση, με ισχνή πλειοψηφία, του πολιτικού συμβουλίου του CUP να μη στηρίξει την επανεκλογή του Α. Μας ως προέδρου της κυβέρνησης και να απέχει. Διατηρεί, ωστόσο, τη θέση ότι θα αποδεχόταν μια άλλη υποψηφιότητα του ΔΣΚ (4/1/2016).
Η κρίσιμη αυτή απόφαση, που λήφθηκε με 36 ψήφους υπέρ έναντι 30 κατά και 1 αποχή, όπως και η πολιτική απόφαση με τις εκτιμήσεις για τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών στην Καταλονία και την πολιτική των συμμαχιών που αυτά συνεπάγονται, βάθυνε τις υπαρκτές ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές, με πιθανότερο ενδεχόμενο τη διάσπαση. Σχηματικά, η πλειοψηφία προκρίνει ως πρωταρχικό πεδίο πάλης το ταξικό και την Αριστερά και η μειοψηφία το εθνικό.
Η ώρα των αποφάσεωνΑύριο, 11-1-2016, συγκαλείται η βουλή και στην περίπτωση που δεν προκύψει απόλυτη πλειοψηφία, προκηρύσσονται εκλογές εντός 2 μηνών. Με τα μέχρι σήμερα δεδομένα, η προκήρυξη νέων εκλογών είναι αναπόφευκτη. Το ΔΣΚ αποφάσισε να μην υποχωρήσει στις απαιτήσεις του CUP και υποψήφιος πρόεδρος παραμένει ο Α. Μας. Για να μην ακυρωθεί η δρομολογημένη διαδικασία της ανεξαρτησίας, η ΡΑΚ κάνει έκκληση στο ΔΣΚ να υπαναχωρήσει και προτείνει συνάντηση με το CUP ακόμα και σήμερα. Τελικά, η συνάντηση πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 7/1/2016, περισσότερο για να μη χρεωθεί κανένα κόμμα την αποχώρηση από τις διαπραγματεύσεις.
Ο Α. Μας, μετά την επίθεση που εξαπέλυσε στην πλειοψηφία του CUP και τις απειλές για προκήρυξη εκλογών στις 6 Μαρτίου, εμφανίζεται αισιόδοξος προσβλέποντας στη στήριξη βουλευτών της μειοψηφίας του CUP.
Κρίση στο μέτωπο του ΝΑΙΕκτός από το CUP, το κεντροαριστερό ΡΑΚ, που ήταν διστακτικό και άργησε να αποδεχτεί τη συμμαχία με τη δεξιά, δεν σκοπεύει να το επαναλάβει αν προκηρυχτούν νέες εκλογές. Εξάλλου, στις βουλευτικές εκλογές, σε αντίθεση με το ΔΣΚ που καταποντίστηκε (15,1%, 8 έδρες), τριπλασίασε τη δύναμή του (16%, 9 έδρες) και στο εθνικό κοινοβούλιο θα συγκροτήσει κοινή κοινοβουλευτική ομάδα με την Ενωμένη Αριστερά και το αριστερό βάσκικο κόμμα Bildu.
Είναι προφανές ότι τα εκλογικά αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών, με την πρωτιά του «Μαζί Μπορούμε» (με κορμό το Ποδέμος, αλλά και τη σημαντική συμβολή της δημαρχίνας της Βαρκελώνης Άντας Κολάου) και η σθεναρή μετεκλογικά υπεράσπιση από το Ποδέμος του δικαιώματος των λαών του ισπανικού κράτους, και ιδιαίτερα της Καταλονίας, να αποφασίζουν, αλλάζει την ατζέντα και τα διλήμματα που θα τεθούν σε περίπτωση νέων εκλογών. Ο μόνος κερδισμένος σ’ αυτήν την περίπτωση θα είναι το «Μαζί Μπορούμε».
Γεωργία Ντούσια