Άκου λοιπόν να δεις πως έγινε. Ο μακαρίτης ο Πάμπλο είχε πολλά λεφτά όπως ξέρεις. Η κοκαΐνη φέρνει πολλά λεφτά. Και ο Πάμπλο με τα λεφτά αυτά αγόραζε πράματα. Έχτιζε πράματα. Έ και όταν αυτός έφυγε μερικά από αυτά τα πράγματα μείνανε.
Εκεί στο Hacienda Nápoles που έμενε, καμιά εκατοστή χιλιόμετρα από το κέντρο του Μεντεγίν, ο Εσκομπάρ είχε μια έπαυλη. Ε και εκατό χιλιόμετρα μακριά από την πόλη… Είναι πολύ… Μπορεί να κάνει μοναξιά καμιά νύχτα με πιάνεις; Οπότε τι να κάνει ο φουκαράς. Έκανε αυτό που θα έκανε ο καθένας μας. Έφτιαξε έναν ζωολογικό κήπο. Καλύτερα τα ζώα παρά οι άνθρωποι κατάλαβες; Δεν μιλάνε, δεν ζητάνε και το βασικότερο δεν μπορούν να σε καρφώσουν στην αστυνομία.
Όταν οι ειδικές δυνάμεις αποφάσισαν να κάνουν τον Πάμπλο σουρωτήρι, ο ζωολογικός κήπος τους έμεινε καπάρο. Μετέφεραν όλα τα άλλα ζώα, αλλά άφησαν τους τέσσερις ιπποπόταμους.
Ήταν που ήταν χοντροί μάλλον. Kαι μαλάκες σίγουρα. Δεν μπορούσαν να τους κουβαλήσουν. Αυτό που δεν ήξεραν βέβαια είναι πως το κλίμα και το περιβάλλον είναι ιδανικό για τέτοια ζώα. Οι ιπποπόταμοι δεν είναι ενδημικοί. Η ήπειρος δεν έχει τέτοιους. Αυτοί ήταν οι πρώτοι ελεύθεροι. Οι πιονέροι. Και έτσι για να το γιορτάσουν έφυγαν από τον κήπο και άρχισαν να γαμιούνται σαν τρελοί. Σύντομα έγιναν 16, στη συνέχεια 100 και τώρα πρέπει να είναι γύρω στους 200. Κάνουν βόλτες στους δρόμους, τραμπουκίζουν τους τουρίστες που και που σκοτώνουν κανέναν περαστικό.
Δες και μόνος σου. Αν θες τη γνώμη μου δεν είναι κακοί. Αν δεν τους πειράξεις δεν σε πειράζουν…. Εκτός αν σταθείς ανάμεσα σε αυτούς και το νερό… (παύση) ή άμα κολυμπάς στην λίμνη τους… (παύση) ή άμα έχουν νεύρα… Τώρα που το σκέφτομαι άμα τους πετύχεις τρέχα…
Υπάρχουν πολλές ιστορίες για αυτούς. Αρκετές ιστορίες. Η πιο διαδεδομένη είναι πως είναι φιλήσυχα ζώα. Ιπποποταμάκια. Χαριτωμένα. Στην πραγματικότητα αυτοί οι μπάσταρδοι σκοτώνουν περισσότερους ανθρώπους τον χρόνο από οποιοδήποτε άλλο ζώο. Σε παγκόσμια κλίμακα εννοώ. Ε; Σε παγκόσμια.
Κάποιοι εδώ έχουν αρχίσει να το χάνουν. (παύση) Κάποιοι λένε πως οι ιπποπόταμοι είναι αθάνατοι…. (παύση) …Οι ιθαγενείς έχουν αρχίσει να τους αντιμετωπίζουν σαν θεούς… Αφήνουν προσφορές στην άκρη του δρόμου… Ιερό ζώο, λένε, ζώο θανάτου… (παύση) Εγώ…. Εγώ… (πιο χαμηλόφωνα) Εγώ… δεν ξέρω.
Είναι μια από τις πολλές κληρονομιές που μας άφησε ο Πάμπλο… Και το φεστιβάλ της ποίησης επίσης. Το μεγαλύτερο στην Κολομβία, ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Το έφτιαξαν για να σταματήσει το Μεντεγίν να ταυτίζεται με την βία και τον κίνδυνο. Με τον Πάμπλο Εσκομπάρ. Μην χέσω… Η ποίηση μας έλειπε…
Δεν ξέρω. Σήμερα οι πρεζέμποροι δεν έχουνε αρχές. Ασχολούνται μόνο με την πρέζα. Αυτός είχε αρχές. Ήταν διαφορετικός. Δεν ξέρω δηλαδή, έτσι λένε. Δεν έμενα εδώ τότε. Έμενα… αλλού… Δεν τον ήξερα εγώ αυτόν τον Εσκομπάρ. Ξέρεις πόσες ιστορίες ακούς για τον Πάμπλο Εσκομπάρ; Εχθές άκουσα κάτι παιδιά στη γειτονιά να λένε πως ο Εσκομπάρ δεν έφυγε αλλά έφτιαξε ένα ράντσο στο φεγγάρι. Πως μένει εκεί και κάθε βράδυ βγαίνει στη στέγη του σπιτιού. Βγαίνει και κοιτάζει εδώ κάτω στη γη. Κοιτάζει το Μεντεγίν και τρώει σταφύλια.
Τα πράγματα έχουν κάπως ηρεμήσει. Μην φανταστείς. Έτσι λίγο. Ο Εσκομπάρ έφυγε, οι αντάρτες υπέγραψαν ανακωχή μετά από 60 χρόνια, μόνο οι ιπποπόταμοι κάνουν μαλακίες.