Σίγουρος για τον εαυτό του φάνηκε στην Ουάσιγκτον ο Μπένζαμιν Νετανιάχου. Και γιατί όχι; Μίλησε στα μέλη του Κογκρέσου και επευφημήθηκε. Ο Πρόεδρος Μπάιντεν, δεν έδειξε ιδιαίτερη αποστροφή στο λουτρό αίματος στην περιοχή. Ο ισραηλινός πρωθυπουργός περηφανεύτηκε πως αυτός και οι άνθρωποι του αποτελούν θεματοφύλακες της Δημοκρατίας, του πολιτισμού και των υψηλών ιδεωδών της Δύσης, απέναντι στο βδελυρό τίποτα των αντιπάλων του, πως ο πόλεμος είναι καθαγιασμένος και ολοκληρωτικός, μέχρι την εξάλειψη του τελευταίου τρομοκράτη. Τα όρια του δικαίου του είναι βεβαίως ρευστά και συνεχώς επεκτεινόμενα, ποιος νοιάζεται όμως, ο Μπίμπι λερώνει τα χέρια του με τη βρώμικη δουλειά που πολύ ευνοεί το Καπιτώλιο. Έτσι, ο θρόνος του προς το παρόν διασώζεται, όσο κι αν περισσότεροι συμπολίτες του διαδηλώνουν συνεχώς κατά της εκκαθαριστικής στρατηγικής του. « Το νερό είναι για όλους!» γράφουν τα πανό διαδηλωτών κατά της επιβολής λειψυδρίας στη Γάζα. Λεπτομέρειες! Ούτε καν η ζωή δεν είναι για όλους.
Την ώρα που στη Χάγη η ισραηλινή κυβέρνηση καταδικάζεται για εγκλήματα πολέμου, ο αριθμός των νεκρών πολλαπλασιάζεται, αφού κάθε παίχτης επείγεται να αποδείξει πως δεν πτοείται από τον αντίπαλο . Η Χεζμπολάχ στοχεύει ένα χωριό Δρούζων σκοτώνοντας 12 παιδιά σε ένα γήπεδο, ο Νετανιάχου ανταπαντά με βομβαρδισμούς στη νότια Βηρυτό και επιβεβαιώνει τη δολοφονία -μεταξύ άλλων- του Φουάντ Φουκρ, στρατιωτικού ηγέτη της οργάνωσης, στηρίζοντας τη θέση του πως θύματα του δεν είναι αθώοι αλλά τρομοκράτες. Οι περίπου 40χιλιάδες νεκροί Παλαιστίνιοι ήταν ή θα γίνονταν τρομοκράτες. Εξολοθρεύονται (και) προληπτικά.
Στη Χεζμπολάχ θα αναδειχτεί νέα ηγεσία, πιθανότατα περισσότερο αδιάλλακτη από την προηγούμενη. Στη Χαμάς, τον πολιτικό ηγέτη της Ισμαήλ Χανίγια που δολοφονήθηκε στο Ιράν, ήδη διαδέχτηκε ο Χάλεντ Μασάαλ, υπεύθυνος των έμμεσων διαπραγματεύσεων Χαμάς-Ισραήλ, πιθανώς ευνοούμενος της Τεχεράνης. Ο Νετανιάχου έστειλε το μήνυμα του, λίγες μέρες μετά τη σύναψη μετώπου Χαμάς -Φατάχ στο Πεκίνο, ώστε την ηγεμονία του να μη σκιάσει η νέα συμμαχία και οι βρυχηθμοί των Ιρανών αξιωματούχων.
Οι εξελίξεις ανοίγουν νέους κύκλους αίματος. Τόσο η Χαμάς όσο και η Τεχεράνη απείλησαν με σκληρά αντίποινα. Η κυβέρνηση του Λιβάνου δηλώνει πως δε θέλει πόλεμο, ποιος όμως ακούει την ηγεσία μιας ήδη διαλυμένης από την όλη κατάσταση χώρας; Στον αντίποδα, ο Ταγίπ Ερντογάν θεωρεί πως οι ιαχές για πιθανή εισβολή τής Τουρκίας στο Ισραήλ του δίνουν πόντους. Προς το παρόν, εισπράττει την απαίτηση των ισραηλινών να αποπεμφθεί από το ΝΑΤΟ.
Το μόνο σίγουρο είναι η κατάρρευση των διαπραγματευτικών προσπαθειών. Εξοργισμένοι ισραηλινοί διαδηλωτές κατηγορούν μαζικά τον πρωθυπουργό ότι ξεγράφει τους συμπατριώτες του ομήρους, αδιαφορώντας για την επιστροφή τους, τορπιλίζοντας κάθε πιθανότητα εκεχειρίας, ενώ οι ακροδεξιοί οπαδοί του Μπεν Γκβιρ διαδηλώνουν υπέρ των 9 καταδικασμένων από τη δικαιοσύνη στρατιωτών για το βιασμό και βασανισμό παλαιστίνιου κρατουμένου, επιχειρώντας την αποφυλάκιση τους, με τις ευλογίες του ΥΠΕΞ Ίσραελ Κάτζ.
Ρουκέτες έπληξαν το Εϊλάτ στο Νότιο Ισραήλ, την επομένη αεροπορικής επιδρομής των Ισραηλινών στο λιμάνι Χοντέι της Υεμένης, υλοποιώντας το σχέδιο εξολόθρευσης των Χούθι. Ο ισραηλινός στρατός ισχυρίζεται πως αιχμαλώτισε 14χιλ μαχητές της Χαμάς, η οργάνωση χαρακτηρίζει τα στοιχεία ψευδή, προς δημιουργία εντυπώσεων εσωτερικής κατανάλωσης.
Η Ευρώπη αυτοπεριορίζεται σε ρόλο Πιλάτου, ενώ το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ συνεδριάζει (όσο γράφονται αυτές οι γραμμές), κατόπιν ιρανικού αιτήματος που στήριξαν Ρωσία, Αλγερία, Κίνα. Διεθνείς πτήσεις προς το Τελ- Αβίβ ακυρώνονται καθώς πιθανολογούνται σοβαρά ιρανικά πλήγματα στην ισραηλινή επικράτεια, με ανυπολόγιστες συνέπειες γενίκευσης του πολέμου . Η τύχη της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους Παλαιστινίους αγνοείται, όπως και οι πιθανότητες επιβίωσης του πληθυσμού.
Ακόμα και αν η Κάμαλα Χάρις βρεθεί στο Οβάλ Γραφείο το Νοέμβριο και τιμήσει τις υποσχέσεις της για μεταβολή των αμερικανο-ισραηλινών σχέσεων, ίσως να είναι πλέον πολύ αργά.