Σκίτσο του Βαγγέλη Χερουβείμ
Ελάχιστες ημέρες πριν μπει ο Αύγουστος, όπου ως γνωστόν δεν υπάρχουν ειδήσεις, η είδηση - βόμβα ότι η δικαστική έρευνα δεν εντόπισε εμπλοκή κρατικών λειτουργιών ή κρατικών υπηρεσιών στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων, προκάλεσε έκπληξη. Και η έκπληξη δεν ήταν για το γεγονός ότι μια ακόμα σκοτεινή υπόθεση τεραστίων διαστάσεων οδηγείται στο κουκούλωμα και την ατιμωρησία. Αυτό στην Ελλάδα είναι ο κανόνας: από που ως που είχαμε την αξίωση να τιμωρηθεί κρατικός λειτουργός για τις υποκλοπές όταν εδώ και δεκαετίες δεν έχει τιμωρηθεί κανείς για τίποτα; Η έκπληξη αφορά το θράσος και την ξετσιπωσιά που χαρακτήρισαν τόσο την συγκεκριμένη μεθόδευση όσο και τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς. Αυτό δεν συνηθίζεται με τίποτα, όσες φορές και αν το αντιμετωπίσει κανείς. Η απροκάλυπτη υποτίμηση της νοημοσύνης του κόσμου, η βάναυση κακοποίηση του κράτους δικαίου, η χοντροκομμένη διαστρέβλωση των γεγονότων από την λίστα Πέτσα και ο προκλητικός φαρισαϊσμός της κυβερνητικής θριαμβολογίας, θα προκαλούν πάντα έκπληξη× τη δυσάρεστη και αμήχανη έκπληξη που νιώθουν οι ανυποψίαστοι άνθρωποι όταν ο κλόουν τους φέρνει μια τούρτα στη μούρη.
Επί δυόμισι χρόνια, ο κόσμος παρακολουθεί έκθαμβος μια τεράστια επιχείρηση συγκάλυψης του σκανδάλου των υποκλοπών. Φωτογραφικές νομοθετήσεις, καταστροφή στοιχείων, φωτογραφικές νομοθετήσεις, Εξεταστικές – ρεζίλι των σκυλιών, άρνηση των υπηρεσιών σε συνεργασία, απειλές και πραξικοπήματα στις Ανεξάρτητες Αρχές. Βλέπει υπουργούς της κυβέρνησης, αξιωματικούς του Γενικού Επιτελείου, οικονομικούς εισαγγελείς, αστυνομικούς που ερευνούν υποθέσεις οργανωμένου εγκλήματος, να παρακολουθούνται παράλληλα από την ΕΥΠ και από ένα κακόβουλο λογισμικό υποκλοπών. Και όλα αυτά για να έρθει στο τέλος η Δικαιοσύνη και να πει ότι δεν υπάρχει τίποτα το αξιόποινο. Είναι όλα συμπτώσεις και τα υπόλοιπα είναι καλώς καμωμένα για λόγους Εθνικής Ασφαλείας. Η κυβέρνηση μπορεί τώρα να καταγγείλει την βρώμικη προπαγάνδα της αντιπολίτευσης. Η οποία με δυόμιση μέσα ενημέρωσης στην διάθεσή της, κατάφερε να υπερκεράσει την αντικειμενική ενημέρωση της λίστας Πέτσα, να παραπλανήσει την κοινή γνώμη και να συκοφαντήσει αθώους κυβερνητικούς λειτουργούς. Τα Τέμπη – τα οποία θα δυσκολευτούν πού περισσότερο να κουκουλώσουν με τέτοιες μεθοδεύσεις - δεν τους δίδαξαν ότι όσο περισσότερο προκαλείς, τόσο περισσότερο τραβάς την προσοχή στην λερωμένη φωλιά σου.
Το έπος της 6ήμερης εργασίας και το ράλι της αισχροκέρδειας
Λίγες μέρες πριν το αιφνίδιο θάψιμο του σκανδάλου με τις υποκλοπές, η κυβέρνηση είχε υποτιμήσει ξανά την κοινή γνώμη με την καθιέρωση του 6ήμερου. Η γραμμή ήταν «δεν είναι κάτι σημαντικό, αλλά και αν είναι δεν σας αφορά». Τελικά, αυτοί που θεώρησαν ότι τους αφορά αποδείχτηκαν πολύ περισσότεροι από όσους υπολόγιζε το Μαξίμου και το υπουργείο Εργασίας. Σε αυτό συνέβαλλαν και τα διεθνή ΜΜΕ τα οποία ασχολήθηκαν με το θέμα πιο διεξοδικά από ότι τα εγχώρια, με αποτέλεσμα να ανοίξει ο κόσμος τα μάτια του. Τα άνοιξε ακόμα περισσότερο όταν διαπίστωσε ότι 8 στους 10 εργαζόμενους που, με την εφαρμογή του μέτρου, κλήθηκαν να εργαστούν 6η ημέρα, κλήθηκαν παρανόμως, χωρίς ο εργοδότης τους να έχει τέτοιο δικαίωμα. Αλλά οι εργοδότες έχουν γερές πλάτες στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η πίεση για γενίκευση του 6ήμερου είναι ασφυκτική, με επιχειρήσεις κάθε είδους να επικαλούνται «έκτακτο φόρτο εργασίας» αλλά να μην συζητάνε για προσλήψεις. Η κυβέρνηση ακούει. Τις μέρες αυτές, ο υπουργός Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης, με άρθρο σε άσχετο νομοσχέδιο, προωθεί την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων στις ΔΕΚΟ που υπάγονται στο Υπερταμείο, ώστε να ανοίξει και εκεί ο δρόμος για το 6ήμερο.
Είτε προσβάλλοντας τους δημοκρατικούς θεσμούς και την έννοια του κράτους δικαίου, είτε λεηλατώντας την εργασιακή αξιοπρέπεια των ανθρώπων, η κυβέρνηση Μητσοτάκη καταστρέφει συστηματικά όποιο πολιτικό κεφάλαιο της είχε απομείνει μετά το πραγματικά κακό αποτέλεσμα του Ιουνίου. Ο κόσμος βλέπει εμβρόντητος τα τιμολόγια του ρεύματος να απογειώνονται από την επομένη των ευρωεκλογών, σε ένα ράλι ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας. Η αυτοσυγκράτηση των εταιρειών, προκειμένου να βοηθηθεί ο Μητσοτάκης, τελείωσε ακαριαία: μία που έκλεισαν οι κάλπες, μία που οι πάροχοι άρχισαν να κοπανάνε τις τιμές. Ο κόσμος βλέπει δύο φορές εμβρόντητος την κυβέρνηση να κάνει ότι μπορεί για να προστατεύσει την κερδοσκοπία αυτή, ή έστω το μεγαλύτερο μέρος της. Στα μέσα της περασμένης εβδομάδας ανακοινώθηκε με τυμπανοκρουσίες ότι προκειμένου να στηριχτούν οι καταναλωτές, οι πάροχοι ηλεκτρικής ενέργειας από φυσικό αέριο, θα φορολογηθούν με 10 ευρώ τη μεγαβατώρα. Μην φαντάζεστε την Μαρία Αντουανέτα με το κεφάλι στα χέρια. Το ποσό είναι απίθανα αστείο, αν σκεφτεί κανείς ότι οι τιμές στις οποίες οι παραγωγοί προμηθεύουν με ρεύμα το σύστημα φτάνουν τα 500, 600 ακόμα και 700 ευρώ/Mwh. Εκατομμύρια νοικοκυριά βρίσκονται σε απόγνωση έχοντας να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση, ταυτόχρονα με τις απίθανες τιμές των ενοικίων, την αισχροκέρδεια που κάνει τα είδη πρώτης ανάγκης απλησίαστα και από πάνω τον εμπαιγμό.
Το ατού της κυβέρνησης Μητσοτάκη
Τι θα κάνει η κυβέρνηση; Από ότι λένε οι πηγές της, θα επιχειρήσει μια επανασύνδεση με τα κοινωνικά στρώματα που της γυρνάνε την πλάτη, με τις εξαγγελίες Μητσοτάκη στην ΔΕΘ. Καλό σχέδιο αλλά θα αποδειχτεί νούλα. Σύμφωνα με τις πληροφορίες από το κυβερνητικό περιβάλλον, τα μέτρα που θα εξαγγελθούν τον Σεπτέμβρη στην Θεσσαλονίκη, δεν θα περιλαμβάνουν τίποτα περισσότερο από μια περιορισμένη επέκταση των επιδοτήσεων για αγορά στέγης, μια ακόμα πιο περιορισμένη επιδότηση ενοικίων, κάποια ψίχουλα για τους πολύτεκνους, και «στήριξη της απασχόλησης» για εργαζόμενους κάτω των 30 και άνω των 55, προφανέστατα με μείωση ασφαλιστικών εισφορών και ελαστική εργασία. Εννοείται ότι η λίστα Πέτσα θα θριαμβολογήσει, με θούριους για γενναία μέτρα που θα λύσουν το στεγαστικό, θα τσακίσουν την υπογεννητικότητα και θα δώσουν μια μαχαιριά στα σπλάχνα του brain drain. Αλλά ο κόσμος δεν πρόκειται να συγκινηθεί. Θα συνεχίσει να βράζει στο ζουμί του και να υφίσταται τον εμπαιγμό, μη έχοντας εναλλακτική πολιτική λύση σε αυτό που του συμβαίνει.
Αυτό ακριβώς είναι το μοναδικό ατού της κυβέρνησης Μητσοτάκη: η άκρως προβληματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η αντιπολίτευση, αξιωματική και μη, που φαίνεται να μην είναι σε θέση να παράξει αντικυβερνητική πολιτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, έχει χάσει εδώ και καιρό κάθε δυνατότητα να συσπειρώνει ακροατήριο στην βάση του οικονομικού του προγράμματος. Οι ειδήσεις που βγαίνουν από την Κουμουνδούρου αφορούν αποκλειστικά έναν αέναο κύκλο εσωκομματικών τριβών, και την δυσκολία διαχείρισης του Πολάκη και των οπαδών του. Από μόνες τους οι αναρτήσεις του Στ. Κασσελάκη στο τικ τοκ απέχουν μακράν από το να δημιουργούν δυσκολίες στην κυβέρνηση, ενώ η απόφαση να μην υπάρξει ομιλία του Προέδρου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στην ΔΕΘ αποτελεί έμπρακτη παραδοχή ότι το κόμμα δεν έχει τις δυνάμεις να γεμίσει αξιοπρεπώς το Βελίδειο. Από την πλευρά του το ΠΑΣΟΚ είναι εγκλωβισμένο σε μια απολίτικη πασαρέλα υποψηφίων προέδρων, στην οποία καταναλώνει όσες δυνάμεις διαθέτει, όπως το χάμστερ στην ρόδα του.
Το αντιπολιτευτικό κενό.
Με αυτά τα δεδομένα, ο Κ. Μητσοτάκης θα συνεχίζει ανενόχλητος να βουλιάζει στην κρίση και την παρακμή, χωρίς να απειλείται από κανέναν. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι είναι επείγουσα ανάγκη να μπουν στο παιχνίδι, να αναλάβουν ρόλο και να καλύψουν το αντιπολιτευτικό κενό οι δυνάμεις που είναι σε θέση να μιλήσουν πολιτικά, που υπερασπίζονται την κοινωνία και την δημοκρατία, που αντιλαμβάνονται την σημασία της ενότητας και της λαϊκής κινητοποίησης απέναντι σε μια παραπαίουσα και επιθετική κυβέρνηση. Και χρειάζεται να βρουν γρήγορα το σφρίγος, την αυτοπεποίθηση και τον βηματισμό τους γιατί ήδη έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος. Ο κόσμος δεν αντέχει άλλο.