Οι ολυμπιακοί αγώνες με τη λάμψη, τα ρεκόρ και τις όποιες πολεμικές ξεσήκωσαν ανήκουν ήδη στην ιστορία, οι παραολυμπιακοί ολοκληρώνονται και στο Παρίσι τελείωσαν τα ψέματα για την παράταση της κυβερνητικής ανυπαρξίας, δύο μήνες μετά τις εκλογές. Σε μια επίδειξη πρωτοφανούς απαξίωσης της λαϊκής ετυμηγορίας και παρά την παραίτηση του πρωθυπουργού Γκαμπριέλ Αττάλ και των υπουργών του, ο Εμμανουέλ Μακρόν αρνείται να αποδεχτεί πως οι συμπολίτες του επέλεξαν το “Νέο Λαϊκό Μέτωπο” (NFP) ως πρωταγωνιστή στη διακυβέρνηση της χώρας και επιδίδεται σε αλλεπάλληλες θεσμικά αδικαιολόγητες ακροβασίες, μέχρι να καταφέρει να βρει πρωθυπουργό και κυβερνητικό μείγμα της επιλογής του. Δηλαδή του χεριού του.
Η υποψήφια που πρότεινε το NFP Λουσί Καστέτς, διευθύντρια οικονομικών της πόλης του Παρισιού, απορρίφθηκε αμέσως ως “επιλογή κυβερνητικής αστάθειας” που δήθεν δε θα άντεχε στην αμφισβήτηση της Εθνοσυνέλευσης. Στην πραγματικότητα, ο Μακρόν απορρίπτει την πιθανότητα αμιγούς κυβέρνησης της Αριστεράς που θα επιχειρούσε να εφαρμόσει το πρόγραμμά με το οποίο ψηφίστηκε. Αναμόρφωση και ενίσχυση δημοσίων υπηρεσιών, αύξηση μισθών, διασφάλιση κοινωνικών παροχών, οικολογικό μετασχηματισμό υπέρ των πολλών, ενίσχυση της Δημοκρατίας.
Το κράτος είμαι εγώ…
Με το πρόσχημα πως οι νικητές δεν έχουν απόλυτη πλειοψηφία, ο Μακρόν παρατείνει την πολιτική αστάθεια και την κρίση που αυτή προκαλεί. Εξάλλου τον συμφέρει. Τι κι αν ο πρώην υπουργός Οικονομικών προειδοποιεί για το επερχόμενο χάος στα δημόσια οικονομικά και η επικεφαλής της Επιτροπής οικονομικών της Γερουσίας εκθέτει τις δραματικές επιπτώσεις από την έλλειψη προετοιμασίας και κατάθεσης προϋπολογισμού για το 2025 (που γίνεται την 1η Οκτωβρίου); Το κυβερνητικό κενό επιτρέπει στον γάλλο πρόεδρο να σπρώχνει τη δική του ατζέντα – πχ. ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών στο σύστημα δημόσιας υγείας και εκπαίδευσης- και να κουράσει το εκλογικό σώμα ώστε να συμβιβαστεί τελικά με την επαναφορά μίας “κυβέρνησης ηττημένων”, έστω και με το μανδύα κυβέρνησης τεχνοκρατών. Ακόμα καλύτερα, να αποθαρρυνθούν οι πολίτες από τη στήριξη αριστερών ψηφοδελτίων. Τι νόημα έχει να ψηφίζουν αριστερά αφού η επιλογή τους τελικά ακυρώνεται;
Οι εκπρόσωποι της “Ανυπότακτης Γαλλίας” έχουν ήδη δηλώσει πως δε θα συμμετάσχουν άλλο σε σικέ διαπραγματεύσεις, ενώ ο εθνικός γραμματέας του Κομμουνιστικού κόμματος Φαμπιέν Ρουσέλ, καταγγέλλοντας δημοσίως τις μεθοδεύσεις Μακρόν ως εργαλείο για να συνεχιστεί η πολιτική του, προαναγγέλλει γενικές κινητοποιήσεις κατά της προσπάθειας να απομακρυνθεί το NFP από την κυβέρνηση. Επιχειρώντας να διεμβολίσει το “Μέτωπο” – όπου η παρατεταμένη αναμονή ενισχύει τις εσωτερικές του εντάσεις- ο Μακρόν κατηγορεί Σοσιαλιστές, Κομμουνιστές και Οικολόγους ότι δεν είναι ανοιχτοί σε διευρυμένες κυβερνητικές λύσεις, ενώ παράλληλα ρίχνει στο τραπέζι το όνομα του Μπερνάρ Καζνέβ, πρώην πρωθυπουργού επί Προεδρίας Ολάντ, στελέχους των Σοσιαλιστών που αποχώρησε διαφωνώντας με τη δημιουργία της NUPES και τη σύμπραξη με τον Μελανσόν. Το σχέδιο αποτυγχάνει. Οι Σοσιαλιστές αρνήθηκαν να στηρίξουν την υποψηφιότητα Καζνέβ ως πρωθυπουργού. Όσο για τις άλλες εναλλακτικές, τον δεξιό πρώην υπουργό του Σαρκοζί Ξαβιέ Μπερτράν και τον πρόεδρο του Οικονομικού Κοινωνικού και Περιβαλλοντικού Συμβουλίου (Cese) Τιερί Μπωντέ, μάλλον δεν έχουν τύχη.
…και η κυρά του χάους
Όσο ο Μακρόν ψάχνει το ιδανικό του πολιτικό συνοικέσιο, η δηλητηριώδης δήλωση της Μαρίν Λεπέν “ Είχαμε πει, ή πλειοψηφία στην εθνική συσπείρωση ή χάος. Ο Μακρόν διάλεξε το χάος”, δίνει τον τόνο των προθέσεων της ακροδεξιάς να εργαλειοποήσει την κρίση στο έπακρον ώστε να προσποριστεί φοβικά μικροαστικά και λαϊκά στρώματα, ιδιαιτέρως μετά τα περιστατικά επιθέσεων και την αυξανόμενη ξενοφοβία και ισλαμοφοβία. Η Λεπέν ξεκόβει κάθε πιθανότητα “ανοχής απέναντι σε πολιτικές υπέρ της μετανάστευσης, μονιμοποίησης παρανόμων, καταληψιών και όσων η χώρα έχει αποβάλει”, όπου “ πίσω από όλα θα είναι ο Μελανσόν”, δηλαδή ο κατ’ αυτήν μείζων δημόσιος κίνδυνος.
Ο θεσμικός θεματοφύλακας της γαλλικής Δημοκρατίας στρέφεται εναντίον της. Έτσι, με την υπογραφή 81 βουλευτών του ΝFP, κατατέθηκε την Τετάρτη πρόταση αποπομπής του από το προεδρικό αξίωμα. Προφανώς, η ελευθερία, συμπερίληψη, κοινωνική χειραφέτηση, προωθητική δημιουργικότητα των ολυμπιακών τελετών είναι άγνωστες στο Μέγαρο των Ηλυσίων.
Η τόσο ίδια άλλη όχθη
Στο μεταξύ, 13 ακόμα πρόσφυγες - ανάμεσα τους 3 παιδιά- χάθηκαν στα νερά της Μάγχης. Και στην άλλη όχθη της Μάγχης, ο νέος πρωθυπουργός των Εργατικών Κιρ Στράμερ ξέχασε γρήγορα τις πύρινες δηλώσεις του για το δικαίωμα στην ασφάλεια όλων, τότε που ρατσιστικές συγκεντρώσεις και επιθέσεις σε κέντρα φιλοξενίας προσφύγων, καταστήματα και επιχειρήσεις συντάρασσαν το αυγουστιάτικο Λονδίνο κι άλλες μεγάλες πόλεις, με αφορμή ψευδείς πληροφορίες για εμπλοκή μουσουλμάνου μετανάστη σε δολοφονική επίθεση με θύματα τρία μικρά κορίτσια. Όπως ξέχασε τις δεσμεύσεις του για επαναφορά της κοινωνικής συνοχής, ενίσχυση των δομών υγείας, αντιμετώπιση της έλλειψης στέγης , εξανθρωπισμό του σωφρονιστικού συστήματος. Αντί γι’ αυτά, ήρθε το ενισχυμένο αντιμεταναστευτικό σχέδιο. Πολλαπλασιασμός κέντρων κράτησης, ρυθμού απελάσεων, εξειδικευμένων διωκτικών ενόπλων σωμάτων, κυρώσεων κατά εργοδοτών που προλαμβάνουν χωρίς άδεια εργασίας. Ήρθε και η παραδοχή πως ο προϋπολογισμός της νέας χρονιάς θα κάνει τα πράγματα χειρότερα….πριν καλυτερέψουν! Ο κ. Στράμερ αίφνης θυμήθηκε το έλλειμμα 22 δισ. στερλινών και πως παρέλαβε χάος.
Απέναντί του, η αυθεντική αριστερά. Ο ακατάβλητος- διαγραμμένος από τον Στράμερ- ανεξάρτητος βουλευτής Τζέρεμυ Κόρμπιν και άλλοι 4 ανεξάρτητοι βουλευτές ( Άντεν Σόκατ, Αγιάμπ Καν, Χουσείν Αντάν, Μοχάμεντ Ιγκιμπάλ) φτιάχνουν την “ Ανεξάρτητη Συμμαχία” στο βρετανικό Κοινοβούλιο, ως φωνή των αριστερών, αντιφασιστών και μουσουλμάνων ψηφοφόρων. Στόχευση τους η κοινοβουλευτική πίεση υπέρ μιας κοινωνικής, δημοκρατικής και οικολογικής ατζέντας, υπέρ της ειρήνης, κατά της συνέχισης της πώλησης όπλων στο Ισραήλ. Πρώτο δείγμα γραφής, η ερώτηση για το λόγο που μόνο 30 από τις 350 άδειες εξαγωγής όπλων προς την κυβέρνηση Νετανιάχου αναστέλλονται και αν χρησιμοποιούνται οι βάσεις στην Κύπρο υπέρ των επιχειρήσεων στη Γάζα. Απαντήσεις δεν δόθηκαν, η ομάδα απτόητη απευθύνει κάλεσμα και σε άλλα μέλη του Κοινοβουλίου. Με συγκεκριμένες προτεραιότητες ( αύξηση επιδομάτων για οικογένειες με 2 παιδιά , αύξηση επιδόματος καυσίμων για τους συνταξιούχους) και μόνιμα μέτωπα κατά του ρατσισμού και των διακρίσεων, ο Κόρμπιν και οι συνοδοιπόροι του επιδιώκουν την υλοποίηση της κοινωνικής συνοχής στη βάση της ταξικής αλληλεγγύης και της αριστερής ριζοσπαστικοποίησης, απέναντι σε μια κυβέρνηση που αντί να λειτουργεί ως ανάχωμα στην ακροδεξιά, τελικά τη χαϊδεύει.