Εβδομάδα με ουσιαστικές παρεμβάσεις και αποφάσεις ήταν αυτή που τελειώνει σήμερα για τη Νέα Αριστερά. Ξεκινώντας τη Δευτέρα με τη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου, του τριακονταμελούς οργάνου που λόγω και της σύνθεσής του έχει την ευθύνη για τη χάραξη της γραμμής πλεύσης του κόμματος, που όρισε ημερομηνία πραγματοποίησης του Συνεδρίου (7-10 Νοεμβρίου στο ΣΕΦ) η εβδομάδα έκλεισε χθες με τη συνέντευξη Τύπου του Αλέξη Χαρίτση στη Θεσσαλονίκη. Η αντίκρουση – αποδόμηση της ομιλίας του Πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη στη ΔΕΘ αποτέλεσε το κεντρικό σημείο στις τοποθετήσεις των στελεχών της Ν.Α. Εν τω μεταξύ, τα όσα, ανήκουστα και δραματικά, συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ υπήρξαν επίσης πεδίο όπου καθορίστηκε απέναντί τους η στάση της Ν.Α., ασκήθηκε κριτική, υιοθετώντας μία βαθύτερη και όχι επιφανειακή ανάγνωση των όσων, άναυδοι, παρακολουθούν οι αριστερές και αριστεροί πολίτες της χώρας.
Αποδόμηση Οικονομικής πολιτικής Κυβέρνησης ΝΔ
Για το περίφημο success story που παρουσίασε στη ΔΕΘ ο πρωθυπουργός σε ανακοίνωσή της η Νέα Αριστερά σημείωσε: «δεν αφορά την πλειοψηφία των πολιτών αλλά τις ελίτ. Τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους εκλεκτούς φίλους του συστήματος Μητσοτάκη». Αντίθετα, «όσον αφορά τους πολίτες, τις νέες και τους νέους, τους εργαζόμενους, την μικρή και μεσαία επιχειρηματικότητα, είναι ψίχουλα και μπαλώματα». «Η κυβέρνηση που έχει εκτοξεύσει τις ανισότητες και έχει επιβάλλει στους πολίτες γενικευμένη ανασφάλεια για την καθημερινότητα, είναι το πρόβλημα, δε μπορεί να δώσει λύση. Η ανάγκη για εναλλακτική, για προοδευτική και αριστερή διέξοδο είναι πλέον κοινωνικό αίτημα», πρόσθεσε.
Στο ίδιο πνεύμα και η Έφη Αχτσιόγλου θα σημειώσει ότι «δεν ανακοίνωσε καμία ουσιώδη παρέμβαση για την ακρίβεια και την αισχροκέρδεια», ενώ «εμφάνισε νομοθετημένες υποχρεώσεις της κυβέρνησης ως νέες παροχές». Όσο για την προσπάθεια του Κ. Μητσοτάκη να πείσει τους πολίτες ότι δεν έχουν ‘καταλάβει’ την πολιτική του παρατήρησε: «Το πρόβλημα δεν είναι επικοινωνιακό, είναι πραγματικό. Οι πολίτες δεν κάνουν λάθος όταν 7 στους 10 αισθάνονται φτωχοί και λένε ότι τα πράγματα στη χώρα πηγαίνουν σε λάθος κατεύθυνση».
Στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης αναφέρθηκε, με μια βαθύτερη και ριζοσπαστικότερη τοποθέτησή του, ο Αλέξης Χαρίτσης σε ομιλία του στη Θεσσαλονίκη την Πέμπτη με θέμα το “Παραγωγικό μοντέλο και η Οικονομία” και συνομιλητές τον συνδικαλιστή των Λιπασμάτων Καβάλας Νίκο Βογιατζίδη, τη νέα ερευνήτρια Βάσω Κουτσουπιά, τον Πανεπιστημιακό Λόη Λαμπριανίδη, τον καθηγητή Νικήτα Μυλόπουλο και τη βουλεύτρια Πέτη Πέρκα. Είπε: “Όλοι μιλούν για το παραγωγικό μοντέλο, αλλά οι περισσότεροι υπεκφεύγουν” υποστήριξε. “Εμείς το λέμε εξαρχής και καθαρά: το παραγωγικό μοντέλο της χώρας γεννά ανισότητες, φτώχεια, περιβαλλοντική υποβάθμιση, δημοσιονομικές τρύπες. Και στόχος μας δεν είναι η συντήρησή του ή η διαχείρισή του. Είναι η αλλαγή και η ανατροπή του”. Το συνέδριο της Ν.Α. τον Νοέμβριο, “θα έχει ως κεντρικό θέμα ακριβώς την επεξεργασία θέσεων -του οδικού χάρτη- για το πώς μπορεί να αλλάξει ριζικά προς όφελος των παραγωγών του πλούτου. Των εργαζομένων. Γιατί η Νέα Αριστερά μπορεί και πρέπει να περιγράψει το παραγωγικό μοντέλο του μέλλοντος. Αυτό που όχι μόνο οραματιζόμαστε, αλλά θεωρούμε αναγκαίο, για να αποκτήσουν νόημα κάποιοι όροι, που σήμερα είναι δυστυχώς κενοί περιεχομένου. Όπως η δίκαιη, βιώσιμη, συμπεριληπτική, αειφόρος ανάπτυξη”.
Εναλλακτικός δρόμος
Με την πεποίθηση ότι “αυτό το προβληματικό παραγωγικό μοντέλο της ελληνικής οικονομίας στηρίζεται και υποστηρίζεται από δύο μεγάλες στρεβλώσεις: τα δημόσια οικονομικά και το εργασιακό περιβάλλον” και ότι “Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει προχωρήσει την τελευταία 5ετία σε μια άνευ προηγουμένου αναδιανομή εισοδήματος από τα κάτω προς τα πάνω” προχώρησε και σε προτάσεις. “Πρέπει να ξεφύγουμε από το κουτί της οικονομικής ορθοδοξίας, που μας λέει ότι μόλις αποκατασταθεί ο ελεύθερος ανταγωνισμός, αυτομάτως, όλες οι πληγές θα θεραπευτούν. Χρειάζονται πολύ πιο δραστικά μέτρα, τα οποία στηρίζονται στο τρίπτυχο: * ριζοσπαστική κρατική ρύθμιση της οικονομίας, * δραστική ενίσχυση του διαθέσιμου εισοδήματος για τα κατώτερα στρώματα, * ουσιαστική αναβάθμιση του κοινωνικού κράτους και του κοινωνικού μισθού για όσες και όσους τον έχουν ανάγκη”.
Ειδικά για τα εργασιακά, τόνισε, δεν αρκούν οι κλασικές μας, σωστές βέβαια, προτάσεις αλλαγής του εργασιακού μοντέλου κ.τ.λ. Διότι “κι αυτές οι παρεμβάσεις, που παραπέμπουν σε μια ιδανική συνθήκη ισορροπίας μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, δεν επαρκούν σήμερα. Σήμερα χρειαζόμαστε πολύ πιο προωθητικά μέτρα για να ανακάμψει η εργασία. Κατά την άποψη μου, σήμερα είναι η στιγμή που η Αριστερά, μαζί με τα συνδικάτα και τον προοδευτικό και δημοκρατικό κόσμο της χώρας, πρέπει να προτάξουν την μείωση του χρόνου εργασίας. Την καθιέρωση δηλαδή της τετραήμερης εργασίας χωρίς μείωση αποδοχών”.
Αναφέρθηκε και στο “ισχυρό αυριανό κοινωνικό κράτος” που χρειαζόμαστε. Το οποίο “δεν θα διστάζει να από-εμπορευματοποιεί υπηρεσίες κοινής ωφέλειας. Να επεκτείνει τον κύκλο δραστηριοποίησης του δημοσίου τομέα ακόμα και αν αυτό θίγει οικονομικά συμφέροντα. Δεν θα διστάζει να πει ότι η παιδική φροντίδα από τη μέχρι την ενηλικίωση, η φροντίδα των ηλικιωμένων, ή η τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι δουλειά του κράτους και όχι πεδίο κερδοφορίας”.
Ύλη συνεδρίου
Ήταν ομιλία, με το μάτι στο επικείμενο συνέδριο. Κάτι, εξάλλου, απαραίτητο, ύστερα από όσα συμβαίνουν στην Αριστερά, λόγω του θεσμικού αφοπλισμού του ΣΥΡΙΖΑ με τις γνωστές συνέπειες και στο επίπεδο της θεμελίωσής του, ιδεολογικής και πολιτικής.
“Η δική μας δουλειά είναι ν’ ανοίξουμε τον δρόμο” τόνισε, υπονοώντας και τις δυσκολίες που υπάρχουν, καλώντας τις δυνάμεις της Ν.Α. να δράσουν “μέσα και έξω από τη Βουλή. Στα κοινωνικά κινήματα και στις περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες. Στις νέες εργατικές αντιστάσεις. Στα νέα υποδείγματα της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας. Στις πιο πρωτοπόρες αναζητήσεις για ένα τοπικό και εθνικό μοντέλο ανάπτυξης κόντρα στη λογική της ανεξέλεγκτης καπιταλιστικής κερδοφορίας”.
Προσδιόρισε και τις κοινωνικές αναφορές του πολιτικού σχεδίου και το ιδεολογικό πρόταγμά του. “Στο πλευρό επιστημόνων, εργαζομένων, νεολαίας που νιώθουν και ξέρουν ότι δικαιούνται να ζήσουν σε έναν κόσμο δικαιοσύνης, ασφάλειας, ελευθερίας. Στον κόσμο του 21ου αιώνα. Για να δώσουμε σύγχρονο περιεχόμενο και να κάνουμε και πάλι θελκτικό τον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα”.
Το επόμενο διάστημα έως το Συνέδριο σχεδιάζονται δυο μεγάλες πρωτοβουλίες: για το νερό και τη στέγη. Ωστόσο, οι οργανώσεις θα εργάζονται και συνεδριακά. Σχεδιάζονται συνελεύσεις, άμεσα, πριν τις προσυνεδριακές και κατά τη διάρκειά τους. Θα γίνουν και περί τις δέκα ανοικτές εκδηλώσεις. Η δουλειά των επιτροπών Θέσεων και Καταστατικού, θα παρουσιαστούν σε επόμενη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου.
Ο καθορισμός ημερομηνίας Συνεδρίου, απαραίτητος για προφανείς λόγους, επιλέχθηκε επιπλέον για να τονιστεί και η αυτόνομη λειτουργία και παρουσία του κόμματος σε μια ιδιαίτερα ρευστή και ταραγμένη περίοδο, ιδίως στον χώρο της Αριστεράς. Κοινή εκτίμηση στη συνεδρίαση υπήρξε “η προτεραιότητα στο κτίσιμο του σπιτιού μας” μακριά από τα σενάρια διάχυσης σε κεντροαριστερά σχήματα. Επιβεβαίωση της ανάγκης αυτόνομης πορείας δεν αποκλείει, βέβαια, μέτωπα και συμμαχίες σε προγραμματική βάση.
Προφανώς, οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ επηρεάζουν αρνητικά το σύνολο της Αριστεράς, και τη Ν.Α. Όλα δείχνουν ότι ο ιστορικός του κύκλος έκλεισε και οι αιτίες θα συζητούνται για χρόνια. Ωστόσο, όπως σημείωσε σε άρθρο του στο Βήμα ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης όλα όσα βλέπουμε να συμβαίνουν είναι “το σύμπτωμα όχι το αίτιο της σημερινής διαλυτικής κατάστασης”. “Το ζητούμενο από εδώ και πέρα είναι ο κόσμος της Αριστεράς, που παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ για λόγους συναισθηματικούς, να συνειδητοποιήσει ότι τα κόμματα υπάρχουν για να μάχονται για αξίες και ιδέες, όχι για να γίνονται λάφυρα σε μία μάχη προσωπικών φιλοδοξιών”.