Κάθε Σεπτέμβρη, ως είθισται, στο πλαίσιο της επίσκεψης στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, τα κόμματα δίνουν συνεντεύξεις Τύπου όπου παρουσιάζουν τις θέσεις τους για την οικονομία αλλά και για ευρύτερα πολιτικά ζητήματα. Αν έχει παρακολουθήσει κάποιος τις συνεντεύξεις του ΜέΡΑ25 και της Νέας Αριστεράς, αν δεν το έκανε μπορεί να τις αναζητήσει στο διαδίκτυο, θα έχει μάλλον καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτά τα δυο κόμματα λένε τα ίδια πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Το ΜέΡΑ25 χρησιμοποιεί πιο αιχμηρή φρασεολογία και παρουσιάζεται με πιο συγκρουσιακές αποχρώσεις, ενώ η Νέα Αριστερά φαίνεται να στρογγυλεύει τα πράγματα χρησιμοποιώντας ήπια και συμβατική φρασεολογία. Επί της ουσίας, όμως, θέτουν τα ίδια επίδικα και εκφράζουν αντίστοιχα αιτήματα και επιδιώξεις. Το ιδιαίτερα παράδοξο, βέβαια, αυτής της ιστορίας είναι ενώ και τα δυο κόμματα ομνύουν στην ενότητα των αριστερών δυνάμεων, παρότι είναι από την ίδια μήτρα, αποκλείουν μετά βδελυγμίας τη συνεργασία μεταξύ τους. Ας προσπαθήσουμε να διερευνήσουμε πώς εννοούν την ενότητα αυτοί οι δύο χώροι.
Το ΜέΡΑ25 μαζί με την ΛΑΕ έχουν φτιάξει το σχήμα ΜέΡΑ25/Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά και πέραν τούτου δεν κατάφεραν να συσπειρώσουν άλλους χώρους, ούτε καν σε εκλογική συνεργασία όπως συνέβη με την «Αναμέτρηση». Για την κεντροαριστερά, φυσικά, ούτε λόγος, θεωρούν μάλιστα ότι «το σήριαλ της κεντροαριστεράς όχι μόνο δεν είναι αντίπαλο δέος στον εσμό της κερδοσκοπικής ιδιωτικοποίησης των πάντων αλλά αντίθετα είναι εφεδρικοί στυλοβάτες του καταστρεπτικού εγχειρήματος της εξουσίας που ερημοποιεί την χώρα». Η απόρριψη κάθε συζήτησης με τη Νέα Αριστερά, προφανώς εντάσσεται στο προπατορικό αμάρτημα του 2015 και στην πείσμονα άρνηση των στελεχών της Νέας Αριστεράς να κάνουν μια στοιχειώδη αυτοκριτική για τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και της άτεγκτης εφαρμογής του τρίτου μνημονίου. Επίσης, κάθε προσέγγιση με τη Νέα Αριστερά, είναι πιθανό να σκοντάφτει στην αφετηριακή άρνηση της ΛΑΕ και στον ίδιο τον Γιάνη Βαρουφάκη.
Από την πλευρά της η Νέα Αριστερά, ως μη όφειλε, εντελώς ανεξήγητα και μάλιστα τις πρώτες μέρες μετά την συγκρότησή της, απέρριψε εκ προοιμίου την συνεργασία με το ΜέΡΑ25 ενώ φάνηκε ανοιχτή σε μια σύμπλευση της κεντροαριστεράς. Αν αυτές οι δηλώσεις ήταν ένα λάθος του επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας, ο Αλέξης Χαρίτσης όφειλε και οφείλει να ανασκευάσει ώστε να δημιουργηθεί ένα θετικό κλίμα, έστω μονομερές, από την πλευράς της Νέας Αριστεράς. Ένα υπό διαμόρφωση κόμμα που καρκινοβατεί σε οριακά ποσοστά επιβίωσης, οφείλει να διαμορφώσει βιώσιμες συνθήκες εμπιστοσύνης και δυνατότητες συνεργασιών με σαφές αριστερό πρόσημο και όχι να αναπολεί τον παλιό καλό ΣΥΡΙΖΑ. Είναι πια καιρός τα στελέχη του να απογαλακτιστούν από τον Αλέξη Τσίπρα και να καταλάβουν ότι αυτή η δυσανεξία τους στην κριτική του μέντορά τούς ακυρώνει πολιτικά. Άλλωστε, ο πολυθρύλητος δρόμος των κεντροαριστερών συνευρέσεων είναι ήδη ναρκοθετημένος και αδιέξοδος. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ, όπως κι αν προκύψει μετά τις εκλογές για αρχηγό, δεν θα κάτσει να συζητήσει με τους «προδότες» του 1-2% που «έκλεψαν» τις έδρες του. Το δε ΠΑΣΟΚ, αν αποτελέσει το ατού του, υπό διαμόρφωση, νέου δικομματισμού τον οποίο έχει ανάγκη το μιντιακό και οικονομικό σύστημα εξουσίας, αναβαπτισμένο από έναν κατάλληλα φιλοτεχνημένο αρχηγό τύπου Χάρη Δούκα, δεν θα ασχοληθεί με ένα μικρό κόμμα που δεν έχει να τού προσφέρει εκλογικά οφέλη.
Με βάση τις παραπάνω σκέψεις καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι, παρά το ήδη υπάρχον ακανθώδες και δύσβατο πεδίο επαφής, το ΜέΡΑ25/Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά και η Νέα Αριστερά πρέπει να ανοίξουν διαύλους επικοινωνίας, κάνοντας κάποιες στοιχειώδεις υποχωρήσεις και παραχωρήσεις μεταξύ τους. Παράδειγμα, οι μεν ας μη ζητούν από τους δε, επιτακτικά, δηλώσεις μετανοίας για το 2015 και την συμμετοχή τους στην υλοποίηση του τρίτου μνημονίου ενώ οι δε ας μην θεωρούν υποτιμητικό αυτομαστίγωμα κάθε λέξη αυτοκριτικής για εκείνη την περίοδο. Κι ας σκεφτούν και οι δυο πλευρές ότι, μια επικοινωνία και μια πιθανή συνεργασία μεταξύ τους, θα δώσει διέξοδο σε μεγάλα τμήματα ανέστιων αριστερών που αναζητούν ένα νέο, ισχυρό αριστερό πόλο και έχουν βαρεθεί να ακούνε συνεχώς μεγαλοστομίες για ενότητα και συνεργασίες που βρίθουν αποκλεισμούς, χωρίς καμιά γενναιότητα υποχωρήσεων και συνθέσεων.
Πάνος Δημητρούδης