Οι χρυσαυγίτες και η δίκη τους
Ομολογώ ότι όταν την Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου πήγα στο Εφετείο για να παρακολουθήσω την πρώτη συνεδρίαση του δικαστηρίου μετά τη διακοπή του καλοκαιριού, αισθάνθηκα μια αμηχανία, γιατί αν εξαιρέσει κανείς τους δικηγόρους, τους αστυνομικούς και τον Λαγό, παρόντες ήταν πολύ λίγοι. Δυο-τρεις δημοσιογράφοι –από αντιφασιστικά μέσα– και δυο τρεις στο κοινό.
.jpg)
Και όμως, αυτή η δίκη είναι η μεγαλύτερη σε διάρκεια και ασφαλώς μια από τις σημαντικότερες στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας. Σπεύδω να πω ότι ήταν λίγοι οι παρόντες, αλλά πολλοί οι ενδιαφερόμενοι. Θυμίζω επίσης ότι παρόμοιο φαινόμενο είχαμε αντιμετωπίσει και τους τελευταίους μήνες της δίκης σε πρώτο βαθμό. Όμως όταν έφτασε στο τέλος της, όλοι έμειναν έκπληκτοι με τη μαζική συγκέντρωση χιλιάδων πολιτών που περίμεναν τη δικαστική απόφαση τον Οκτώβρη του 2020, τότε που η Μάγδα είπε «Τα κατάφερες γιε μου».
Κι αυτό που κατάφερε ο Παύλος δεν ήταν απλά η τιμωρία και η φυλάκιση των φυσικών αυτουργών και των διευθυντικών στελεχών της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης. Ήταν η αποκάλυψη των στόχων αυτής της οργάνωσης και η ουσιαστική της διάλυση. Απόδειξη γι’ αυτό που λέω, είναι το γεγονός ότι η τριχοτόμηση και η διάλυση της Χρυσής Αυγής είχε προηγηθεί πολλούς μήνες πριν από τη δικαστική απόφαση. Η ομάδα του Λαγού την έκανε –με το αζημίωτο– το καλοκαίρι του 2019 και η ομάδα του Κασιδιάρη τον Μάιο του 2020.
Θέλω να πω ότι αυτό που συνέβη με τη δίκη της Χρυσής Αυγής δεν ήταν μια απλή τυπική νομική διαδικασία. Ήταν μια πολύχρονη συλλογική διαδικασία που υποχρέωσε όλους εμάς που βρισκόμαστε εδώ, αλλά και πολλές χιλιάδες άλλους να συντονιστούμε και να φέρουμε σε πέρας ένα πολύ σημαντικό έργο. Τα θύματα και οι συγγενείς τους, οι μάρτυρες, οι αντιφασιστικές ομάδες, οι δημοκράτες δικηγόροι, οι δημοκράτες δημοσιογράφοι.
Μας ένωσε αυτή η λέξη που μας έφερε και σήμερα εδώ. Ο «αντιφασισμός».
Κι απέναντί μας;
Οι χρυσαυγίτες και οι απολογητές της δράσης τους.
Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στις κραυγές τους στο διαδίκτυο για να αντιληφθεί το μέγεθος της ήττας τους από τον Παύλο.
-
Ο Λαγός διέλυσε τη μαϊμού οργάνωση ΕΛΑΣΥΝ που είχε φτιάξει για να μη χαλάει άλλο τα λεφτά του.
-
Ο Κασιδιάρης έχει παρατήσει την οργάνωση «Έλληνες» και παρασυρμένος από την αρχική επιτυχία του με τους «Σπαρτιάτες», αποπειράθηκε στη συνέχεια να εκλέξει δικό του ευρωβουλευτή (τον Χαράλαμπο Γιώτη) στον συνδυασμό του Εμφιετζόγλου. Απόλυτη αποτυχία.
-
Ο Μιχαλολιάκος εμφανιζόταν ως ο σκληρός και αμετανόητος της ομάδας, απευθύνοντας, μάλιστα, σκληρή κριτική στους παλιούς του ομοϊδεάτες που τον εγκατέλειψαν. Όμως μόλις επανήλθε στις φυλακές, μετά τη δική σας αντίδραση, τη διαμαρτυρία της Μάγδας και των δικηγόρων μας, μεταμορφώθηκε αμέσως από «πανίσχυρος αρχηγός» σε κακόμοιρο ασθενή και εκεί που έγραφε ηρωικά φιλοχιτλερικά πονήματα στο διαδίκτυο, άρχισε η κυρία Ζαρούλια να γράφει ότι «έχει κλονιστεί η υγεία του» και ότι «δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί σε κανένα κατάστημα κράτησης».
Γνωρίζω τον αντίλογο: Κάποιοι αντιτάσσουν ότι δεν έχουμε καταφέρει τίποτα, εφόσον η Ακροδεξιά γιγαντώνεται και όχι μόνο αποκτά διευρυμένη κοινοβουλευτική έκφραση, αλλά οι ιδέες της αρχίζουν να κυριαρχούν όχι μόνο στην παραδοσιακή Δεξιά, αλλά ακόμα και σε πολιτικά σχήματα της Αριστεράς.
Η παρατήρηση είναι σωστή. Όμως οι ιδέες πολεμιούνται με ιδέες. Αυτό που πετύχαμε όλοι μας, ήταν κάτι άλλο: να σταματήσουμε την καθημερινή και επιδεικτική εγκληματική δράση μιας οργάνωσης, που όχι μόνο πρόβαλε ακροδεξιές ιδέες, αλλά τις έθετε και σε εφαρμογή. Κι αυτή τη δράση πρέπει να συνεχίσουμε να πολεμάμε, όπου και όπως εμφανιστεί.
Για τον τρόπο που πετύχαμε όσα πετύχαμε φέρνω δύο παραδείγματα. Κάτω από τη δική μας πίεση, η ηγεσία της Χρυσής Αυγής σκέφτηκε ότι πρέπει να κάνει χρήση δυο βετεράνων του εγχώριου ναζιστικού κινήματος. Του Κώστα Πλεύρη ως δικηγόρου το 2020 και του Ιωάννη Περδικάρη ως μάρτυρα τώρα στο Εφετείο. Και τους δύο τους πρότεινε ο Λαγός, αλλά τους αποδέχτηκαν και οι εκπρόσωποι Μιχαλολιάκου και Κασιδιάρη. Και βέβαια και οι δύο (Πλεύρης και Περδικάρης) έκαψαν τους κατηγορούμενους, εμφανιζόμενοι οι ίδιοι ως «θεωρητικοί του ναζισμού» και αναφέροντας συγκεκριμένες εγκληματικές πράξεις των κατηγορουμένων! Ο Πλεύρης μιλούσε για τα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής από το 2012:
«Τι είναι η Χρυσή Αυγή; Η Χρυσή Αυγή, από αυτά τα οποία κάνει, δηλαδή να επιτίθεται σε κόσμο –όταν χτυπάει ως εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής ο κ. Κασιδιάρης, δεν χτυπάει ως άτομο Κασιδιάρης, χτυπάει ως Χρυσή Αυγή και η Χρυσή Αυγή παρουσιάζεται ως εθνικιστική οργάνωσις, ως εθνικιστικό κόμμα, ότι είναι εθνικισταί ιδεολόγοι. Άρα τι κάνει; Δυσφημεί τον εθνικισμό. Διότι πώς να το κάνουμε; Οι μπουνιές δεν είναι επιχείρημα. Οι μπουνιές δεν είναι πολιτικός λόγος. Μπορείς να μισείς κάποιον, αλλά δεν θα εκδηλώσεις το μίσος σου με μπουνιές».
(εκπομπή «Ιστορικές Μνήμες», «Τηλεάστυ», 10.6.2012)
Και ο Περδικάρης το ίδιο. Από το 2021 σε συνέντευξη:
«Για να επιβιώσει [ο Μιχαλολιάκος] χρειαζόταν πολιτική δράση, που την πρόσφερε μόνο το πεζοδρομιακό περιθώριο. Η συγκυρία βοήθησε έτι περαιτέρω, διότι ακολούθησε η περίοδος της αλβανικής μετανάστευσης κι έτσι προσδιορίστηκε σαφώς ο πρώτος “κυριότερος εχθρός”. Η Χρυσή Αυγή υπέστειλε τον εθνικοσοσιαλισμό και ύψωσε το λάβαρο του εθνικισμού, κυνηγώντας Αλβανούς γύρω από την Ομόνοια».
Και τι είπε τώρα στη δίκη;
«Είναι ακτιβιστής [ο Μιχαλολιάκος]. Του δρόμου. Μόνο για να στήνει γιουρούσια». «Δεν ενδιαφερόταν για ιδεολογικά ζητήματα. Ο Μιχαλολιάκος δεν νοιαζόταν. Μόνο το πεζοδρόμιο». «Το πιθανότερο θα ήταν να προξενήσω εμφύλιο πόλεμο, αν έκανα αυτό που έλεγε ο Μιχαλολιάκος».
Πλεύρης και Περδικάρης τη φύλαγαν στον Μιχαλολιάκο που τους είχε ξεπεράσει και τους είχε αφήσει στο ναζιστικό περιθώριο, όταν ο ίδιος έμπαινε στα σαλόνια της πολιτικής. Μ’ αυτούς για συνήγορο και μάρτυρα υπεράσπισης η εξέλιξη της υπόθεσης είναι μονόδρομος. Κι αυτό οφείλεται σε όλους σας.
Το κείμενο είναι απόσπασμα της ομιλίας του Δημήτρη Ψαρρά στην εκδήλωση του Σαββάτου 14/9, στα πλαίσια του Αντιφασιστικού Σεπτέμβρη, με τους Μάγδα Φύσσα, Θεόδωρο Θεοδωρόπουλο, Μαρίνα Δαλιάνη, Ηλέκτρα Αλεξανδροπούλου, Θανάση Καμπαγιάννη.