Θα ήθελες να μου πεις δύο λόγια για το 6ο Φεστιβάλ Πολιτισμού κι Αλληλεγγύης που διοργανώνει η Οργάνωση Ενωμένων Γυναικών Αφρικής;
Στο φεστιβάλ μας θα δείτε χορό, μουσική, φαγητό από την Αφρική. Θα γίνει συζήτηση που θα μιλήσουν γυναίκες που δεν έχουν βγει να μιλήσουν. Να μιλήσουμε για όλα αυτά που έχουμε μέσα μας, για την ενδοοικογενειακή βία. Κι εμείς θέλουμε να είμαστε μαζί με τις Ελληνίδες που είναι φίλες της οργάνωσής μας, θέλουμε να χορέψουμε όλοι μαζί. Γενικά θα έρθουν γυναίκες από διάφορες κοινότητες που είναι στην Αθήνα. Είναι γυναίκες από την Αφρική, γυναίκες από τη Γάζα, όπως η Doris Hakim και η Diana Sabri. Η Doris Hakim θα κάνει το ψωμί. Θυμάσαι την ιστορία που οι γυναίκες ψήνουν ψωμί στον δρόμο και το μοιράζουν στον κόσμο; Δεν ξέρω αν έχεις δει στις ειδήσεις που οι γυναίκες στην Παλαιστίνη ψήνουν ψωμί, γιατί δεν έχουν κανονικό φούρνο μέσα στο πόλεμο και δίνουν στον δρόμο του κόσμου. Αυτά θα έχουμε. Αλληλεγγύη μεταξύ μας έχουμε Ελληνίδες και υπάρχουν Ελληνίδες που έχουν φορέσει αφρικάνικο κοστούμι, να τα φορέσουνε και να έρθουνε να χορέψουμε όλοι μαζί. Δεν είναι ένα φεστιβάλ που θα πεις ότι είσαι θεατής, είναι να συμμετέχεις κιόλας, να χορέψουμε μαζί, όλοι μαζί, και η φωνή μας να βγει έξω για την ενδοοικογενειακή βία. Δεν ξέρω τι έχει γίνει τώρα στην κοινωνία μας, που σκοτώνουν γυναίκες. Δε μπορώ να το καταλάβω αυτό. Εμείς θέλουμε να δώσουμε φωνή σε αυτό το πράγμα που συμβαίνει.
Το θέμα της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας σας απασχολεί στην Οργάνωση Ενωμένων Γυναικών Αφρικής;
Ναι, ναι μας απασχολεί. Υπάρχουν γυναίκες που έχουν πρόβλημα στα σπίτια τους, αλλά φοβούνται να το πούνε έξω. Εμείς θέλουμε να φωνάξουμε εκεί στην Πλατεία Αμερικής που θα πάμε και θα κάνουμε το φεστιβάλ. Να σου πω κάτι, το φεστιβάλ αυτό το κάνουμε ειδικά στην Πλατεία Αμερικής, γιατί εκεί και εγώ έχω κλάψει. Εκεί μιλάνε για τα προβλήματα τους, για την καρδιά τους, για τι γίνεται στην πατρίδα τους. Εκεί είναι ένας συμβολικός χώρος για μας. Για αυτό είναι σημαντικό για εμάς να γίνει στην Πλατεία Αμερικής. Μετά θα έχουμε ενός λεπτού σιγή για όσους μετανάστες πέθαναν στη θάλασσα και δεν πρόλαβαν να δουν τη ζωή που ονειρεύονταν. Θα κάνουμε ενός λεπτού σιγή, για να τις θυμόμαστε. Για να θυμόμαστε τα θύματα της προσφυγιάς, έγκυες γυναίκες που χάσανε τα παιδιά τους, για όσους έχουν πεθάνει στην θάλασσα, θα τους δείξουμε αυτόν τον σεβασμό.
Πέρα από το φεστιβάλ, τι άλλο απασχολεί την οργάνωσή σας;
Όταν έρχονται γυναίκες στην οργάνωση για βοήθεια μπορεί να τις στηρίξουμε για να ψάξουν σπίτι. Δε μπορούμε να τους βρούμε σπίτι, αλλά τους δίνουμε πληροφορίες. Μερικές από αυτές τις γυναίκες δε ξέρουν καν ελληνικά. Τους δίνουμε πληροφορίες ή μεταφράστρια που μιλάει ελληνικά, αν θέλει να πάει στο νοσοκομείο, αν θέλει να πάει για τα χαρτιά της στον δικηγόρο. Έχουμε Ελληνίδες που βοηθάνε την οργάνωση στο Working Group. Και φωνάζουμε για τα δικαιώματά τους, ή μερικές φορές μιλάμε για τα δικαιώματα των παιδιών τους, για να μπορέσουν να πάνε σχολείο. Κάποιες φορές κοιτάμε αν μπορούμε να τους δώσουμε φαγητό, τώρα δεν έχουμε. Μας φέρνουν ρούχα και παπούτσια και τους δίνουμε, τους υποστηρίζουμε δηλαδή. Κάποιες φορές έρχονται γυναίκες που έχουν υποστεί ενδοοικογενειακή βία. Όταν έρχονται σε εμάς εμείς πάμε στα σπίτια τους και μιλάμε με τους άντρες τους γιατί μας φοβούνται οι άντρες τους. Αν η γυναίκα έρχεται σε εμάς εμείς μετά πάμε για υποστήριξη στα σπίτια τους. Αυτές δεν είναι μόνες τους, έχουν εμάς. Πολλοί έχουν φοβηθεί και μας λένε οι γυναίκες: «Είμαι καλά τώρα γιατί αυτός με φοβάται επειδή ξέρω ότι είμαι με εσάς». Και υπάρχουν άλλες γυναίκες που δεν έρχονται στην οργάνωση. Μου λέει μια γυναίκα μια φορά: «Ο άντρας μου δε θέλει να έρθω στην οργάνωση γιατί λέει θα με χωρίσει». Κάποιες μπορεί να μην έρχονται σε εμάς, αλλά για όσες έρχονται, εμείς βάζουμε πόδι εκεί. Κάποιες που δεν έχουνε άδεια παραμονής δεν πάνε ποτέ να ζητήσουνε βοήθεια γιατί φοβούνται. Βλέπεις τι γίνεται στην Ευρώπη; Η Ευρώπη είναι η πρώτη που πήγε στις χώρες μας, μας καταστρέφουνε και τώρα δε μας θέλουνε.
Και ποιος είναι ο στόχος σας μέσα από αυτό το φεστιβάλ;
Ο στόχος μας είναι να παλέψουμε τη ξενοφοβία. Υπάρχει πολύς κόσμος που φοβάται περιοχές που ζουν μετανάστες. Μια φίλη μου που είναι Ελληνίδα, όταν της είπα ότι θα κάνουμε το φεστιβάλ στην πλατεία Αμερικής, μου είπε: «Πω πω, φοβάμαι, γιατί εκεί υπάρχουν περίεργοι άνθρωποι!». Και λέω: «Κι εγώ είμαι περίεργη, αλλά δε σου κάνω κακό!» (γέλια). Για αυτό θέλουμε ο κόσμος να έρθει στη γειτονιά μας, να είμαστε μαζί, όλοι μαζί. Για αυτό το κάνουμε στην πλατεία Αμερικής, αλλιώς θα το κάναμε αλλού. Αλλά αυτό δεν είναι εμπορικό φεστιβάλ. Παλεύουμε ενάντια στη ξενοφοβία και τον ρατσισμό, Έλληνες και μετανάστες, να περάσουμε έστω και μία ώρα μαζί. Έτσι δεν είναι;
* Η Λορέτα Μακόλεϊ [Lauretta Macauley] είναι μέλος της Οργάνωσης Ενωμένων Γυναικών Αφρικής (United African Women Organization)