Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν αποφασίζει επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής. Τα ψηφίσματά του έχουν συμβουλευτικό χαρακτήρα. Έχουν, ωστόσο, χρησιμοποιηθεί συχνά ως «πρόγευση», ως προ-φαση, αν προτιμάτε, της πολιτικής που υιοθέτησαν στη συνέχεια οι κυβερνήσεις –κατ’ εξοχήν στο Ουκρανικό.
Το ψήφισμα που ενέκρινε την περασμένη Πέμπτη (19/9) το Ευρωκοινοβούλιο αποτελεί τυπικό παράδειγμα, όμως στην ιστορία δεν θα μείνει γι’ αυτό. Θα μείνει ως εισήγηση σε μια γενίκευση του ουκρανικού πολέμου με την ψήφο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων. Σημείο των καιρών. Όπως, άλλωστε, και –σε ό,τι αφορά τα καθ’ ημάς– η υπερψήφισή του από τους ευρωβουλευτές της ΝΔ, με εξαίρεση την αποχή του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, και του ΠΑΣΟΚ, με εξαίρεση τον Νίκο Παπανδρέου, που επίσης απείχε. Το ΚΚΕ και η Πλεύση Ελευθερίας ψήφισαν κατά. Από τον ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε ο Κώστας Αρβανίτης, ενώ απείχαν ο Νίκος Φαραντούρης, ο Νίκος Παππάς και η Έλενα Κουντουρά. Η Ελληνική Λύση, η Νίκη και η Λατινοπούλου απείχαν.
Το ψήφισμα είναι στην ουσία μονοδιάστατη προσέγγιση ενός πολυδιάστατου προβλήματος διατυπωμένη σε ύφος πολεμικού διαγγέλματος. Εστιάζει στην εξάντληση των αντοχών της Ρωσίας στο πεδίο της πολεμικής αναμέτρησης, αφήνοντας μόνο προσχηματικά περιθώρια στην αναζήτηση ειρηνικής διευθέτησης. Η έκκληση των ευρωβουλευτών στις χώρες της ΕΕ να επιταχύνουν την παράδοση οπλικών συστημάτων στην Ουκρανία, συμπεριλαμβάνοντας πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς ικανούς να πλήξουν σε μεγάλο βάθος το έδαφος της Ρωσίας, είναι χαρακτηριστική.
Ουσιαστικά το Ευρωκοινοβούλιο προκρίνει τη γενίκευση της σύγκρουσης, δεδομένου ότι η χρήση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς προϋποθέτει την άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ και της Βρετανίας, των μόνων χωρών που διαθέτουν την τεχνογνωσία που απαιτείται για την υποστήριξη (δορυφορική κ.λπ.) τέτοιων χτυπημάτων, και οι οποίες είναι, μέχρι στιγμής, οι μόνοι προμηθευτές του Κιέβου με τέτοιους πυραύλους, κρατώντας ωστόσο «παγωμένη» την ευρεία χρήση τους επειδή διαβλέπουν –κατ’ εξοχήν η Ουάσιγκτον– τον κίνδυνο παγκόσμιου πυρηνικού πολέμου.
Προφανώς διάβασαν με τη δέουσα προσοχή μια ανάρτηση στο διαδίκτυο. «Αν οι χώρες της ΕΕ άρουν τους περιορισμούς για πλήγματα με όπλα μεγάλου βεληνεκούς στο έδαφος της χώρας μας από το Κίεβο, αν ενισχύσουν τη στρατιωτική υποστήριξη στην Ουκρανία, η απάντηση της Ρωσίας θα είναι σκληρή. Αυτό που ζητά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο οδηγεί σε παγκόσμιο πόλεμο με χρήση πυρηνικών όπλων», έγραψε ένα πρόσωπο του στενού περιβάλλοντος του Βλαντίμιρ Πούτιν, ο πρόεδρος της Κρατικής Δούμας, της κάτω βουλής του ρωσικού κοινοβουλίου, Βιατσεσλάβ Βαλόντιν. Που πρόσθεσε με νόημα: «Προς ενημέρωσή σας, ο διηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος RS-28 Sarmat, γνωστός και ως Satan II, δεν θα χρειαστεί πάνω από 3 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα για να πλήξει το Στρασβούργο».
Μετά από αυτό, μόνο ως άλμα της λογικής στο κενό μπορεί να ερμηνευτεί η έκκληση του Ευρωκοινοβουλίου προς την ΕΕ και τα μέλη της «να πράξουν το παν δυνατόν για την εξεύρεση ειρηνικής λύσης στη βάση του πλήρους σεβασμού της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας», συνοδευόμενη, μάλιστα, από την παρότρυνση οποιαδήποτε λύση να προϋποθέτει τη λογοδοσία της Ρωσίας για εγκλήματα πολέμου.
Είναι απλή σύμπτωση το γεγονός ότι ο ουκρανός πρόεδρος Β. Ζελένσκι συναντήθηκε την Πέμπτη με τον αμερικανό ομόλογό του, Τζο Μπάιντεν, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ κομίζοντας ένα σχέδιο αντίστοιχο με το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου μια εβδομάδα νωρίτερα; Ένα «σχέδιο νίκης» που, σύμφωνα με «διαρροές», περιλαμβάνει το αίτημα (α) της χορήγησης στο Κίεβο όπλων μεγάλης εμβέλειας με την άδεια χρησιμοποίησής τους για πλήγματα στη ρωσική ενδοχώρα, και (β) της «ταχείας ένταξής» του στο ΝΑΤΟ, ώστε, σε συνδυασμό με διπλωματικές πιέσεις, να οδηγηθεί η Ρωσία στον τερματισμό του πολέμου παραιτούμενη από την πάγια θέση της ότι ειρηνευτικές συνομιλίες μπορούν να ξεκινήσουν μόνο αν το Κίεβο παραιτηθεί από τις βλέψεις ένταξής του στο ΝΑΤΟ και ανάκτησης των εδαφικών απωλειών του.
Είναι απλή σύμπτωση η ομοιότητα ανάμεσα στο λογικό παράδοξο το Ευρωκοινοβούλιο να πιστεύει ότι η Ρωσία θα προσέλθει σε διαπραγμάτευση χωρίς αξιώσεις, και στη συνάρτηση του «σχεδίου νίκης» με μια δεύτερη ειρηνευτική διάσκεψη (μετά την αποτυχημένη, ερήμην της Ρωσίας, σύνοδο στην Ελβετία τον Ιούνιο) [1], τους προσεχείς μήνες, με το Κίεβο να σκοπεύει να καλέσει και τη Ρωσία αυτή τη φορά, χωρίς το ίδιο να έχει παραιτηθεί από τις αξιώσεις του;
Η απάντηση βρίσκεται σε μια φράση από την ομιλία του Β. Ζελένσκι στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ την Τρίτη: «Η Ρωσία μπορεί μόνο να εξαναγκαστεί σε ειρήνη, η Ρωσία πρέπει να εξαναγκαστεί…».
Οι πόλεμοι κερδίζονται ή χάνονται στο πεδίο της μάχης. Είναι μια πραγματικότητα την οποία δεν έχουν διαψεύσει (ακόμη;) οι σύγχρονες πολεμικές τεχνολογίες. Αδιάψευστος μάρτυρας η εμπειρία των ΗΠΑ στο Βιετνάμ και το Αφγανιστάν. Την περασμένη εβδομάδα η Ρωσία προχώρησε σε νέα αύξηση του στρατού της κατά 180.000 οπλίτες, ανεβάζοντας το συνολικό δυναμικό στα 2,34 εκατ., με το 1,5 εκατ. σε δράση επί του εδάφους. Ο ρωσικός στρατός αναβαθμίζεται έτσι στον δεύτερο μεγαλύτερο μετά τον κινεζικό, σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών (IISS).
Αυτοπρόσωπη σύγκρουση Δύσης – Ρωσίας επί του εδάφους δεν θα υπάρξει.
Οι επιλογές των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που υποκρύπτονται στο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου υποκρύπτουν με τη σειρά τους την απόφαση η ΕΕ να επιβιώνει στο απροσδιόριστο μέλλον σε συνθήκες υβριδικού πολέμου.
Ζητώντας στο ψήφισμά τους οι ευρωβουλευτές από τα κράτη-μέλη να χρηματοδοτούν στο διηνεκές την αγορά όπλων για την Ουκρανία, καταβάλλοντας το 0,25% του ΑΕΠ τους, ξέρουν ότι αυτό αποβαίνει σε βάρος της κοινωνίας.
Οι ευρωβουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (οφείλουν να) ξέρουν ότι αυτό το 0,25% ισοδυναμεί με υπεξαίρεση 600 εκατ. ευρώ ετησίως από το κοινωνικό κράτος.
Η Αριστερά οφείλει να το εγγράψει στα προτάγματά της. Κάτω από το σύνθημα: «Για μια Ευρώπη της Ειρήνης».
Σημείωση:
1. Βλ.: «Από εργαλείο γεωστρατηγικής υπεροχής, πρόβλημα οικονομικής αντοχής», Η Εποχή, 30 Ιουνίου 2024.