Η αεροπορική επιδρομή της 27ης Σεπτεμβρίου της ισραηλινής αεροπορίας στο προάστιο Νταχίγιε της Βηρυτού που είχε ως στόχο τον ηγέτη της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία επιφέροντας ένα συντριπτικό πλήγμα στην ηγεσία της οργάνωσης. Η πυραμίδα της ηγετικής πυραμίδας πλέον έχει «εξουδετερωθεί» όπως φαίνεται και από τη φωτογραφία του ισραηλινού στρατού.
Η δολοφονία του Χασάν Νασράλα ταυτόχρονα με την εξόντωση όλων των ηγετικών στελεχών της σηματοδοτεί ένα πρωτοφανές χτύπημα, δημιουργώντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό ηγεσίας εντός της οργάνωσης. Ο Νασράλα θεωρούνταν το νούμερο δύο μετά τον Αλί Χοσεϊνί Χαμενεΐ, τον πολιτικό/θρησκευτικό ηγέτη του Ιράν, όπως και για τις χώρες και τους λαούς της Μ.Ανατολής που δεν υπάγονται στο Αραβικό ΝΑΤΟ, ούτε στον «Αραβικό Σιδηρούν Θόλο» ούτε στην επικείμενη «Συμμαχία του Αβραάμ». Η σύσταση της αποτελεί διαχρονικό στόχο για Η.Π.Α και Ισραήλ και στην ουσία σηματοδοτεί την εξομάλυνση των σχέσεων, τη σφυρηλάτηση και εμβάθυνση της στρατηγικής συμμαχίας του κράτους απαρτχάιντ με αραβικά καθεστώτα όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρείν και το Μαρόκο που έχουν υπογράψει τις Συμφωνίες Αβραάμ .
O «βασιλιάς είναι γυμνός» στον μουσουλμανικό κόσμο και ειδικότερα στον Άξονα της Αντίστασης. Ο Νασράλα θεωρείτο ότι ήταν ο επόμενος χαρισματικός ηγέτης στη Μ.Ανατολή μετά τον Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ, τον πρόεδρο της Αιγύπτου.
Οι στοχεύσεις του Νετανιάχου
Για τον Μπεντζαμίν Νετανιάχου οι «λογαριασμοί έκλεισαν» μετά την «εξουδετέρωση» του Νασράλα . Η αποστέρηση του χαρισματικού ηγέτη από την ηγεσία της Χεζμπολάχ συνιστά άλλο ένα ατού και μια πολύτιμη συνιστώσα της πολυπόθητης «τελικής νίκης» στην εξίσωση αποτροπής με τη Γάζα, το Λίβανο, τη Συρία, τους Χούθι κ.α προσφέροντας στο λαό του Ισραήλ μια «μοναδική επιτυχία». Ο στόχος του πρωθυπουργού είναι να ανακτήσει την εμπιστοσύνη του και να τον αποπροσανατολίσει από τον αγώνα που διεξάγουν οι προοδευτικές δυνάμεις της ισραηλινής κοινωνίας, με επικεφαλής τις οικογένειες των ισραηλινών αιχμάλωτων, για την επιστροφή και την απελευθέρωση των ομήρων από τα τούνελ της Γάζας.
Περαιτέρω με την αποδυνάμωση της Χεζμπολάχ , σε επίπεδο ηγεσίας, ο Νετανιάχου θεωρεί ότι ο Γιαχούα Σινγουάρ1 ,ο ηγέτης της Χαμάς, θα ενδώσει στους όρους που θέτει το Ισραήλ και θα υποκύψει στην πίεση συνθηκολόγησης και συμμόρφωσης στο σχέδιο για την επόμενη μέρα στη Γάζα, μετά την ολοκλήρωση της κατάπαυσης του πυρός για ανθρωπιστικούς λόγους2.
Η στρατηγική εξουδετέρωσης των αντίπαλων από το Ισραήλ
Όσον αφορά την στρατηγική εξόντωσης των πολιτικών της αντίπαλων στη Μ.Ανατολή, ενδεικτικά να θυμίσουμε τις πρόσφατες επιχειρήσεις εξουδετέρωσης των 16 στελεχών της Χεζμπολάχ, του Αμπάς αλ-Μουσσάγουι (Abbas al-Moussawi) από ισραηλινή επιδρομή τον Φεβρουάριο του 1992, του δεύτερου ηγέτη της Χεζμπολάχ, του Γκασάν Καναφάνι, ηγετικού στελέχους του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, διανοούμενου και συγγραφέα, όπως επίσης και πρόσφατα του ηγέτη της Χαμάς Ισμαήλ Χανίγιε όπως και πολλών άλλων αξιωματούχων ανταρτών.
Η ακαδημαϊκός στο Τμήμα Νομικής Επιστήμης του Πανεπιστήμιου της Νοτρ Νταμ στην Ιντιάνα των Η.Π.Α. Η Μαίρη Έλεν Ο'Κόνελ3 σε πρόσφατο άρθρο της μεταξύ άλλων σχολιάζει: «[…] Το Ισραήλ άρχισε να αναφέρεται στην πρακτική δολοφονιών ως «στοχευμένες δολοφονίες[…] Το Ισραήλ έχει αναλάβει την ευθύνη για τη διενέργεια τους πριν ακόμα από τη σύσταση του».
Το δικαίωμα της ζωής συνιστά κανόνα «jus cogens» που σημαίνει ότι είναι πρόνοια του Αναγκαστικού Διεθνούς Δικαίου που υπερτερεί έναντι κάθε άλλης νομικής πρόνοιας.
Η αεροπορική επιδρομή στο προάστιο Νταχίγιε
Σύμφωνα με έρευνα των New York κατά τη διάρκεια της επιχείρησης που στόχευσε τον Χασάν Νασράλα στο προάστιο Νταχίγιε της Βηρυτού με ρίψη 15 βομβών 2000 λιβρών «bunker busters», βόμβες που εκρήγνυνται αφού εισχωρήσουν στο υπέδαφος με μεγάλη ακρίβεια, από 8 ισραηλινά αερομαχητικά. Ισοπέδωσαν όχι μόνο το αρχηγείο της Χεζμπολάχ κάτω από τη γη αλλά τουλάχιστον 6 γειτονικά κτήρια σε πυκνοκατοικημένη ζώνη της πρωτεύουσας. Εκατοντάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν από αυτή την απάνθρωπη αλλά με τόση «ακρίβεια» στο σχεδιασμό της επίθεση. Ακολούθησαν και άλλες αλλεπάλληλες αεροπορικές επιδρομές. Ισοπεδώνονται οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις της και το ανθρώπινο δυναμικό της Χεζμπολάχ.
Η θέση των Η.Π.Α
Όσο για τις Η. Π.Α αν και αποστασιοποιήθηκε από την πραγμάτωση της επιχείρησης και ενώ κινείται στην επίλυση της σύγκρουσης Λίβανου-Ισραήλ με διπλωματικά μέσα, στην αναζήτηση μόνιμης πολιτικής λύσης και καταρχήν στην επίτευξη εκεχειρίας στη Γάζα και στο Λίβανο - νομιμοποιεί την επίθεση χαρακτηρίζοντας την ως μέτρο απόδοσης δικαιοσύνης για τα πολλά θύματα της Χεζμπολάχ. Στο ίδιο μήκος κύματος και η Καμάλα Χάρρις που απεκάλεσε τον Νασράλα τρομοκράτη που έχει βάψει τα χέρια του με το αίμα των αμερικάνων τονίζοντας, ταυτόχρονα, ότι η διπλωματική οδός είναι η μοναδική επιλογή. Η αμερικανική ηγεσία αναφέρεται στη βομβιστική επίθεση της πρεσβείας των Η.Π.Α το 1983 και ακολούθως της επίθεσης σε στρατόπεδα πεζοναυτών από ένοπλες λιβανέζικες ομάδες που είχε ως συνέπεια να σκοτωθούν 241 στελέχη του αμερικανικού στρατού, μεταξύ αυτών 220 πεζοναύτες.
Μια ιστορική αναδρομή στην αναζήτηση της αλήθειας
Στις 6 Ιουνίου του 1982 το Ισραήλ εισέβαλε στο Λίβανο στοχεύοντας τους μαχητές της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Έως δύο μήνες κράτησε η επιχείρηση που στοίχισε τη ζωή σε τουλάχιστον 19.000 χιλιάδες πολίτες και αντάρτες ενώ από το 1975 είχε ήδη ξεκινήσει ο εμφύλιος πόλεμος στο Λίβανο μεταξύ των ακροδεξιών δυνάμεων και αριστερών λιβανέζικων δυνάμεων μουσουλμάνων που είχαν συμμαχήσει με την PLO.
Ήδη είχε εγκατασταθεί πολυεθνική δύναμη. Όταν κέρδισε τις εκλογές ο Μπασίλ Γκεμαγιέλ σύμμαχος του Ισραήλ μετά τη δολοφονία του την επόμενη μέρα έλαβε χώρα η σφαγή στους προσφυγικούς καταυλισμούς στη Σάμπρα και Σατίλα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες ιδρύθηκε η Χεζμπολάχ μετά την εκδίωξη της PLO από το Λίβανο.
O Καθηγητής Πολιτικών Επιστημών Νασεερ Η. Αρούρι γράφει στο JSTOR: «Η ισραηλινή εισβολή στο Λίβανο τον Ιούνιο του 1962 είχε ως συνέπεια την ανάπτυξη στρατιωτικών και ναυτικών δυνάμεων των ΗΠΑ γύρω από το Λίβανο. Ήταν η πρώτη φορά για τους αμερικανούς στρατιώτες που πολεμούσαν τους Άραβες σε αραβικό έδαφος και η πρώτη φορά που οι αμερικανοί είχαν απώλειες εκατοντάδων στρατιωτών» . Χάρη στην ισραηλινή κατοχή εδραιώνεται η ολιγαρχία της Ακροδεξιάς και «η στήριξη των Η.Π.Α για την ισραηλινή εισβολή συνιστούσε γεωπολιτικό πρόταγμα ασφάλειας που θα διασφάλιζε την συνεχιζόμενη οικονομική διείσδυση στην περιοχή». Ο Ρ.Ρήγκαν στο διάγγελμα του προς τον αμερικανικό λαό την 27η Οκτωβρίου μεταξύ άλλων τόνισε: «Γιατί ο Λίβανος είναι σημαντικός για εμάς; Τα τελευταία χρόνια κάθε πρόεδρος που του έχει ανατεθεί αυτό το αξίωμα έχει αναγνωρίσει ότι η Ειρήνη στη Μ.Ανατολή είναι θεμελιώδης προτεραιότητα για το έθνος μας. Η περιοχή είναι νευραλγικής σημασίας για την οικονομική και πολιτική υπόσταση της Δύσης».
Όσον αφορά το τρομοκρατικό χτύπημα με τις βομβιστικές επιθέσεις στην πρεσβεία των ΗΠΑ, στα στρατόπεδα των αμερικανών πεζοναυτών και τα επικείμενα αντίποινα των Η.Π.Α o υφυπουργός Άμυνας της κυβέρνησης Ρήγκαν Κασπάρ Βάινμπεργκερ σε συνέντευξη του δήλωσε: «Υπήρχαν οι γνωστές αντιδράσεις ότι θα χτυπούσαμε ανθρώπους που δεν συμμετείχαν[…]Αλλά ακόμα και τώρα δεν γνωρίζουμε πραγματικά ποιος βομβάρδισε τα στρατόπεδα των πεζοναυτών και σίγουρα δεν γνωρίζαμε τότε.».
Ανατρέχοντας στα ιστορικά γεγονότα η αναζήτηση της αλήθειας με την αξιολόγηση τους έγκειται στους αναγνώστες της «Εποχής».
Ο θρήνος του λιβανέζικου λαού για την εκτέλεση του Χασάν Νασράλα
Η ιστορία επαναλαμβάνεται . Ο Λίβανος είναι μέρος, άραγε, των σχεδίων δημιουργίας του «Μεγάλου Ισραήλ». Τότε η Χεζμπολάχ εκδίωξε τον ισραηλινό κατακτητή από τη λιβανέζικη γη.
Ποιος θα υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μπροστά στα σχέδια του εδαφικού επεκτατισμού των ισραηλινών ακροδεξιών με τη Χεζμπολάχ να έχει υποστεί συντριπτικά πλήγματα;
Στους δρόμους του Λίβανου με το άκουσμα του θανάτου του ηγέτη τους ακουγόταν το λαϊκό μοιρολόι. «Εύχομαι να ήμουν εγώ στη θέση του αντί για τον Σαγιέντ(Σαγιέντ Χασάν Νασράλα). Ας ήταν όλη μου η οικογένεια και όχι εκείνος». Οι άνθρωποι φώναζαν το όνομα του Νασράλα. «Οι γυναίκες κλαίνε και οι άνδρες ουρλιάζουν, λες και είναι η Ημέρα της Κρίσης». Περαιτέρω σκηνές πένθους στο αεροδρόμιο της Βηρυτού: επιβάτες περιμένοντας την πτήση τους ξεσπάνε σε λυγμούς: «τι θα κάνουμε χωρίς εσένα;».
Στη Μ.Ανατολή ακούγεται η φωνή νεαρών λιβανέζων: «Θα πάω τώρα στο Λίβανο. Είμαι από το Νότο θα αγωνιστώ εναντίον του Ισραήλ η πατρίδα μου βομβαρδίζεται. Θυμόμαστε πως οι ισραηλινοί διαχειρίστηκαν το Λίβανο πριν από τη Χεζμπολάχ. Εντός 24 ωρών μπορούν να εισβάλουν και να φτάσουν στη Βηρυτό.»
Και ο Σλείμαν Φράντζιε επικεφαλής του Κινήματος Μαράδα δήλωσε: « Το σύμβολο έχει φύγει, ο θρύλος έχει γεννηθεί και η Αντίσταση συνεχίζεται».
Το τελευταίο διάγγελμα του ηγέτη της Χεζμπολάχ
Ο Χασάν Νασράλα στο τελευταίο του διάγγελμα προφητικά είχε πει: “ Eξ ονόματος όλων εκείνων που ανέλαβαν την ευθύνη εκπλήρωσης αυτού του ηθικού ανθρωπιστικού και θρησκευτικού καθήκοντος να υποστηρίξει τη Γάζα που βιώνει γενοκτονία, μαζικές εκτελέσεις, πείνα, δίψα, ασθένειες και πολιορκία. Εμείς λέμε στον Νετανιάχου και στον Γκάλαντ , στην κυβέρνηση, στο στρατό στην κοινωνία του εχθρού: το λιβανέζικο μέτωπο δεν θα σταματήσει εωσότου σταματήσει η επίθεση στη Γάζα. Αυτή η δήλωση γίνεται εδώ και 11 μήνες και τώρα επαναλαμβάνεται μετά από αυτά τα δύο συντριπτικά πλήγματα, μετά από τόσους μάρτυρες, τόσους τραυματίες και τόσο πόνο που βιώνουμε.
Το λέω ξεκάθαρα: ανεξάρτητα από τις θυσίες, τις συνέπειες, τις πιθανότητες και ανεξάρτητα προς ποια κατεύθυνση οδηγείται η περιοχή, η Αντίσταση στο Λίβανο δεν θα σταματήσει να υποστηρίζει το λαό στη Γάζα, στη Δ.Όχθη και όλους τους που καταπιέζονται στην ιερή γη. Όπως στη Γάζα σκοτώνουν και διαπράττουν γενοκτονία αλλά μετά από 11 μήνες ούτε ένας διακηρυγμένος στόχος έχει επιτευχθεί.
Δεν θα εγκαταλείψουμε την Παλαιστίνη. Δεν θα εγκαταλείψουμε το λαό της Παλαιστίνης ή τα ιερά μνημεία του έθνους της Παλαιστίνης.
Είπαν έχεις δύο επιλογές : είτε ο πόλεμος συνεχίζεται και εσύ θα συντριβείς είτε θα παραδοθείς. Είτε μια ταπεινωτική συνθηκολόγηση είτε συντριβή είτε ένας αξιοπρεπής θάνατος. Αυτή τη στιγμή, για αυτό επαναλαμβάνω κάθε χρόνο αυτή φράση, αυτή τη στιγμή πριν συμβουλευθώ τους συντρόφους μου ενώπιον της συνείδησης μου, στην καρδιά και στο μυαλό μου[…] έχω δύο επιλογές: είτε τη μάχη είτε τoν εξευτελισμό. Ποτέ ταπείνωση!».
Στη συνέχεια στο επόμενο άρθρο της «Εποχής» φιλοξενούμε αποκλειστικές δηλώσεις για τις εξελίξεις στο Λίβανο και την ευρύτερη Μ.Ανατολή.
Υποσημειώσεις
1) Αγνοείται η τύχη του ηγέτη της Χαμάς. Οι ισραηλινές υπηρεσίες ασφαλείας προσπαθούν να τον εντοπίσουν ζωντανό ή νεκρό, καθώς εκτιμούν ότι σκοτώθηκε σε αεροπορικό βομβαρδισμό υπόγειου τούνελ της Αντίστασης στη Γάζα.
2) Συνοπτικά ο Νετανιάζου ζητά τη μόνιμη παρουσία του στρατού στο «Διάδρομο Φιλαδέλφεια» κατά μήκος των συνόρων Γάζα;-Αιγύπτου που φτάνει ως το πέρασμα στη Ράφα , όπως επίσης και στο «Διάδρομο Νετζαρίμ» , που αποκόπτει πλήρως τη Βόρεια Γάζα από την υπόλοιπη εδαφική επικράτεια του θύλακα, τη διακυβέρνηση της Γάζας από «τοπικές ελίτ» και την πλήρη διάλυση της Χαμάς πολιτικά και στρατιωτικά, προσφέροντας ακόμα και ασφαλή δίοδο διαφυγής της ηγεσίας της προς το εξωτερικό συνεπώς να αποδεχθούν οικειοθελώς την εξορία τους, με το Ισραήλ να αναλάβει την εποπτεία ασφάλειας της Λωρίδας , συνεπώς μόνιμη στρατιωτική κατοχή της Γάζας.
3) Η ακαδημαϊκός αναφερόμενη στη υπόθεση εξόντωσης του Ισμαήλ Χανίγιε» στην Τεχεράνη, που αποδίδεται στο Ισραήλ, σε πρόσφατο άρθρο της καταγράφει πότε προβλέπεται το δικαίωμα της νόμιμης αυτοάμυνας ατομικής και συλλογικής και στην εξόντωση μαχητών του αντίπαλου: « Όταν η ένοπλη σύγκρουση έχει ξεκινήσει οι δυνάμεις που συμμετέχουν στη μάχη έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν θανατηφόρα βία για να νικήσουν τον αντίπαλο. Το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο επιτρέπει την εκτέλεση μαχητών του αντίπαλου από πρόθεση εντός νομικά καθορισμένων εχθροπραξιών σε μια ένοπλη σύγκρουση». Αναφερόμενη στη «σχολή των ΗΠΑ» που προτάσσει ότι οι αντίπαλοι σε καιρό πολέμου εξοντώνονται όπου και αν βρίσκονται και αναφερόμενη στον πρώην ηγέτη της Χαμάς τονίζει ότι: « ο Χανίγιε ως ηγέτης κόμματος που βρίσκεται σε πόλεμο με το Ισραήλ στη Γάζα μπορεί να εμπίπτει σε αυτήν ερμηνεία. Ωστόσο δεν θα μπορούσε να εκτείνεται στο να σκοτώνονται «ύπουλα» όπως προβλέπουν οι κανόνες, δεσμευτικής ισχύος» που προσαρτήθηκαν στη Σύμβαση της Χάγης IV του 1907. Το να σκοτώσεις ύπουλα σημαίνει να σκοτώσεις κάποιον που δεν έχει αντιληφθεί ότι κινδυνεύει να πεθάνει.».
Η νομικός καταλήγει : «Ενώ γίνονται προσπάθειες προκειμένου να υπερασπιστούν τις δολοφονίες όπως του Χανίγιε υπάρχει μια και μόνο αλήθεια: η άσκηση θανατηφόρας βίας περιορίζεται αυστηρά και οι δολοφονίες δεν είναι ποτέ νόμιμες».