Ένα χρόνο μετά την 7η Οκτωβρίου, η Γάζα είναι μια ισοπεδωμένη λωρίδα γης. Οι άνθρωποι της στοιβαγμένοι σε στρατόπεδα προσφύγων, χωρίς τρόφιμα, νερό, φάρμακα, προσπαθούν να μείνουν ζωντανοί. Από τη μία διαταγή εκκένωσης στην άλλη, μετακινούνται συνεχώς. Ζωντανοί στόχοι.
Ένα χρόνο μετά, οι αντιδράσεις στον πόλεμο και η αλληλεγγύη στα θύματα συνεχίζονται εξασθενημένες. Η φρίκη παλιώνει όταν δεν τη ζεις.
Ωστόσο τη Δευτέρα, στη Νέα Υόρκη, μαζεύτηκε κόσμος. Το ίδιο και στη Βιέννη, στην αγρυπνία για την Παλαιστίνη της οργάνωσης «Standing together». Στην Τουλούζ, φοιτητές του πανεπιστημίου Ζαν Ζορές κατήγγειλαν το γαλλικό υπουργείο Παιδείας για πρακτικές φίμωσης των φοιτητών, την αστυνομία για εκφοβισμό και διώξεις, την κυβέρνηση ως συνυπεύθυνη για τα εγκλήματα στη Μέση Ανατολή. Εξίσου καταγγελτική η σουηδή ακτιβίστρια Γκρέτα Τούμπεργκ, προσκεκλημένη φοιτητικής εκδήλωσης στο πανεπιστήμιο του Ντόρτμουτ, που ματαιώθηκε με παρέμβαση της γερμανικής αστυνομίας και απειλές πως θα συλληφθεί μόλις εμφανιστεί.
Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης προβάλουν δηλώσεις καλλιτεχνών, όπως της αμερικανο-εβραίας σκηνοθέτιδας Σάρας Φρίντλαντ στο φεστιβάλ της Βενετίας και του ισπανού ηθοποιού Χαβιέ Μπαρδέμ στο φεστιβάλ κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν, χωρίς οργισμένες λαοθάλασσες και καταλήψεις πανεπιστημιουπόλεων. Μαζικές συλλήψεις, αποβολές από σχολές, επιπτώσεις στην αποφοίτηση και την επαγγελματική ζωή έπαιξαν τον ρόλο τους.
Στοχεύσετε ό,τι αναπνέει
Ο ισραηλινός πρωθυπουργός ενορχηστρώνει την ολοκληρωτική εξόντωση των αντιπάλων. Της Χαμάς (που πέρασε σε δεύτερη μοίρα) και της Χεζμπολάχ. Η εισβολή στον Λίβανο συνοδεύτηκε από διάγγελμα στους κατοίκους. Σε ρόλο ελευθερωτή τους από τους Σιίτες της Χεζμπολάχ, διώξτε τους τρομοκράτες να τελειώσει ο πόλεμος διαφορετικά είστε άξιοι της μοίρας σας, ήταν η ουσία των λεγομένων του.
Από πέρυσι τον Οκτώβριο, ο Λίβανος μετράει 2.100 νεκρούς και πάνω από 10.000 τραυματίες, ενώ 1 εκατομμύριο άνθρωποι εγκαταλείπουν τη χώρα. Οι Λιβανέζοι ακολουθούν τη μοίρα των γειτόνων τους. Οι συνεχείς βομβαρδισμοί ισοπεδώνουν τη Βηρυτό και τις γύρω περιοχές, τα χωριά στα ισραηλινο-λιβανικά σύνορα σβήνονται από τον χάρτη. Οι υπεύθυνοι επισιτιστικών προγραμμάτων του ΟΗΕ προειδοποιούν για λιμό. Το « κυνήγι του τρομοκράτη» συμπεριλαμβάνει πλήγματα στη Δαμασκό της Συρίας. Ο Νετανιάχου δεν κρατάει κανένα πρόσχημα, φτάνοντας να ζητήσει την αποχώρηση της ειρηνευτικής δύναμης (κυρίως ιρλανδών κυανόκρανων) από τη λιβανική μεθόριο. Το αίτημα απορρίφθηκε, οι υποδομές τους δέχτηκαν βολές από drones και άρματα μάχης, γεγονός που εξόργισε την ιταλική κυβέρνηση που διοικεί την ειρηνευτική δύναμη στην περιοχή. Άκαρπες και οι προσπάθειες του γγ του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, να μην εμποδίζεται η ανθρωπιστική βοήθεια στη Δυτική Όχθη, να μην κινδυνεύουν οι άνθρωποι της Unwra. Μέλη της και δημοσιογράφοι συμπληρώνουν ακόμα τις λίστες νεκρών.
Στη γεωπολιτική διελκυστίνδα, η πολιτική μαινόμενου ταύρου τεντώνει επικίνδυνα τα σχοινιά, ειδικά μετά τις πυραυλικές επιθέσεις του Ιράν και την ανταλλαγή εμπρηστικών δηλώσεων. Ο Νετανιάχου αποφεύγει να ενημερώσει το Τζο Μπάιντεν για την απάντηση στο Ιράν και οι Φρουροί της Επανάστασης διαμηνύουν πως αν η χώρα τους δεχτεί επίθεση, θα καταστρέψουν κάθε ισραηλινή ενεργειακή υποδομή.
Σε συνέντευξη του στο βρετανικό Channel 4 News, ο πρώην πρωθυπουργός Γεχούντ Ολμέρ υποστηρίζει ότι ο Νετανιάχου επιδιώκει να σύρει τις ΗΠΑ σε ανοιχτή σύγκρουση με το Ιράν, ενώ ο Ταμίρ Πάρντο, πρώην διευθυντής της Μοσσάντ και σκληρός επικριτής του Νετανιάχου τον οποίο αποκαλεί πραξικοπηματία, σε συνέντευξη του στο BBC υποστήριξε πως καιρό τώρα σχεδιάζει ο πρωθυπουργός ευθεία επίθεση στο Ιράν, επιμένοντας πως η πλειοψηφία της ισραηλινής κοινωνίας και των μελών του Likud δε συντάσσονται μαζί του.
Συντάσσεται, όμως, ο ακροδεξιός υπουργός οικονομικών, Μπεζαλέλ Σμότριτς, καθώς οραματίζεται ένα « εβραϊκό θρησκευτικό κράτος», που εκτός της Παλαιστίνης θα εκτείνεται σε εδάφη του Λιβάνου, της Ιορδανίας, της Συρίας, του Ιράκ, της Αιγύπτου, της Σαουδικής Αραβίας. Ένα imperium που θα χτιστεί κομμάτι-κομμάτι μεθοδικά.
Ποιος θυμάται τι είναι ειρήνη;
Οι δυτικές κυβερνήσεις ψάχνουν την ισορροπία μεταξύ ευχολογίων και κέρδους. Ο Τζέρεμι Κόρμπιν ρωτάει τον βρετανό πρωθυπουργό γιατί συνεχίζει την αποστολή όπλων στο Ισραήλ, ο ισπανός πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσες τονίζει ότι η διεθνής κοινότητα πρέπει να αντιδράσει στην εισβολή στα εδάφη κυρίαρχου κράτους, του Λιβάνου, όπως στην εισβολή στην Ουκρανία. Ο Μαρκ Μποτεγκά από την ευρωομάδα της Αριστεράς αναρωτιέται πότε το Ευρωκοινοβούλιο θα τιμήσει, εκτός των 1.200 ισραηλινών θυμάτων, τους άνω των 40.000 νεκρούς Παλαιστίνιους. Η Αριστερά απαιτεί διακοπή κάθε βοήθειας στο Ισραήλ , πριν ο Νετανιάχου κάνει τον Λίβανο Γάζα. Ο Εμμανουέλ Μακρόν δηλώνει πως η Γαλλία διακόπτει τη στρατιωτική βοήθεια, μήπως και βοηθήσει την καταβαραθρωμένη δημοφιλία του. Ο Τζο Μπάιντεν ψελλίζει κάτι για αμερικανικές ειρηνευτικές προσπάθειες.
Ποια ειρήνη; Σε θερινή έρευνα της Γκάλοπ (Ιούλιος-Αύγουστος) σε Ισραηλινούς και Παλαιστινίους της Δυτικής Όχθης, 66% των Ισραηλινών και 68% των Παλαιστινίων πιστεύουν ότι δε θα υπάρξει ειρήνη ποτέ, ενώ μόλις 27% των Ισραηλινών και 28% των Παλαιστινίων υποστηρίζουν τη λύση δύο ανεξάρτητων κρατών.
Οι αντιρρησίες συνείδησης πληθαίνουν στον ισραηλινό στρατό, ζητώντας άμεσο διάλογο για ειρήνευση, απελευθέρωση όλων των ομήρων. Μιλούν για κατοχή και γενοκτονία, ενώ 150 στρατιώτες, με ανοιχτή επιστολή στο Νετανιάχου, ενυπόγραφα δηλώνουν πως παύουν να υπηρετούν αν δε γίνει ότι απαιτείται για την επιστροφή των ομήρων.
Η συμφωνία Χαμάς-Φατάχ για μεταπολεμική συγκυβέρνηση των παλαιστινιακών εδαφών με έδρα τη Ραμάλα και κονδύλια της Παλαιστινιακής Αρχής ακούγεται σουρεαλιστική σε αυτό τον ορυμαγδό. Η άρνηση, όμως, πολλών οικογενειών νεκρών και ομήρων να συμμετάσχουν στις κυβερνητικές εκδηλώσεις δημοσίου πένθους και η απαγόρευση να χρησιμοποιηθούν τα ονόματα των αγαπημένων τους σε αυτές, αναδεικνύει τις ρωγμές στην πανοπλία της ισραηλινής εξουσίας. Η πρωτοχρονιά του Ρος Χασανά βρήκε και τους ισραηλινούς στα καταφύγια. Αν τελειώσει κάποτε αυτός ο πόλεμος, τι θα έχει απομείνει να κερδηθεί;