Θύτης και θύμα. Παιδικά και ενήλικα τραύματα. Εκδίκηση και συμπόνια. Η ιστορία αλλάζει ανάλογα με το πού θα εστιάσεις. Η «Αυτόματη εστίαση», το νέο ψυχολογικό θρίλερ του βραβευμένου συγγραφέα και σεναριογράφου Γιώργου Αγγελίδη έρχεται στο Θέατρο Αργώ (Ελευσινίων 13-15, Πλησίον του Μετρό Μεταξουργείο) σε σκηνοθεσία Νατάσας Παπαδάκη, με τους Οδυσσέα Πετράκη και Χρήστο Ντόβα.
Αν και μόλις 29 ετών, ο Γιώργος Αγγελίδης είναι ένας από τους πολυγραφότατους νέους συγγραφείς. Γεννημένος το 1995 στην Αθήνα, σπούδασε Αγγλική Φιλολογία με ειδίκευση στη Λογοτεχνία και τον Πολιτισμό, ενώ στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στον κλάδο των Πολιτισμικών και Κινηματογραφικών Σπουδών. Όντας από μικρός φανατικός αναγνώστης, σε νεαρή ηλικία ανακάλυψε την αγάπη του για τη συγγραφή.
Ενεργός συγγραφικά είναι από το 2015. Έκτοτε έχει δημοσιεύσει έξι μυθιστορήματα, ενώ αξιοσημείωτη είναι και η συμμετοχή του σε πολυάριθμες λογοτεχνικές συλλογές, αποσπώντας διακρίσεις και βραβεία με τα θεατρικά και κινηματογραφικά του σενάρια (Βραβείο κοινού - Queer Theater Awards, Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου Μικρού Μήκους - Fresh Voices Screenplay Competition, Επίσημη Επιλογή στο Orlando Film Festival κ.α.). Επιπλέον, ο Γιώργος Αγγελίδης εργάζεται ως μεταφραστής λογοτεχνικών βιβλίων και παιδικών τηλεοπτικών σειρών και ταινιών.
Με αφορμή το ανέβασμα της παράστασης ο Γιώργος Αγγελίδης μιλά στην Εποχή για το έργο, την πορεία και τα επόμενα σχέδιά του.
.jpg)
Ποιο ήταν το έναυσμα για να γράψετε την «Αυτόματη εστίαση»;
Η Αυτόματη εστίαση αντλεί στον πυρήνα της έμπνευση από ένα περιστατικό που βίωσα στο λύκειο. Για χρόνια το είχα απωθήσει στο πίσω μέρος του μυαλού μου, δίχως να έχω τα μέσα να το επεξεργαστώ. Ώσπου κάποια στιγμή προέκυψε η ιδέα για την παράσταση. Πρέπει να αναφέρω πως για ό,τι γράφω εμπνέομαι λιγότερο ή περισσότερο από συμβάντα της ζωής μου. Και ειδικά όταν μιλάμε για κάτι τόσο σκοτεινό, η συγγραφή αποτελεί για εμένα ψυχοθεραπεία. Με φέρνει αντιμέτωπο με όλους μου τους δαίμονες και με βοηθάει να τους απομυθοποιήσω.
Το νέο σας θεατρικό έργο είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με επίκεντρο το αποτρόπαιο έγκλημα του βιασμού ενός ανηλίκου, ο οποίος μετά την ενηλικίωσή του συναντά τον βιαστή του. Η εκδίκηση είναι ένας τρόπος να ξεχάσεις ή και να απαλύνεις τον πόνο σου;
Το πρώτο που σκεφτόμαστε, όταν η σκόνη ενός βίαιου και άδικου περιστατικού αρχίζει να κατακάθεται, είναι η εκδίκηση. Είναι φυσικό ένστικτό μας, θα μπορούσαμε να πούμε. Και τότε πράγματι μπορεί να πιστεύουμε ότι το «οφθαλμός αντί οφθαλμού» θα μας βοηθήσει να προχωρήσουμε, ίσως ακόμα και να ξεχάσουμε, σίγουρα να απαλύνουμε τον πόνο μας, διοχετεύοντάς τον. Το βέβαιο είναι πως τα σχέδια για εκδίκηση απασχολούν το μυαλό μας ώστε να μην σκεφτόμαστε το ίδιο το τραύμα όσο είμαστε αδύναμοι ακόμη να το αντιμετωπίσουμε.
Δανείζομαι τον τίτλο του έργου σας. Όταν θέτουμε τη σκέψη μας σε αυτόματη εστίαση, τρόπον τινά δεν χάνεται και η λογική ενός ανθρώπου;
Το αρχικό ερώτημα είναι: έχουμε τη δυνατότητα να ελέγξουμε τόσο τη σκέψη μας για να τη θέσουμε σε κάποια συγκεκριμένη κατάσταση λειτουργίας; Μιλώντας ως ένας άνθρωπος με ιδιαίτερη σχέση με τη σκέψη του, έχοντας περάσει μια περίοδο της ζωής μου πάσχοντας από ιδεοληπτικές κρίσεις, όταν έμμονες σκέψεις έρχονταν και φώλιαζαν στο μυαλό μου καθιστώντας αδύνατο το να τις αποδιώξω για να συγκεντρωθώ σε ο,τιδήποτε άλλο, θεωρώ πως ορισμένες φορές ο νους μπαίνει από μόνος του στον αυτόματο.
Το ζήτημα είναι να εντοπίσουμε τι σκοπό εξυπηρετεί αυτό κάθε φορά. Να μετατοπίσει ένα υπάρχον άγχος από ένα ζήτημα που αδυνατούμε να αντιμετωπίσουμε σε κάτι που ενδεχομένως επιδέχεται κάποια πιο άμεση επίλυση; Να μας προστατέψει με τον θόρυβο αυτό από κάτι που δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να ακούσουμε; Όταν εμπλέκεται το ανθρώπινο μυαλό, καμία απάντηση δεν είναι απολύτως βέβαιη.
Υπάρχει ποτέ λύτρωση για ένα θύμα, ακόμα κι αν επέλθει η τιμωρία του θύτη;
Η λύτρωση είναι ένας μακρύς, δύσκολος και ανηφορικός δρόμος που συχνά δεν μπορούμε να σκαρφαλώσουμε μόνοι μας. Η στήριξη από δικούς μας ανθρώπους είναι σίγουρα καθοριστική, ωστόσο συχνά απαιτείται και επαγγελματική βοήθεια. Κάποτε ήμουν τρομερά αρνητικός με το να την αναζητήσω, θεωρούσα πως μπορούσα να τα διαχειριστώ όλα μόνος μου, αλλά μονάχα αφότου ξεκίνησα ψυχοθεραπεία πιστεύω πως κατάφερα να αρχίσω να αποκτώ τα εργαλεία ώστε να αποκρυπτογραφήσω, να κατανοήσω και να ξεπεράσω διάφορες μελανές στιγμές στη ζωή μου.
Παρά το νεαρό της ηλικίας σας, μέχρι στιγμής έχετε εκδώσει έξι μυθιστορήματα, έχετε συμμετάσχει σε πολυάριθμες λογοτεχνικές συλλογές και έχετε αποσπάσει πληθώρα διακρίσεων και βραβείων με τα θεατρικά και κινηματογραφικά σας σενάρια. Πώς ξεκίνησε το ταξίδι σας στη γραφή;
Όλα ξεκίνησαν όταν ήμουν πολύ μικρός. Μου άρεσε να πλάθω ιστορίες και μαζί με τον παππού μου ηχογραφούσαμε σε ένα παλιό στέρεο μια ραδιοφωνική «εκπομπή» όπου σκαρφιζόμασταν επιτόπου ιστορίες, με τον καθένα μας να συνεχίζει την προηγούμενη φράση του άλλου. Μετά ήρθαν διάφοροι παιδικοί διαγωνισμοί ώσπου στα δεκατέσσερα φώλιασε μέσα μου η ιδέα του πρώτου μου μυθιστορήματος, που κατέληξε να αποτελέσει την πρώτη τριλογία που εξέδωσα, ξεκινώντας σε ηλικία δεκαεννέα ετών.
Ένα από τα τελευταία σας έργα είναι το «Α΄ στον Έρωτα» το πρώτο άρλεκιν με queer περιεχόμενο που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα. Πρόσφατα στη χώρα μας νομιμοποιήθηκε ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών. Αισθάνεστε ικανοποιημένος με τα βήματα που γίνονται, αλλά και τα αποτελέσματά τους, όσον αφορά τις διεκδικήσεις της LGBTQ κοινότητας σε πολιτικό επίπεδο;
Κάθε μεγάλο βήμα προς τα μπροστά φέρνει πληθώρα αντιδράσεων μα αυτό δεν σημαίνει πως δεν οδεύουμε προς τη σωστή κατεύθυνση. Ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών ήταν μια οδηγία απ’ την ΕΕ που άργησε, θαρρώ, πολύ να ενσωματωθεί και στην ελληνική πραγματικότητα. Σαφώς και δεν λύθηκαν όλα τα προβλήματα, ούτε εξασφαλίστηκε η ουσιαστική ισότητα των ομόφυλων ατόμων στην κοινωνία μας. Όμως θέλω να είμαι αισιόδοξος και να πιστεύω πως σύντομα παρά αργότερα όλοι οι εκκρεμείς στόχοι θα γίνουν πραγματικότητα.
Κλείνοντας τη συζήτησή μας, ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Τα σχέδιά μου για το άμεσο μέλλον, ήτοι εντός του 2025, είναι πολλά και ποικίλα! Ενδεικτικά θα αναφέρω μια νέα παράσταση, ένα έντυπο βιβλίο με τις «Συνταγές της Γιαγιάς και του Παππού» μετά τη μεγάλη επιτυχία στα social media, και το επόμενο βιβλίο της σειράς Pride των Bell Books.
Σκηνοθεσία: Νατάσα Παπαδάκη, πρωτότυπη μουσική: Στέλλα Σαμαρά, σκηνικά: Βασίλης Δαρόγλου, ενδυματολόγος: Έλενα Στρατηγοπούλου, κινησιολόγος: Κωνσταντίνος Φρίγγας, σχεδιασμός φώτων: The Chameleon, βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Μπακάρα, φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Λέπουρης, επιμέλεια μακιγιάζ: Margο Beauty, development manager: Μαργαρίτα Μονέδα, βίντεο: Blacklist Productions, βοηθός παραγωγής: Μάρω Γεωργακούδη, οργάνωση παραγωγής: Μαντάμ Σαρδάμ.
Πρωταγωνιστούν: Οδυσσέας Πετράκης (Πέτρος), Χρήστος Ντόβας (Μάριος).
Παραστάσεις: από 17 Οκτωβρίου, κάθε Πέμπτη στις 9.15μμ, στο Θέατρο Αργώ.