Απεργία των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάμιας Εκπαίδευσης στις 23 Οκτώβρη
Στις 23 Οκτώβρη οι εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης κατεβαίνουν σε 24ωρη απεργία, μια βδομάδα μετά την επίσης 24ωρη απεργία των νοσοκομειακών γιατρών. Δεν πρόκειται για σύμπτωση. Η δημόσια Παιδεία και η δημόσια Υγεία βρίσκονται στο κυβερνητικό στόχαστρο από την πρώτη μέρα της Πρωθυπουργίας Μητσοτάκη.
Η απεργία των εκπαιδευτικών θα παρουσιαστεί από τα μαζικά μέσα επικοινωνίας ως μια ακόμα ημέρα ταλαιπωρίας για τους μαθητές και τους γονείς τους - καμία ή ελάχιστη αναφορά θα υπάρξει στα αιτήματά της. Δεν θα ακουστεί δηλαδή το «εξωφρενικό» αίτημα δασκάλων, νηπιαγωγών και ειδικοτήτων για αξιοπρεπή διαβίωση από τους μισθούς τους.
Οι εκπαιδευτικοί και σχεδόν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι από τα χρόνια των μνημονίων ως σήμερα έχουν υποστεί μείωση σχεδόν 60% στην αγοραστική τους δύναμη, ενώ η ακρίβεια καλπάζει συνεχώς και την ίδια στιγμή ο εισαγωγικός μισθός είναι 776 ευρώ (φυσικά οι διάφοροι διευθυντές και προϊστάμενοι των υπουργικών γραφείων την τελευταία πενταετία έχουν δει τις απολαβές τους να αυξάνονται αλματωδώς). Όσοι και όσες απεργήσουν την επόμενη Τετάρτη διεκδικούν το αυτονόητο: να βιοπορίζονται από το μισθό τους. Και με τους σημερινούς μισθούς αυτό δεν είναι εφικτό. Τι απαντά η κυβέρνηση στην ερώτηση που σπάνια της κάνουν οι δημοσιογράφοι; Επικαλείται ανάγκες δημοσιονομικής πειθαρχίας. Όμως, όταν επαναλαμβάνουν αυτήν τη βολική καραμέλα, ξεχνούν ότι ο Πρωθυπουργός πανευτυχής στη ΔΕΘ ανακοίνωσε πλεόνασμα (από τους φόρους μας) πάνω από 4,5 δισ. - η χαρά της ληστείας και ο βήχας δεν κρύβονται.
Δεν είναι, βέβαια, μόνο οικονομικά τα αιτήματα της απεργίας. Οι εκπαιδευτικοί ζητούν να υπογραφεί Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που θα κατοχυρώνει κρίσιμα εργασιακά δικαιώματα. Να εξισωθούν τα δικαιώματα μονίμων και αναπληρωτών εκπαιδευτικών -για παράδειγμα να νομοθετηθεί 9μηνη άδεια ανατροφής για τις/τους αναπληρώτριες/τές, σε μια χώρα που δημογραφικά πιέζεται και το Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας (τι τίτλος από τη δεκαετία του 1950!) υποτίθεται ότι ανησυχεί σχετικά και ψάχνεται να λάβει μέτρα
Οι απεργοί διαμαρτύρονται επίσης για τις εκατοντάδες φετινές συμπτύξεις τμημάτων και τα χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών που παραμένουν ακάλυπτα. Με την κινητοποίησή τους θέλουν να υπογραμμίσουν ότι το στίβαγμα 25 μαθητών/τριών στην αίθουσα είναι αντιπαιδαγωγικό, ιδιαίτερα για τα παιδιά από τις λιγότερο ευνοημένες κοινωνικές ομάδες. Ότι τα δεκάδες χιλιάδες κενά στα σχολεία αντιστοιχούν όχι σε άδεια νούμερα αλλά σε χαμένες διδακτικές ώρες, ότι παιδιά που δικαιούνται πλήρη παράλληλη στήριξη βάσει γνωματεύσεων θα περάσουν όλη τη χρονιά, είτε αστήρικτα στο πλαίσιο της γενικής τάξης, είτε με εκ περιτροπής στήριξη. Μετά και τη δεύτερη φάση τοποθετήσεων ελάχιστων αναπληρωτών, οι παράλληλες στηρίξεις, όταν και αν υπάρχουν, μοιράζονται με εργασία λάστιχο σε δύο, τρία, ακόμα και τέσσερα παιδιά, γεγονός που μεταφράζεται σε υποστήριξη 6-12 ώρες την εβδομάδα στο καθένα, όταν οι γνωματεύσεις του ΚΕΔΑΣΥ ζητούν παράλληλη στήριξη του μαθητή από εκπαιδευτικό ειδικής αγωγής στο σύνολο των 24 ωρών εβδομαδιαίως.
Δεν είναι όμως μόνο τα παιδιά στα 25αρια τμήματα ή τα παιδιά που έχουν ανάγκη παράλληλης στήριξης τριτεύουσες προτεραιότητες για τον κύριο Πιερρακάκη. Το ίδιο καταγράφεται σε όλα τα επίπεδα, όπως επισημαίνεται στο κάλεσμα της ΔΟΕ για την απεργία. Παντού, σε όλη την Ελλάδα, τα σχολικά κτήρια είναι ασυντήρητα με κομμάτια που πέφτουν από τις οροφές και χωρίς αντισεισμικούς ελέγχους. Χαρτί φωτοτυπικό αγοράζεται από τους γονείς, τα σχολεία καλούνται να αναζητήσουν χορηγούς ακόμα και για το σχολικό φαρμακείο, τα βιβλία όχι μόνο είναι κακογραμμένα αλλά πρόκειται να αντικατασταθούν από χειρότερα, η παραπαιδεία των φροντιστηρίων και των ιδιαίτερων προελαύνει σε όλο και χαμηλότερες ηλικίες, όλα αυτά όμως είναι λεπτομέρειες για τους κατοικοεδρεύοντες στον τρίτο όροφο του υπουργικού κτιρίου, καθώς είναι όλοι/ες τους στρατευμένοι στη «Μεγάλη Ιδέα» της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και των σχολείων: μια αξιολόγηση μέσω της οποίας θέλουν όχι μόνο να φορτώσουν στις πλάτες των εκπαιδευτικών όλες τις κυβερνητικές αμαρτίες από τα βιβλία και τα κτίρια, μέχρι τα αποτελέσματα των Πανελληνίων, αλλά, ακόμα κρισιμότερο, μια αξιολόγηση που θα επιβάλλει το φόβο και την υποταγή των εκπαιδευτικών, μια αξιολόγηση που επιδιώκει να οικοδομήσει ταφόπλακες σε κάθε παιδαγωγικό κλίμα, σε κάθε δημοκρατική ανάσα εντός των σχολικών αυλόγυρων καθώς απουσιάζει σε αυτήν κάθε ανάχωμα στην άνωθεν αυθαιρεσία και στον αυταρχισμό. Για αυτό και οι δικαστικές αποφάσεις- εξπρές που κήρυτταν (ανεπιτυχώς) ως παράνομες προηγούμενες απεργιακές κινητοποιήσεις- αποχές, για αυτό και οι πειθαρχικές διώξεις εναντίον ορισμένων εκπαιδευτικών, ώστε να τρομοκρατηθούν οι υπόλοιποι, για αυτό και και διάφορες καταγέλαστες εγκύκλιοι εκτός ελέγχου- δηλωτικές του αδιεξόδου του Υπουργείου, για αυτό και η επίθεση των ΜΑΤ στην τελευταία απεργιακή συγκέντρωση στο Μαρούσι.
Ο κ. Πιερρακάκης με το επιτελείο του μπορούν να επιμένουν στη Μεγάλη Ιδέα της αξιολόγησης, να επιδιώκουν σχολεία διαφορετικών ταχυτήτων (κάθε ιδέα ισότητας τους είναι απεχθής), να σχεδιάζουν ιδιωτικοποίηση της Παιδείας (αφού πρώτα την εξευτελίσουν ως δημόσιο αγαθό). Αυτοί οι τελευταίοι όμως, οι λειτουργοί της τάξης, όχι όλοι, αλλά πολλοί και πολλές, επίμονα, συνειδητά, θυμωμένα, στις 23 Οκτώβρη θα αμφισβητήσουν τη συνεχή αντι-εκπαιδευτική και αντι-παιδαγωγική επίθεση. Συλλογικά σε πείσμα των ατομικών καιρών θα απεργήσουν. Για να κρατηθούν όρθια τα σχολεία.