Ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε την περασμένη βδομάδα την «οριστική και μη αναστρέψιμη πορεία ανάκαμψης συνολικά της εθνικής μας οικονομίας» και μας διαβεβαίωσε ότι «σήμερα δεν συντρέχει ουσιαστικά κανείς από τους λόγους που οδήγησαν τη χώρα στην υπερδεκαετή κρίση». Λίγες μέρες αργότερα στο ΣΕΒ προχώρησε το σκεπτπικό ότι «η Ελλάδα του 2024 δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα του 2019. Η οικονομία μας έχει βγει από την εντατική». Τα αποτελέσματα αυτά, υπερθεμάτισε ο ίδιος είναι, διότι «υπάρχει σήμερα ένα δεδομένο στον τόπο μας, που αν και άυλο, αποτελεί εθνικό πλεονέκτημα, η πολιτική σταθερότητα».
«Καθόλου» ικανοποιημένοι από την απόδοση της κυβέρνησης δηλώνουν 1 στους 2 πολίτες (53%), ποσοστό που ήταν στο 51% τον Σεπτέμβριο και στο 49% τον Μάιο, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Alco. Το 44%, επίσης, πιστεύει ότι τα πράγματα για εκείνους και την οικογένειά τους «θα πάνε χειρότερα», χαρακτηρίζει «αδικαιολόγητη την καθυστέρηση ολοκλήρωσης των ερευνών και τον προσδιορισμό της δίκης για το δυστύχημα των Τεμπών» (75%), δηλώνει «καθόλου ικανοποιημένος από τη λειτουργία του ΕΣΥ» (58%) και μαυρίζει τους υπουργούς της κυβέρνησης, χαρακτηρίζοντας πιο πετυχημένο τον «κανένα» (51%). Στην Metron Analysis τα ευρήματα είναι παρόμοια: «Η πορεία της χώρας κινείται στη λάθος κατεύθυνση» (68%), «η εντύπωση για το κυβερνητικό έργο είναι αρνητική» (68%), «αρνητική η γνώμη για τον τρόπο με τον οποίο ασκεί τα καθήκοντά του ο πρωθυπουργός» (65%) και «κανένας είναι ο καταλληλότερος πρωθυπουργός» (37%). Στην Prorata το 82% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι «το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα φταίει για τη φτώχεια, δηλαδή μία συνθήκη που είναι πέρα από τον έλεγχο των ανθρώπων» και ότι «καμία πιθανή κυβέρνηση δεν μπορεί να μειώσει τη φτώχεια» (26%).
Σε κρίση το κομματικό σύστημα
Μα που ζει η κυβέρνηση; Σε φούσκα ή η πολιτική της είναι φούσκα; Μάλλον και τα δύο. Το κομματικό σύστημα είναι σε βαθιά κρίση: ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταρρεύσει και έχει εγκλωβιστεί στον εσωκομματικό κυκεώνα· το ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει μια δημοσκοπική ευφορία, που πιθανά θα καταλαγιάσει όταν περάσει η ανάταση από επανεκλογή Ανδρουλάκη και θα βρεθεί ξανά στα αδιέξοδά του· η ΝΔ, το «κυρίαρχο κόμμα», χάνει συνεχώς ψηφοφόρους και υποστηρικτές, δεν έχει απαντήσεις στα προβλήματα που και η ίδια έχει προκαλέσει (ακρίβεια, υπερτουρισμός, φτώχεια, ανισότητες, συγχωνεύσεις σχολείων, βία ανηλίκων κ.λπ.) ούτε στα σκάνδαλα που εμπλέκεται (τα mail της Ασημακοπούλου, τα χαλιά της Κεφαλογιάννη, τα στικάκια του υπουργείου Οικονομικών) και που ακόμα τη βαραίνουν (οι υποκλοπές, τα Τέμπη). Την ίδια στιγμή, το ΚΚΕ εμφανίζει μια δημοσκοπική άνοδο που δεν θα ξέρει τι να την κάνει σε λίγο, καθώς δεν μπορεί να βγει από τα στενά παπούτσια του, τα ακροδεξιά κόμματα συνεχώς ενισχύονται, και μάλιστα χωρίς να λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία, αλλά αθροίζουν δυνάμεις, ως η αντισυστημική απάντηση στο πολιτικό σύστημα που καταρρέει.
Η φούσκα
Σε αυτό το δυστοπικό περιβάλλον, η κυβέρνηση της ΝΔ ανακοινώνει το παραγωγικό της μοντέλο για τη βιώσιμη ανάπτυξη, στέλνοντας τις ευχές της στους επενδυτές και μεγαλοεπιχειρηματίες για να βελτιώσουν τους δείκτες της οικονομίας, χωρίς να χρειαστεί το κράτος να αλλάξει ούτε στο ελάχιστο την πολιτική που ασκεί. Ταυτόχρονα, ο πρωθυπουργός ζητά από το ΣΕΒ να εφαρμόσει καλύτερους μισθούς και να μοιραστεί λίγο από τα κέρδη του, όταν η κυβέρνηση δεν κάνει ούτε τα ελάχιστα για την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και ο κατώτατος μισθός, τον οποίο έχει στόχο να φτάσει στα 950 ευρώ το 2027, απορροφά τις διαδοχικές του αυξήσεις με αποτέλεσμα ο πραγματικός μισθός τον Σεπτέμβριο του 2024 να είναι στα 693 ευρώ, σύμφωνα με την έκθεση της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής της Ελλάδος. Επιπλέον, ανακοινώνει μέτρα κατά της ακρίβειας, εφαρμόζοντας ξανά μονάχα ένα «καλάθι νοικοκυριού» και επιλέγοντας ορισμένους κωδικούς προϊόντων που θα έχουν χαμηλότερη τιμή, όταν η ετήσια έκθεση του Ελληνικού Δικτύου για την Καταπολέμηση της Φτώχειας αποκαλύπτει ότι το 26,1%,δηλαδή ένας στους τέσσερις, κινδυνεύουν από φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό. Μάλιστα, εντοπίζεται ότι το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα καλύπτει μόλις το 59,9% του ορίου της φτώχειας, ενώ μόνο το 58,8% των ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες χαμηλής έντασης εργασίας λαμβάνουν επιδόματα (ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 81,1%). Την ίδια ώρα η κάλυψη των κοινωνικών επιδομάτων μειώνεται, ενώ πολλοί δικαιούχοι χάνουν την πρόσβαση στα επιδόματα και αυτό αναμένεται να αυξηθεί με τα νέα κριτήρια επιδόματος παιδιού και επιδόματος ανεργίας. Η κοινωνική δυσαρέσκεια ξεχειλίζει και οι κινητοποιήσεις όλο και αυξάνονται, με το κράτος να στέκεται ανάλγητο απέναντι στους εργαζόμενους. Το υπουργείο Παιδείας προσέφυγε και κατάφερε να κηρύξει παράνομη την απεργία των δασκάλων την Τετάρτη, με την ΑΔΕΔΥ να προκηρύσσει 24ωρη απεργία για να καλύψει τη ΔΟΕ, «αντιδρώντας στην ποινικοποίηση των αγώνων και στον αυταρχισμό της κυβέρνησης». Οι ναυτεργάτες αποφάσισαν συνέχιση των κινητοποιήσεών τους πέραν της 48ωρης απεργίας που είχαν προκηρύξει, καταφέρνοντας 7% αύξηση στους μισθούς τους την επόμενη διετία. Το υπουργείο Ναυτιλίας όχι μόνο δεν μεσολάβησε στο διάλογο μεταξύ ναυτεργατών και ακτοπλόων, αλλά αρνήθηκε και να τους συναντήσει.
Το συννεφάκι
Μη μπορώντας η κυβέρνηση να διαχειριστεί τα προβλήματα της κοινωνίας αλλά και μη θέλοντας να αντιμετωπίσει την κοινωνική δυσαρέσκεια, επιστρέφει στη βουλή, από όπου απουσιάζει συστηματικά, για να ορίσει τους παίκτες του πολιτικού παιχνιδιού κατά το δοκούν. Άλλωστε, ο λύκος στην αντάρα χαίρεται… Έτσι, επιλέγει στρατηγικά ως πολιτικό αντίπαλο το ΠΑΣΟΚ και κατά παράβαση κάθε κοινοβουλευτικού κανόνα αλλά και πολιτικού ήθους, ο Κ. Μητσοτάκης έφυγε επιδεικτικά από την αίθουσα της Ολομέλειας όταν πήρε το λόγο ο Ν. Παππάς από τον ΣΥΡΙΖΑ και δήλωσε: «Απόρησαν κάποιοι γιατί δεν παρακολούθησα την τοποθέτηση του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ. Να είμαι σαφής ότι δεν αναγνωρίζω ως εκπρόσωπο της αξιωματικής αντιπολίτευσης έναν πολιτικό καταδικασμένο 13-0 για παράβαση καθήκοντος από το Ειδικό Δικαστήριο. Ούτε θα συνομιλήσω ούτε θα χαριεντιστώ μαζί του. Και αυτό επιβάλλει ο στοιχειώδης κοινοβουλευτικός αυτοσεβασμός. Προστατεύω το πολίτευμα με αυτή τη στάση». Με αυτή τη στάση καταλύει το πολίτευμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αξιωματική αντιπολίτευση και θα είναι έως ότου γίνουν εθνικές εκλογές. Το ποιος είναι στη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι θέμα του ΣΥΡΙΖΑ και των δικών του εσωκομματικών διαδικασιών και όχι του κυβερνώντος κόμματος ή οποιουδήποτε άλλου. Στον Ν. Παππά δεν έχει επιβληθεί στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων, την οποία μονομερώς και χωρίς να δικαιούται θεσμικά επιβάλλει ο Κ. Μητσοτάκης. Ο Κ. Μητσοτάκης, για μια ακόμα φορά, άγεται και φέρεται κατά το δοκούν, παρεμβαίνει στα εσωτερικά άλλων κομμάτων, προκειμένου φορέσει το μανδύα της κυριαρχίας του. Βλέποντας τον ΣΥΡΙΖΑ στον Καιάδα, στέκεται πίσω από το ΠΑΣΟΚ, για να το σπρώξει. Αυτοανακηρύσσει το ΠΑΣΟΚ σε αξιωματική αντιπολίτευση και το ψέγει γιατί δεν δίνει πλήρη και απόλυτη συναίνεση στην κυβερνητική πολιτική, πιέζοντάς το να διαλέξει πλευρά. Την ίδια ώρα, φιμώνει κάθε αντιπολιτευτική φωνή εντός του κόμματός του (αρκεί να δει κανείς τις απαντήσεις στις ερωτήσεις βουλευτών), αγνοεί το διαφαινόμενο ρήγμα στο εσωτερικό του κόμματός του και προσπαθεί να αποφύγει το πρόβλημα «Σαμαράς» που μετά και την καθόλα πολιτική δικαστική απόφαση για την κατάργηση του καθεστώτος προστασίας μαρτύρων στην περίπτωση της Novartis διεκδικεί θέση με αξιώματα.
Η κυβέρνηση της ΝΔ ζει πάνω στο συννεφάκι της, που καθόλου γαλάζιο και αφράτο δεν είναι. Έχει βαρύνει, είναι μαύρο και σπεύδει να ενωθεί με την πολιτική καταιγίδα. Οι εξελίξεις θα είναι πυκνές και η αντάρα βαριά. Και «όταν σωπαίνουν οι λύκοι, ουρλιάζουν οι άνθρωποι», όπως έγραψε ο Μ. Λουντέμης.