Τελικά, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος απέδειξε ότι διατηρεί ισχυρά αριστερά γονίδια κι αυτό επιβεβαιώθηκε στο ιδρυτικό συνέδριο της Νέας Αριστεράς. Βέβαια, οι κακές γλώσσες λένε ότι επηρεάστηκε από τα «Δαιμονικά» της περασμένης «Εποχής», ο Ευκλείδης όμως φαίνεται ότι είχε προετοιμάσει τη στάση του στο συνέδριο εδώ και καιρό, ασχέτως αν η προσυνεδριακή του παρουσία ήταν αναιμική και σε δεύτερο πλάνο. Η υποστήριξη της πρότασης για την εκλογή του επικεφαλής του κόμματος από την Κεντρική Επιτροπή ήταν όντως κεραυνός εν αιθρία και ξαναθύμισε, ακομπλεξάριστα, τις ισχυρές παραδόσεις ενός κόμματος της Κομμουνιστικής Ανανέωσης, σε αντιδιαστολή με την αστική κατηφόρα που ακολούθησε ο χώρος της Ανανεωτικής Αριστεράς από τον Συνασπισμό και μετέπειτα. Η ηγετική ομάδα της Νέας Αριστεράς και τα πέριξ αυτής στελέχη αντιμετώπισαν αυτή την αναπάντεχη πρόταση με αμηχανία και έντονο εκνευρισμό, μέχρι που από τις πρώτες σειρές της αίθουσας του συνεδρίου ακούστηκε το αμίμητο: «Ε όχι και να μας γυρίσετε πίσω στον Κουτσούμπα»! Οι ίδιοι, βέβαια, που μιλούσαν για Κουτσούμπα, πανηγύρισαν την μοναδική υποψηφιότητα του Αλέξη Χαρίτση, που θυμίζει αλήστου μνήμης εποχές ΣΥΡΙΖΑ με μοναδικό υποψήφιο τον Αλέξη Τσίπρα, και τον εξέλεξαν με το σοβιετικό ποσοστό του 95,5%.
Στην επίμαχη ψηφοφορία, η πρόταση της ηγετικής ομάδας για την εκλογή του επικεφαλής του κόμματος από το συνέδριο υπερίσχυσε της πρότασης για εκλογή από την Κεντρική Επιτροπή για μόλις 16 ψήφους (464-448). Αξίζει να σημειωθεί ότι την πρόταση για εκλογή προέδρου από το συνέδριο υπερψήφισαν τα περισσότερα πρωτοκλασάτα στελέχη της παλιάς «Ομπρέλας», όπως ο Νίκος Βούτσης, ο Πάνος Σκουρλέτης και ο Νίκος Φίλης, επιβεβαιώνοντας ότι συντάσσονται σε κομβικά ζητήματα με την ηγετική ομάδα του κόμματος, δηλαδή τους παλιούς 6+6. Το ενδιαφέρον, όμως, γεγονός που προέκυψε από αυτή την οριακή ψηφοφορία είναι ότι σχεδόν το μισό σώμα του συνεδρίου είναι σε αριστερή κατεύθυνση και τολμά να υποστηρίξει το αντιπροσωπευτικό μοντέλο εκλογής από την Κεντρική Επιτροπή, χωρίς να διολισθαίνει σε μοντέλα δήθεν δημοκρατικά που τελικά οδηγούν σε μεσσιανικά φαινόμενα τύπου Τσίπρα και σε τραγέλαφους τύπου Κασσελάκη.
Από το γεμάτο πρόγραμμα των δύο ημερών του συνεδρίου, μπορούμε να σταχυολογήσουμε δύο ψηφοφορίες, των οποίων τα αποτελέσματα δείχνουν τα θετικά και αριστερά αντανακλαστικά του συνεδριακού σώματος. Η πρώτη ήταν η τροπολογία του Νίκου Μπίστη, κατά την οποία έπρεπε να αντικατασταθεί η έννοια της «ήττας» με την έννοια του «οδυνηρού συμβιβασμού» για το καλοκαίρι του 2015. Μια επανάληψη των ίδιων φληναφημάτων που, αντί να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, ενίσχυσαν την απώλεια της αξιοπιστίας στην περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Η δεύτερη τροπολογία ήταν του Γιώργου Μπουγελέκα κατά την οποία, η καταδίκη της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν θα έπρεπε να συνοδεύεται με αναφορές του ρόλου του ΝΑΤΟ και συνολικά του δυτικού κόσμου στην κρίση και τον πόλεμο της Ουκρανίας. Μονόπαντη αντιμετώπιση που ξεπλένει την Δύση από τις τεράστιες, ιστορικές, ευθύνες της. Ευτυχώς, και οι δύο αυτές τροπολογίες καταψηφίστηκαν με μεγάλη πλειοψηφία από το σώμα του συνεδρίου.
Το πολιτικό τραύμα του 2015 ανιχνεύτηκε, έστω επιφανειακά, από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, ο οποίος ζήτησε να ανοίξει μια σοβαρή και ειλικρινής συζήτηση από όλες τις πλευρές. Κάτι τέτοιο θα είναι πολύ σημαντικό και θα ανοίξει προοπτικές, αρκεί να μην ταμπουρωθεί η κάθε πλευρά στην δική της αλήθεια. Απόψεις όπως «προδοσία» από την μια πλευρά ή «επώδυνος συμβιβασμός» από την άλλη, έχουν βαθύνει το χάσμα, δεν οδηγούν σε πειστικά συμπεράσματα και έχουν οδηγήσει στην απώλεια της αξιοπιστίας μέσα στην κοινωνία.
Στα θετικά του ιδρυτικού συνεδρίου μπορούμε να πιστώσουμε και την πρόβλεψη για την εκλογή 50 μελών από την επαρχία, από τα 130 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής. Αυτό έγινε εφικτό μετά από την πίεση και τις προτάσεις που κατέθεσαν ζωντανές τοπικές οργανώσεις, κυρίως από την Θεσσαλονίκη.
Πάνος Δημητρούδης