Στη μνήμη του συντρόφου μας Θεόκριτου Πράτσα τούτα τα λιτά λόγια και ο οβολός μας των 270 ευρώ στην «Εποχή», που συστηματικά διάβαζε. Το νέο μάς πρόφτασε την Τρίτη το πρωί 5/11. Ζούμε σε διάφορες πόλεις αλλά οι δεσμοί εκείνης της αγωνιστικής παρέας της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη Γεωπονικής ακατάλυτοι. ΄Ερχονται απανωτές οι σκηνές μνήμης:
Ο Θεόκριτος δίπλα μας το βράδυ που εγκλώβισαν τη διαδήλωση ανάμεσα Κλαυθμώνος και Εδουάρδου Λω και δολοφόνησαν τον Σωτήρη Πέτρουλα.
Ο Θεόκριτος στο φτωχικό φοιτητικό του δωμάτιο, στην οδό Καστοριάς στον Βοτανικό, όταν προέκυψε ανάγκη έκτακτης ιδιαίτερης συνεδρίασης.
Ο Θεόκριτος να παρακολουθεί προσεκτικά τις εισηγήσεις των δυτικοευρωπαίων διανοουμένων (ανάμεσά τους και του Νίκου Πουλαντζά) στις δύο Εβδομάδες Μαρξιστικής Σκέψης 1965 – 1966 και να διαλέγεται κριτικά όταν μετά τις κουβεντιάζαμε.
Στους διαδρόμους και το προαύλιο της Γεωπονικής να συζητά πολιτικά – ιδεολογικά, να μάχεται για τα φοιτητικά προβλήματα και το 1-1-4, για την υπεράσπιση του Φυλλαδίου μας «Για μία Ανανεωτική Γεωπονική Παιδεία» κόντρα στις αποβολές.
Στο καφενείο του Κοκκινογένη στη Σπύρου Πάτση, ελλείψει φοιτητικής λέσχης, να μοιράζεται τη συντροφιά με τους συναδέλφους και το καρδιτσιώτικο χιούμορ του.
Στο εστιατόριο παραπλεύρως της Σχολής, εντός της ζώνης των εργοστασίων, όπου ανταμώναμε και με τους εργάτες της περιοχής.
Τις πρώτες μέρες της δικτατορίας συνελήφθη στο χωριό του, τους Σοφάδες, όπως χιλιάδες άλλοι έλληνες πολίτες και τον Ιανουάριο του 1968 η Χούντα προέβη στη διακοπή της αναβολής στράτευσής του λόγω σπουδών καθώς και άλλων Λαμπράκηδων.
Μετά τη μεταπολίτευση πάντα παρών στον γεωπονικό συνδικαλισμό με τις ανανεωτικές παρατάξεις, στον Σύλλογο Γεωπόνων Αττικής (ΠΟΣΓ), στο ΓΕΩΤΕΕ. Υπήρξε μέλος της ΚΟΒ Γεωπόνων Αθήνας του ΚΚΕ Εσωτερικού.
Συνεπής, μεθοδικός, λακωνικός στην πράξη, πάντοτε πρόθυμος για προσφορά, με πραγματική αγάπη για τους αγρότες και τη δουλειά του στην ΥΕΒ Αιτωλοακαρνανίας, ενώ η μη χορήγηση χαρτιού κοινωνικών φρονημάτων του είχε στοιχίσει ένα έτος καθυστέρηση της εγγραφής του στη Σχολή. ΄Ενας άνθρωπος του καθήκοντος.
Και πώς να μην ανέπτυσσε το αντάξιο ήθος του αγωνιστή με πατέρα που είχε εξοριστεί και θείο που πήγε εθελοντής στην Ισπανία για τη στήριξη της Δημοκρατικής Κυβέρνησης του Λαϊκού Μετώπου, στον εμφύλιο κατά του εγχώριου φασισμού και του άξονα. Κράταγε και από καλή γενιά.
Μαρία Αγγελάκη, Αρούς Αϊδινιάν, Βασίλης Βασιλείου, Βύρων Κατσόγιαννος, Κική Κόνδη, Αντώνης Μαργαρίτης, Κώστας Στεφανάκης, Πόπη Τζεμπελίκου