Η πορεία από το Μπουένος Αϊρες στη Νάπολι, δια μέσω Βαρκελώνης
"Είναι αριστεροπόδαρος, αλλά γνωρίζει πώς να χρησιμοποιεί το δεξί. Ο Ντιέγκο Καραντόνα, 10 ετών, κέρδισε το χειροκρότημα στο ημίχρονο του αγώνα Αρχεντίνος Τζούνιορς - Ιντεπεντιέντε, πραγματοποιώντας κανονική επίδειξη των σπάνιων ικανοτήτων του σε κοντρόλ και ντρίμπλα. Η φανέλα του είναι πολύ μεγάλη και η φράντζα σπάνια του επιτρέπει να δει κανονικά. Μοιάζει σαν να απέδρασε από σκουπιδότοπο. Μπορεί να σταματήσει τη μπάλα και μετά να την σηκώσει εύκολα και με τα δύο πόδια. Μοιάζει σαν να γεννήθηκε ποδοσφαιριστής. Δεν φαίνεται να ανήκει στο σήμερα, αλλά ανήκει. Έχει πολλή αργεντίνικη αγάπη για την μπάλα και χάρη σε αυτόν, το ποδόσφαιρο θα συνεχίσει να καλλιεργεί σπουδαίους παίκτες". Αυτό ήταν το πρώτο ρεπορτάζ που έστω κι ανορθόγραφα ανέφερε το όνομα του Ντιέγκο Μαραντόνα (και όχι Καραντόνα). Ήταν 28 Σεπτεμβρίου του 1971 στην "Clarin". Από τότε κύλησε πολύ νερό και ο Ντιέγκο έγραψε σελίδες δόξας, αλλά και πίκρας, εντός και εκτός γηπέδων. Στις 25 του Νοέμβρη συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια από το θάνατο του Ντιέγκο και στην “Εποχή” θυμόμαστε στιγμές από τη καριέρα του.
Από τα 16 με τη φανέλα των Αρχεντίνος Τζούνιορς και για πέντε χρόνια πέτυχε 116 γκολ σε 166 εμφανίσεις. Το 1981 ήταν η ώρα να αποχωρήσει. Απέρριψε την πρόταση της Ρίβερ Πλέιτ να τον κάνει τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη της χώρας. Ήταν το πιο λαμπρό αστέρι της χώρας, ωστόσο ήθελε να εκπληρώσει και το όνειρό του, να φορέσει τη φανέλα της αγαπημένης του Μπόκα Τζούνιορς. Στο "Μπομπονέρα" όμως έμεινε μόλις δύο χρόνια, αλλά κατάφερε να πανηγυρίσει τον πρώτο και μοναδικό τίτλο του εντός των συνόρων, το πρωτάθλημα Metropolitano του 1981. Η φήμη του ξεπερνούσε τα σύνορα. Η Μπαρτσελόνα τον "φλέρταρε" εντόνως, ωστόσο ο ηγέτης της αργεντινικής χούντας, Χόρχε Βιδέλα, δεν επέτρεπε την ολοκλήρωση της συγκεκριμένης μεταγραφής. Το "άρτος και θεάματα" έβρισκε άριστη εφαρμογή στη χώρα μέχρι τότε και δεν επέτρεπε την “εξαγωγή” του ποιοτικότερου ποδοσφαιρικού προϊόντος.
Από την Μπόκα στη Μπαρτσελόνα
Η χούντα στην Αργεντινή έπεσε το 1982. Η Μπαρτσελόνα προσέφερε 4,2 εκατ. ευρώ (χωρίς να υπολογίζεται πληθωρισμός) και έσπασε το ρεκόρ της πιο ακριβής μεταγραφής της μέχρι τότε ιστορίας. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα βρήκε ξανά τον προπονητή που τον "έκοψε" από την αποστολή του 1978 ως ανώριμο να αναλάβει το φορτίο της φανέλας με το νούμερο 10 που δόθηκε στον Μάριο Κέμπες, αλλά και συνάμα τον προπονητή που του έδωσε τα σκήπτρα της Αργεντινής κ-20 στο Μουντιάλ της Ιαπωνίας και που έκανε το ίδιο και την ανδρική ομάδα στο Μουντιάλ του 1982. Τον Σέζαρ Λουίς Μενότι, ο οποίος αποχώρησε από την Εθνική Αργεντινής μετά από την αποτυχία του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ισπανίας, αναλαμβάνοντας τη Μπαρτσελόνα. Ομως ο Μαραντόνα δεν κατάφερε ποτέ να προσαρμοστεί στο κλίμα της Μπαρτσελόνα. Ανακάλυψε τη... ζωή εκτός γηπέδων. Τα πρώτα πάρτι μέχρι πρωίας, τα ναρκωτικά, η ηπατίτιδα που κόλλησε και φυσικά ο περίφημος τραυματισμός του από τον "Χασάπη του Μπιλμπάο", Άντονι Γκοϊκοετσέα, επισκίασαν τα 38 γκολ που πέτυχε σε 58 αγώνες. Πάντως το ένα από αυτά ήταν μια ασύλληπτη έμπνευση του clasico στο "Σαντιάγο Μπερναμπέου" με αντίπαλο τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Στις γειτονιές της Νάπολι
Η Ιταλία και η Νάπολι ήταν ο επόμενος σταθμός. Η μεταγραφή του Μαραντόνα στη Νάπολι κόστισε 7 εκατ. ευρώ, ποσό ρεκόρ για την εποχή. Ένα ποσό που δεν υπήρχε στα ταμεία της ομάδας. Αυτό επεσήμανε ο γάλλος δημοσιογράφος Αλέν Σαϊγιού, αψηφώντας την παρουσίαση του ποδοσφαιριστή με ελικόπτερο μπροστά σε 70.000 κόσμο στο "Σαν Πάολο". Ο Μαραντόνα δεν απάντησε στην ερώτηση της συνέντευξης Τύπου είτε επειδή δεν την κατάλαβε είτε επειδή έτσι επέλεξε. Η πρώτη επαφή του με την Καμόρα, τη Μαφία της Νάπολης, μοιάζει ακούσια, εάν ευσταθούν οι φήμες ότι τα χρήματα της μεταγραφής δεν συγκεντρώθηκαν από τις τράπεζες της πόλης, αλλά από την εγκληματική οργάνωση.
Στη Νάπολι ο Ντιέγκο βρήκε γνώριμες καταστάσεις αφού πλέον θα έμενε σε μία πόλη που θύμιζε περισσότερο το Μπουένος Άιρες, με κατοίκους και νοοτροπία που θα μπορούσε να ταυτιστεί σε μεγαλύτερο βαθμό σε σχέση με τους Καταλανούς. Ο Μαραντόνα συμμετείχε στον σχεδιασμό του συλλόγου, μαζί με τον νέο προπονητή, Οτάβιο Μπιάνκι, καθώς και τον πρόεδρο Κοράντο Φερλάινο. Κάπως έτσι η Νάπολι πήρε το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας της το 1987, ενώ τρία χρόνια αργότερα υπό την καθοδήγηση του Ντιέγκο πήρε και πάλι το Σκουντέτο. Ο Μαραντόνα έμεινε επτά χρόνια στον ιταλικό Νότο. Έπαιξε 188 φορές και πέτυχε 81 γκολ κατακτώντας δυο πρωταθλήματα. Για τη Νάπολι έπρεπε να περάσουν 33 χρόνια για να πανηγυρίσει το 2023 την κατάκτηση του τρίτου τίτλου στην ιστορία της.