Γράφαμε πριν 5 μήνες με αφορμή την πρόταση του εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για έκδοση ενταλμάτων σύλληψης εναντίον του πρωθυπουργού και του υπουργού Άμυνας του Ισραήλ, ότι το διακύβευμα αυτής της διαδικασίας είναι η διατήρηση της διεθνούς κοινότητας που δημιουργήθηκε από τις στάχτες του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Ήδη εκδόθηκαν τα εντάλματα σύλληψης σε βάρος τους με βάση την πρόταση του εισαγγελέα για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, καθώς και για εγκλήματα πολέμου που διαπράττονται στη Γάζα.
Παρόλα αυτά, αντικρουόμενες δυνάμεις συνεχίζουν να λειτουργούν σε όλο το δυτικό κόσμο και να απειλούν την πάντα ασταθή και εύθραυστη διεθνή ισορροπία. Ο ύπατος εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας Ζοσέ Μπορέλ δήλωσε ότι τα κράτη μέλη της ΕΕ, όλα συμβαλλόμενα μέρη στην ίδρυση του Δικαστηρίου, δεν δικαιούνται να μην εκτελέσουν τα εντάλματα. Όμως η Γερμανία δήλωσε ότι θα εξετάσει την πιθανότητα, ενώ η Γαλλία, μετά από αρχική αμφιταλάντευση, συντάχθηκε με την Ιταλία που αμφισβήτησε τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου. Αφήνουμε κατά μέρος τη χώρα αντιρρησία της διεθνούς κοινότητας – Ουγγαρία, όπου ο πρόεδρός της προσκάλεσε τους καταζητούμενους να την επισκεφθούν. Και βέβαια αφήνουμε κατά μέρος τις ΗΠΑ, όπου ο πρόεδρος Μπάιντεν δήλωσε ότι η απόφαση είναι εξωφρενική, ότι δεν υπάρχει καμία αντιστοιχία μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς και ότι οι ΗΠΑ θα στέκονται πάντα στο πλευρό του Ισραήλ απέναντι σε απειλές ως προς την ασφάλειά του. Η ελληνική δε κυβέρνηση, συνεπής στην αταλάντευτη στράτευση στο ευρωατλαντικό άρμα, δήλωσε ότι μια τέτοια εξέλιξη δεν βοηθά στην επίλυση της σύγκρουσης.
Ποια σύγκρουση, όμως, εννοούν οι δυτικές κυβερνήσεις; Εδώ ακριβώς βρίσκεται η αντιστροφή της πραγματικότητας που έχει επέλθει στο ζήτημα που ταλανίζει τη διεθνή κοινότητα από την ίδρυση σχεδόν του ΟΗΕ. Το ζήτημα της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ ως ενοχή απέναντι στον διωγμό που υπέστη η εβραϊκή φυλή από τον ναζισμό, και η διαρκής αναβολή της ίδρυσης Παλαιστινιακού κράτους. Η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, με τη, για πρώτη φορά στην ιστορία, δημιουργία μιας ξεχωριστής κρατικής οντότητας του διάσπαρτου στον κόσμο εβραϊκού έθνους, προήλθε ταυτόχρονα με αυτό που αποκαλούν οι Παλαιστίνιοι καταστροφή (Νάκμπα). Το εβραϊκό έθνος πολέμησε ενάντια στους Άραβες που αντέδρασαν στην επιβολή μιας νέας κρατικής οντότητας στην περιοχή δυτικά του Ιορδάνη ποταμού και νίκησε. Η πρόβλεψη από τον ΟΗΕ της δημιουργίας δύο χωριστών κρατικών οντοτήτων στην περιοχή παραμένει ζητούμενο έως σήμερα, παρά τις κατά καιρούς επιμέρους συμφωνίες, όπως κυρίως αυτές του Όσλο, που οδήγησαν στο υβρίδιο της Παλαιστινιακής Αρχής, ενός κράτους χωρίς δηλαδή πραγματική κρατική κυριαρχία στα κατεχόμενα από το Ισραήλ εδάφη.
To κράτος της Παλαιστίνης, όπως αυτό ανακηρύχθηκε από την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, έχει μεν αναγνωρισθεί από 146 από τα 193 κράτη μέλη του ΟΗΕ, πλην όμως σχεδόν από κανένα δυτικό κράτος, με την εξαίρεση των σκανδιναβικών κρατών και πρόσφατα της Ισπανίας. Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, επίσης όργανο του ΟΗΕ για την επίλυση συγκρούσεων μεταξύ κρατών, έχει γνωμοδοτήσει δύο φορές ως προς το σχετικό ζήτημα, κατόπιν ερωτημάτων της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Μία το 2004 μετά την ανέγερση τείχους που αποκλείει τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη και μία μόλις τον Ιούλιο του 2024, με αφορμή τους ισραηλινούς εποικισμούς επίσης στα κατεχόμενα εδάφη. Και τις δύο φορές το Δικαστήριο χαρακτήρισε τις πράξεις του Ισραήλ παράνομες με βάση το Διεθνές Δίκαιο, ενώ κάλεσε τη διεθνή κοινότητα να αποδεχθεί τη δημιουργία δύο ξεχωριστών κρατικών οντοτήτων, σύμφωνα και με τα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ, και το διαμορφωθέν, ιδίως μετά τον πόλεμο του 1967, status quo.
Ακόμη δε, με αφορμή την επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα, το ίδιο Διεθνές Δικαστήριο, μετά από προσφυγή της Νοτίου Αφρικής, έχει διατάξει προσωρινά μέτρα, διστακτικά στην αρχή, για μείωση των συνεπειών της ανθρωπιστικής καταστροφής που προκαλείται από την επέμβαση του Ισραήλ, για να καταλήξει να διατάξει από τον Μάιο του 2024 την παύση της επίθεσης του Ισραήλ στη Γάζα, χωρίς αποτέλεσμα, όπως μαρτυρεί και η επίθεση του Ισραήλ στον Λίβανο, που κατέληξε προ ημερών σε προσωρινή εκεχειρία.
Καλά όλα αυτά θα πει κάποιος, αλλά η επιβολή των αποφάσεων των δικαστηρίων εξαρτάται από την πραγματική κυριαρχία των οργάνων που τα ίδρυσαν. Και η δυνατότητα πραγματικής επιβολής των οργάνων του ΟΗΕ είναι πολύ μικρή. Οι ΗΠΑ που ίδρυσαν τον ΟΗΕ τις μέρες μετά τη λήξη του ΒΠΠ, επιμελώς απέχουν έκτοτε συστηματικά από την αποδοχή της δικαιοδοσίας των οργάνων του. Το δε Ισραήλ στηρίζεται στην κυριαρχία των ΗΠΑ για να επιβάλλει τη δική του κυριαρχία τρόμου στους Παλαιστίνιους.
Πράγματι, έχει δίκιο ο πρόεδρος Μπάιντεν, και πιθανόν και ο πρόεδρος Τραμπ που θα τον αντικαταστήσει. Δεν υπάρχει καμία αντιστοιχία μεταξύ Χαμάς και Ισραήλ. Μαζί με τα εντάλματα σύλληψης κατά Νετανιάχου και Γκάλαντ εκδόθηκε και ένταλμα σύλληψης κατά του ενός από τους τρεις καταζητούμενους ως αρχηγού της Χαμάς. Οι άλλοι δύο είχαν ήδη σκοτωθεί από τους Ισραηλινούς, ενώ και ο τρίτος σε βάρος του οποίου εκδόθηκε το ένταλμα είναι μάλλον νεκρός, απλά δεν έχει επιβεβαιωθεί ο θάνατός του.
Μαζί με άλλους 45.000 νεκρούς στον πόλεμο του Ισραήλ εναντίον της Χαμάς, που ψευδεπίγραφα, όπως όλες οι επιχειρήσεις του Ισραήλ ονομάζεται δικαίωμα στην αυτοάμυνα. Αντιστροφή της πραγματικότητας. Κάθε υποστήριξη στον λαό που υφίσταται σήμερα γενοκτονία στη Γάζα, αποκαλείται αντισημιτισμός, για να υπενθυμίσει την ενοχή της Δύσης απέναντι στα εγκλήματα του ναζισμού.
Στο ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για αποδοχή του κράτους της Παλαιστίνης ως πλήρες μέλος του τον περασμένο Μάϊο, ο πρέσβης του Ισραήλ, πάλι σε μια αντιστροφή της πραγματικότητας, απευθυνόμενος στα μέλη της Συνέλευσης είπε ότι με το ψήφισμα αυτό κουρελιάζουν τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ, τον οποίο κομμάτιασε μπροστά τους και έκλεισε λέγοντας: Shame on you. Όμως ντροπή δεν πρέπει να νιώθουν όσοι αντιστέκονται σε μια γενοκτονία, αλλά όσοι την διαπράττουν, όπως σήμερα το κράτος του Ισραήλ.
Δεν είμαστε σίγουροι αν μετά από τέτοια αιματοχυσία που διαρκεί από το 1948 έως σήμερα, είναι εφικτή η δημιουργία δύο ανεξάρτητων κρατών στην περιοχή. Ένα είναι όμως το σίγουρο. Η συνεχιζόμενη μακρόχρονη καταπίεση των Παλαιστίνιων, που έχει λάβει από πέρσι στις 8 Οκτωβρίου 2023 χαρακτήρα αδιάκριτης επίθεσης σε βάρος του άμαχου παλαιστινιακού λαού, δεν δικαιολογείται με καμία επίκληση των διωγμών που υπέστησαν οι Εβραίοι από τους ναζιστές. Κυρίως γιατί δεν ήταν οι Άραβες αυτοί που τους καταδίωξαν, αλλά ο ίδιος ο δυτικός κόσμος, ο οποίος όταν μιλά για αντισημιτισμό πρέπει απλά να κοιταχθεί στον καθρέπτη.
Υ.Γ.: Κάντε τον κόπο να παρακολουθήσετε την εξαιρετική εκδήλωση της Εναλλακτικής Παρέμβασης Δικηγόρων Αθήνας από το προηγούμενο Σάββατο, από τον ιστότοπο του Omnia TV με τίτλο: «Από την γενοκτονία στο τέλος της κατοχής: Νομικές και πολιτικές όψεις του κινήματος Αντίστασης και Αλληλεγγύης», και ειδικά τις παρεμβάσεις των παλαιστίνιων νομικών που συμμετείχαν.