Μια ζωή συμμετοχής, συνέπειας και προσφοράς
Εκατοντάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν την Πέμπτη 28 Νοεμβρίου στην πολιτική κηδεία στο Κοιμητήριο της Περιβλέπτου στα Γιάννενα, για να αποχαιρετίσουν τον Βαγγέλη Μακάριο, τον φίλο, τον συνεργάτη, τον σύντροφο που έφυγε από τη ζωή στα 68 του χρόνια μετά από πολύμηνη, θαρραλέα μάχη με τον καρκίνο.
Ο τελευταίος αποχαιρετισμός έγινε την επόμενη μέρα σε μία λιτή τελετή αποτέφρωσης στη Ριτσώνα, παρουσία του προέδρου της Νέας Αριστεράς, Αλέξη Χαρίτση, μελών της κοινοβουλευτικής ομάδας και της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος, καθώς και της Διεύθυνσης της «Εποχής».
Το αποτύπωμα που αφήνει ο Βαγγέλης Μακάριος με το υπόδειγμα ζωής του, είναι ενός ανθρώπου που συμπύκνωνε στην προσωπική του ζωή τη σεμνότητα και την προσήλωση στις αρχές της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς, τη δέσμευση στον αγώνα για την ουτοπία της απελευθέρωσης και του σοσιαλισμού γειωμένου μέσα στην ελληνική κοινωνία, όπως και την προσήλωση και συνέπεια στην εργασία του μέσα από το πρίσμα της προσφοράς στην κοινότητα και την πόλη του. Όλα στοιχεία που αναγνωρίστηκαν από όσους τον γνώρισαν και πορεύτηκαν μαζί σε μία μακρά διαδρομή ζωής.
«Ήταν άνθρωπος βαθιά ευγενής, εσωστρεφής, εργατικός, νοικοκύρης, με πάθος για τη φροντίδα της γης, παλαιός κομμουνιστής, σύντροφος αληθινός και σύμβουλος, γαληνεμένος, συμπαραστάτης στις επιλογές όλων όσων αγαπούσε», ανέφερε στον αποχαιρετισμό της η σύντροφος της ζωής του, βουλευτής Μερόπη Τζούφη, συμπυκνώνοντας μία κοινή πορεία ζωής 40 χρόνων, έχοντας δίπλα της τις κόρες τους Στεφανία και Αλεξάνδρα, τους οικείους τους και όλους όσοι συμπορεύτηκαν μαζί.
Ο Βαγγέλης Μακάριος γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1956 και μεγάλωσε στην Κόνιτσα ως το νεότερο μέλος μίας οικογένειας που βγαίνει από τον εμφύλιο, με τον πατέρα του Βασίλη να μπαινοβγαίνει στις φυλακές και στις εξορίες για τις ιδέες του μέχρι και τη χούντα. Μαθητής κατεβαίνει στην Αθήνα και στη συνέχεια σπουδάζει στην ΑΣΟΕΕ.
Μετά το τέλος των σπουδών του επιστρέφει στην Κόνιτσα και ξεκινάει να δουλεύει αρχικά ως οικονομικός προϊστάμενος στη Μεταλλουργική και στη συνέχεια στην Ένωση Γεωργικών και Δασικών Συνεταιρισμών Ζαγορίου- Κονίτσης- Μετσόβου, ενώ ταυτόχρονα αναλαμβάνει και πολιτικό ρόλο ως γραμματέας του ΚΚΕ Κόνιτσας.
Στη συνέχεια κατεβαίνει στα Γιάννενα όπου και εργάζεται στη ΔΕΥΑ Ιωαννίνων μέχρι τη συνταξιοδότησή του έχοντας θέσεις ευθύνης και παράλληλα ενεργός συνδικαλιστικά με ευρεία αναγνώριση από τους συναδέλφους του.
Παράλληλα, η μακρά διαδρομή του στο αριστερό κίνημα δεν σταμάτησε ποτέ, συνυφασμένη με την παρουσία του στην κοινωνική ζωή και δράση, με ενεργή συμμετοχή στους πολιτικούς αγώνες ως μέλος της ΝΕ Ιωαννίνων του Συνασπισμού μετά την αποχώρηση από το ΚΚΕ, αλλά και ως υποψήφιος δημοτικός, νομαρχιακός και περιφερειακός σύμβουλος στα ψηφοδέλτια του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ ως και τη Νέα Αριστερά.
«Μαζί ζήσαμε και τις χαρές και τις πολιτικές νίκες, αλλά και τις ήττες, με σεμνότητα, περηφάνια και σωφροσύνη. Παλέψαμε, ταξιδέψαμε, χορέψαμε, τραγουδήσαμε, συμπορευτήκαμε με πολλούς και πολλές στους δρόμους της Αριστεράς με πάθος μέχρι τέλους, στη μικρή μας πόλη αλλά και στην Αθήνα και στα χωριά μας στην Κόνιτσα, στη Μόλιστα, στο Σκαμνέλι, στα Κάτω Σουδενά», υπογράμμισε η Μερόπη Τζούφη.
Στο μήνυμά της η Νέα Αριστερά Ιωαννίνων σημειώνει:
«Ο Βαγγέλης ήταν ένας γνήσιος σύντροφος, ένας άνθρωπος της Αριστεράς που αφιέρωσε τη ζωή του στην προσφορά, στη συμμετοχή και στον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο. Υπήρξε ενεργός συμπολίτης, πάντα με το βλέμμα στραμμένο στις ανάγκες των πολλών, με πάθος για την κοινωνική δικαιοσύνη».