Αμείωτες συνεχίζονται οι ταραχές στην πρωτεύουσα της Γεωργίας, Τιφλίδα, παρόλη την επικύρωση των αποτελεσμάτων των βουλευτικών εκλογών της 26ης Οκτωβρίου του 2024 από το Δικαστήριο.
Η απόφαση του κυβερνώντος κόμματος «Γεωργιανό όνειρο» (έλαβε 53,93%) να αναστείλει τις συνομιλίες ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση της χώρας του Καυκάσου, που αριθμεί 3.700.000 κατοίκους, πυροδότησε εντάσεις και διαδηλώσεις που καταστέλλονται με δακρυγόνα και μάνικες νερού. Ο πρωθυπουργός, όμως, Ηρακλής Κομπακχίτζε δεν περιορίστηκε μόνο στην καταστολή των διαδηλώσεων, αλλά προχώρησε και σε συλλήψεις των ηγετών της αντιπολίτευσης. Συνέλαβε τον αρχηγό της αντιπολίτευσης «Συνασπισμός για την αλλαγή» (έλαβε 11%) Νίκα Γκβαραμιά. Προχώρησε σε αστυνομική έφοδο στη νεολαία του «Ενωμένου Εθνικού Κινήματος», συνέλαβε 2 στελέχη της «Ισχυρής Γεωργίας», συνέλαβε τον αρχηγό του φιλελεύθερου «Akhali» και πραγματοποίησε έφοδο στα γραφεία του «Droa».
Η απερχόμενη, επίσης, πρόεδρος Σαλώμη Ζουραμπισβίλι, που υποστήριξε τον δυτικό προσανατολισμό, δεν αναγνώρισε το αποτέλεσμα και κατήγγειλε ότι οι διαδηλωτές δεν μπορούν να προμηθευτούν ούτε αντιασφιξιογόνες μάσκες. Η Ισχυρή Γεωργία έλαβε 8,81%, ενώ ο Ζαχαρίας για την Γεωργία έλαβε 7,78%. Το όριο εισόδου στο κοινοβούλιο της Τιφλίδας είναι 5%, ενώ διαθέτει 150 βουλευτές. Από τα 4 κοινοβουλευτικά κόμματα, τα 3 που είναι φιλοδυτικά, δεν κατόρθωσαν να ενωθούν γιατί κανείς δεν εγκαταλείπει την αρχηγία του.
Πολιτικές αντιθέσεις
Το Γεωργιανό Όνειρο στήριξε την πολιτική του στην ειρήνη στη ρώσο-ουκρανική πολεμική αναμέτρηση, υποστηρίζοντας ότι η Δύση υπόσχεται χρήματα και δικαιώματα, ενώ στο τέλος σε οδηγεί στο ΝΑΤΟ και σε πόλεμο με την Ρωσία, όπως ακριβώς έκανε στην Ουκρανία. Υποστήριξε ότι στο κέντρο του πολιτισμού πρέπει να βρίσκεται η Ορθόδοξη Γεωργιανή Εκκλησία και όχι η LGBT κοινότητα. Όσο για τις σχέσεις με τη Ρωσία, πρέπει να εκφραστεί μια ειλικρινής απολογία για τον πόλεμο του 2008, όταν κατά την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων στο Πεκίνο, η Γεωργία στράφηκε ενάντια στον ρωσικό πληθυσμό της χώρας και εισέβαλε στην αυτόνομη επαρχία Νότια Οσετία και στην πρωτεύουσα Τσκχινβάλι. Η προσπάθεια των Γεωργιανών τότε ήταν να προκαλέσουν διεθνή συμπαράσταση στο πλευρό τους και αναμέτρηση ΗΠΑ – Ρωσίας, γεγονός που δεν πέτυχε και υπέστη τη σαρωτική εισβολή της Ρωσίας και την ταπεινωτική ειρήνευση με αυτονόμηση της επαρχίας. Και άλλο γεωργιανό έδαφος, όμως, βρίσκεται υπό ρωσικό έλεγχο και βρίσκεται στα παράλια του Ανατολικού Ευξείνου Πόντου, η Αμπχαζία με πρωτεύουσα το Σοχούμι. Η Αμπχαζία, με ιστορική ελληνική παρουσία στο παρελθόν, κήρυξε την ανεξαρτησία της μετά από βίαιες συγκρούσεις στα τέλη του 1999 χωρίς διεθνή αναγνώριση, αλλά προστασία από τη Μόσχα.
Η εκλογική, ωστόσο, αναταραχή δεν είχε στο επίκεντρο της την εδαφική ακεραιότητα της Γεωργίας, αλλά την ευρωπαϊκή προοπτική. Είχαν προηγηθεί ιδιαίτερα σκληρές αναμετρήσεις για τον νόμο περί ξένων πρακτόρων. Σύμφωνα με αυτό τον νόμο, που πέρασε τελικά, πράκτορες θεωρούνται όλοι οι σύλλογοι και μη Κερδοσκοπικοί Οργανισμοί που χρηματοδοτούνται από άλλα κράτη, φορείς τους, διεθνείς και ξένους οργανισμούς, ξένους υπηκόους ή ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό. Ξένη χρηματοδότηση νοείται όταν κατά το τελευταίο έτος ο σύλλογος κλπ εισέπραξε πάνω από το ήμισυ των συνολικών κεφαλαίων από ξένη οντότητα −δηλαδή από την κυβέρνηση, τα εκτελεστικά όργανα μιας άλλης χώρας ή ξένο πολιτικό κόμμα, φυσικό πρόσωπο χωρίς ιθαγένεια ή νομικό πρόσωπο με έδρα στο εξωτερικό.
Οι διαδηλωτές κατήγγειλαν τον νόμο ως ρωσικό νόμο −και πράγματι ο νόμος αυτός είχε επιβληθεί στη Ρωσία το προηγούμενο διάστημα. Αυτό, όμως, που δεν γνώριζαν, και μάλλον σκόπιμα, είναι ότι ο ίδιος και χειρότερος νόμος περί ξένων πρακτόρων και χρηματοδότηση από το εξωτερικό ισχύει εδώ και πολλά χρόνια στις ΗΠΑ, με διατάξεις ιδιαίτερα σκληρές και εφαρμόζεται συχνά.
Μια αλλόκοτη κατάσταση
Η Γεωργία δεν είναι μοναδική χώρα όπου η απομάκρυνση από τη Ρωσία και η στροφή στη Δύση βρίσκει έδαφος και δημιουργεί εντάσεις. Τηρουμένων των αναλογιών και με έδαφος ελεγχόμενο από τη Ρωσία, οι φιλοδυτικές πολιτικές δυνάμεις πλειοψήφησαν έστω και οριακά στη Μολδαβία. Κι εκεί όπως και παντού, αμοιβαία κατηγορούνται για πολιτική επιρροή, μαύρα χρήματα, εκβιασμούς, ολιγάρχες και μαύρες πολιτικές επιχειρήσεις παραχάραξης των εκλογών, η Ρωσία, οι ΗΠΑ και λιγότερο η ΕΕ. Ό,τι παρακολουθούμε στα ΜΜΕ και στα σόσιαλ μίντια, όμως, είναι αλήθεια. Ναι αλήθεια, γιατί κάθε μια πλευρά γνωρίζει ακριβώς τα τεχνάσματα της άλλης. Και όταν κάτι δεν το γνωρίζει, απλώς το αντιγράφει. Στην ίδια τροχιά βρίσκεται επίσης και η Αρμενία, που τον φιλοδυτικό αλληθωρισμό της τον πλήρωσε με την απώλεια του Ναγκόρνο Καραμπάχ. Πώς, όμως, με αυτές τις χώρες θα ισοφαριστεί ιδεολογικά και πολιτικά η παλίνδρομη φιλορωσική στροφή που εκδηλώνεται στην Ουγγαρία του Όρμπαν, τη Σλοβακία του Φίτσο και την επερχόμενη προεδρία του Γκεοργκέσκου στη Ρουμανία; Το ζήτημα είναι απλό. Το πολυδάπανο και φονικό σφαγείο της Ουκρανίας έχει αποθαρρύνει πολλούς κατοίκους στον Καύκασο και στην Ανατολική Ευρώπη να ελπίζουν στο Δυτικό Όνειρο.
Και να η μαρτυρία ενός Γιώργου από την Γεωργία, που εργάζεται σε ελαιοτριβείο στη Μεσσηνία. Ένας έξυπνος νέος άνθρωπος με αρκετά καλά ελληνικά, όπως οι περισσότεροι Γεωργιανοί στην Ελλάδα: –Πήγες να ψηφίσεις; Όχι αφού δουλεύω. –Τι θα ψήφιζες; Το Γεωργιανό Όνειρο −Γιατί, τι περιμένεις από τη Ρωσία; Θα μας φέρει προϊόντα και ενέργεια –Και η δημοκρατία και τα δικαιώματα της Ευρώπης; Με κοροϊδεύεις τώρα, αυτοί θα μας στείλουν στην Ουκρανία.
Όπως φαίνεται, η Ουκρανία είναι ο ουσιαστικός παράγοντας που έκανε το φιλοδυτικό όνειρο να ξεθωριάσει, εμφανίζεται όμως και ένας ακόμη. Είναι η φτηνή ενέργεια. Ο λαός προτιμάει το φτηνό ρωσικό καύσιμο από το πανάκριβο των ΗΠΑ, όταν ο χειμώνας έχει μόλις αρχίσει.